บทอ่านจากจดหมายถึงชาวฮีบรู                                     ฮบ 11:1-7
       พี่น้อง ความเชื่อคือความมั่นใจในสิ่งที่เราหวังไว้เป็นข้อพิสูจน์ถึงสิ่งที่มองไม่เห็นเพราะความเชื่อนี้คนในสมัยก่อนจึงได้รับการยกย่องในพระคัมภีร์เพราะความเชื่อเราจึงเข้าใจว่าพระวาจาของพระเจ้าเนรมิตสร้างโลกดังนั้นสิ่งที่มนุษย์มองเห็นได้จึงเกิดขึ้นจากสิ่งที่มนุษย์มองไม่เห็น
      เพราะความเชื่ออาแบลจึงถวายเครื่องบูชาที่ดีกว่าเครื่องบูชาของคาอินแด่พระเจ้าทำให้เขาได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้ชอบธรรมโดยพระเจ้าทรงรับรองบรรณาการของเขาเพราะความเชื่อนี้แม้ว่าอาแบลล่วงลับไปแล้วเขาก็ยังพูดอยู่ทั้งๆ ที่ตายแล้ว
     เพราะความเชื่อพระเจ้าทรงรับตัวเอโนคไปโดยเขาไม่ต้องประสบความตายไม่มีใครพบเขาเพราะพระเจ้าทรงรับเขาไปแล้วก่อนที่เขาจะถูกยกไปก็มีคำยกย่องว่าเขาเป็นที่พอพระทัยของพระเจ้าแต่ถ้าไม่มีความเชื่อแล้วจะเป็นที่พอพระทัยของพระเจ้าไม่ได้เลยเพราะผู้ที่มาเฝ้าพระเจ้าจำเป็นต้องเชื่อว่าพระองค์ทรงดำรงอยู่และประทานบำเหน็จแก่ผู้แสวงหาพระองค์
     เพราะความเชื่อเมื่อโนอาห์ได้รับคำเตือนของพระเจ้าเกี่ยวกับเรื่องที่ยังไม่เห็นเขาจึงมีความยำเกรงพระองค์และสร้างเรือใหญ่เพื่อช่วยให้ครอบครัวของตนรอดตายและเพราะความเชื่อนี้เองเขาตัดสินลงโทษโลกและได้เป็นทายาทแห่งความชอบธรรมซึ่งมาจากความเชื่อ

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                               มก 9:2-13
     ต่อมาอีกหกวันพระเยซูเจ้าทรงพาเปโตรยากอบและยอห์นขึ้นไปบนภูเขาสูงตามลำพังแล้วพระวรกายของพระองค์ก็เปลี่ยนไปต่อหน้าเขาฉลองพระองค์กลับมีสีขาวเจิดจ้าขาวผ่องอย่างที่ไม่มีช่างซักฟอกคนใดในโลกทำให้ขาวเช่นนั้นได้แล้วประกาศกเอลียาห์กับโมเสสแสดงตนสนทนาอยู่กับพระเยซูเจ้าเปโตรจึงทูลพระเยซูเจ้าว่า “พระอาจารย์เจ้าข้าที่นี่สบายน่าอยู่จริงๆเราจงสร้างเพิงขึ้นสามหลังเถิดหลังหนึ่งสำหรับพระองค์หลังหนึ่งสำหรับโมเสสอีกหลังหนึ่งสำหรับประกาศกเอลียาห์” เขาไม่รู้ว่ากำลังพูดอะไรเพราะศิษย์ทั้งสามคนต่างตกใจกลัวครั้นแล้วเมฆก้อนหนึ่งลอยมาปกคลุมเขาไว้มีเสียงหนึ่งออกมาจากเมฆก้อนนั้นว่า “ผู้นี้เป็นบุตรสุดที่รักของเราจงฟังท่านเถิด” ทันใดนั้นศิษย์ทั้งสามคนเหลียวมองรอบๆไม่เห็นผู้ใดอยู่กับตนนอกจากพระเยซูเจ้าเท่านั้น
    ขณะที่กำลังลงจากภูเขาพระองค์ตรัสสั่งเขามิให้เล่าเหตุการณ์ที่เห็นให้ผู้ใดฟังจนกว่าบุตรแห่งมนุษย์จะกลับคืนชีพจากบรรดาผู้ตายศิษย์ทั้งสามคนเก็บเรื่องนี้ไว้ไม่บอกใครแต่ยังปรึกษากันว่า “จนกว่าจะกลับคืนชีพจากบรรดาผู้ตาย” นี้หมายความว่าอย่างไรเขาจึงทูลถามพระองค์ว่า “เหตุใดบรรดาธรรมาจารย์กล่าวว่าประกาศกเอลียาห์จะต้องมาก่อน” พระองค์ตรัสตอบว่า “ใช่แล้วเอลียาห์มาก่อนเพื่อจัดทุกสิ่งให้เข้าสภาพเดิมพระคัมภีร์เขียนไว้อย่างไรเกี่ยวกับบุตรแห่งมนุษย์พระคัมภีร์เขียนว่าบุตรแห่งมนุษย์จะต้องรับทุกข์ทรมานอย่างมากและถูกเหยียดหยามดังนั้นเราบอกท่านว่า ‘ประกาศกเอลียาห์ได้มาแล้วและประชาชนได้ทำกับเขาตามความพอใจดังที่มีเขียนถึงเขาไว้ในพระคัมภีร์’”

ข้อคิด
       หลายครั้งเราไม่ต่างจากอัครสาวกในพระวรสารวันนี้เท่าใดนัก เมื่อเราได้รับพระพรและทุกสิ่งทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่น เรามีความสุขและไม่อยากให้ช่วงเวลาดีๆ ผ่านพ้นไป แต่เมื่อเราเผชิญหน้ากับการทดลอง เจอมรสุมชีวิต เราทุกข์ใจและต้องการหนีไปไกลๆ จนลืมเงื่อนไขของการเป็นศิษย์ที่พระเยซูเจ้าทรงเรียกร้องจากเราให้เลิกนึกถึงตนเอง แบกไม้กางเขนของตน และติดตามพระองค์ไป เหมือนอัครสาวกเราต้องตระหนักอยู่เสมอว่าเส้นทางสู่พระสิริรุ่งโรจน์ของพระเยซูเจ้าไม่ได้ปูด้วยกลีบกุหลาบ แต่ต้องผ่านสวนเกทเสมนีและเนินเขากัลวารีโอ อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เกิดขึ้นกับพระเยซูเจ้าจะเกิดขึ้นกับเราผู้เป็นศิษย์ของพระองค์ด้วย ถ้าเราเต็มใจร่วมเดินทางไปพร้อมกับพระองค์บนเส้นทางสายนี้ เราจะมีส่วนร่วมในพระสิริรุ่งโรจน์ของพระองค์อย่างแน่นอน ขอให้การแสดงพระองค์อย่างรุ่งโรจน์ของพระเยซูเจ้าเป็นกำลังใจและแรงบันดาลใจให้เราติดตามพระองค์บนเส้นทางแห่งไม้กางเขนบนโลกนี้อย่างมั่นใจตลอดไป