บทอ่านจากหนังสือปฐมกาล                                         ปฐก2:18-25
       องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าตรัสว่า “มนุษย์อยู่เพียงคนเดียวนั้น ไม่ดีเลย เราจะสร้างผู้ช่วยที่เหมาะสมให้เขา” องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าจึงทรงเอาดินมาปั้นสัตว์ป่าทุกชนิดและนกทุกชนิดในท้องฟ้า ทรงนำสัตว์เหล่านี้มาให้มนุษย์ เพื่อดูว่าเขาจะตั้งชื่อมันว่าอย่างไร สัตว์แต่ละตัวจะมีชื่อตามที่มนุษย์ตั้งให้ มนุษย์จึงตั้งชื่อให้สัตว์เลี้ยง นกในอากาศ และสัตว์ป่าทั้งหมด แต่มนุษย์ยังไม่พบผู้ช่วยที่เหมาะกับตน ดังนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าทรงทำให้มนุษย์หลับสนิท และขณะที่เขากำลังนอนหลับ ก็ทรงเอากระดูกซี่โครงของเขาออกมาหนึ่งซี่ และทรงบันดาลให้เนื้อปิดสนิทองค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าทรงเอาซี่โครงนั้นมาสร้างหญิงแล้วทรงนำมาให้มนุษย์ มนุษย์จึงพูดว่า “นี่คือกระดูกจากกระดูกของฉัน และเนื้อจากเนื้อของฉัน นางจะมีชื่อว่าหญิงเพราะนางมาจากชาย”
         เพราะฉะนั้น ชายจะละบิดามารดาของตนไปผูกพันกับภรรยา และทั้งสองจะเป็นเนื้อเดียวกัน เขาทั้งสองคนคือมนุษย์และภรรยาต่างเปลือยกายอยู่ แต่ไม่อายกัน

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                              มก 7:24-30
       เวลานั้น พระเยซูเจ้าเสด็จออกจากที่นั่นเข้าไปในเขตเมืองไทระและเสด็จเข้าในบ้านหลังหนึ่งไม่ทรงต้องการให้ผู้ใดรู้แต่ทรงซ่อนพระองค์ไม่ได้ทันใดนั้นหญิงคนหนึ่งมีบุตรหญิงถูกปีศาจสิงได้ยินพูดถึงพระองค์ก็มากราบพระบาทนางไม่ใช่ชาวยิว เป็นชาวซีโรฟีนีเซียโดยกำเนิดนางทูลอ้อนวอนพระองค์ให้ทรงขับไล่ปีศาจออกจากบุตรหญิงพระองค์ตรัสกับนางว่า “ให้ลูกๆกินอิ่มเสียก่อนเพราะไม่สมควรที่จะเอาอาหารของลูกมาโยนให้ลูกสุนัขกิน” หญิงนั้นทูลตอบว่า “ถูกแล้วพระเจ้าข้าแต่ลูกสุนัขที่อยู่ใต้โต๊ะก็ยังได้กินเศษอาหารของลูกๆ” พระองค์จึงตรัสกับนางว่า “เพราะถ้อยคำนี้จงไปเถิดปีศาจออกจากลูกสาวของเธอแล้ว” เมื่อกลับมาถึงบ้านนางก็พบลูกนอนอยู่บนเตียงปีศาจออกไปแล้ว

ข้อคิด
       มนุษย์เราทุกคนต่างต้องการมีความสุขที่แท้จริงในชีวิต แต่ในความเป็นจริงแล้วชีวิตเรามีทั้งสุขและทุกข์ปะปนกันไป และวันนี้ในพระวรสาร เราพบหญิงที่มีบุตรสาวถูกผีสิง นางจึงทุกข์ทรมาน สงสารลูกสาวของนาง ถึงแม้นางไม่ใช่ชาวยิวก็ตาม นางกลับมาวอนขอความช่วยเหลือจากพระเยซูเจ้าให้ทรงช่วยลูกสาวของนางด้วยความกล้าหาญ แต่ดูเหมือนพระองค์ไม่ทรงสนพระทัยในคำขอของนางแต่กลับตรัสประชดนางค่อนข้างแรง แต่นางกลับแสดงความสุภาพและความเชื่อในพระองค์อย่างชัดเจน จนทำให้พระองค์ประหลาดใจเป็นอย่างมากเพราะถ้อยคำนี้ พระองค์จึงได้ช่วยบรรเทาทุกข์ของนางทันที