บทอ่านจากหนังสือประกาศกอิสยาห์                                อสย49:14-15
       ศิโยนพูดว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงละทิ้งข้าพเจ้า องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้าทรงลืมข้าพเจ้าแล้ว”
       “หญิงคนหนึ่งจะลืมบุตรที่ยังกินนม และจะไม่สงสารบุตรที่เกิดจากครรภ์ของนางได้หรือ”แม้หญิงเหล่านี้จะลืมได้ เราจะไม่มีวันลืมเจ้าเลย

บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่หนึ่ง                      1 คร4:1-5
      พี่น้อง คนทั้งหลายจงยึดถือว่าเราเป็นผู้รับใช้ของพระคริสตเจ้าเป็นผู้จัดการดูแลธรรมล้ำลึกของพระเจ้าคุณสมบัติที่เขาแสวงหาในผู้จัดการก็คือต้องเป็นผู้ที่วางใจได้ส่วนข้าพเจ้าการที่ท่านหรือมนุษย์คนใดจะตัดสินข้าพเจ้านั้นเป็นเรื่องไม่สำคัญแม้ข้าพเจ้าก็ยังไม่ตัดสินตนเองจริงอยู่มโนธรรมไม่ได้ตำหนิอะไรข้าพเจ้าเลยแต่นี่ไม่หมายความว่าข้าพเจ้าเป็นผู้ชอบธรรมผู้ตัดสินข้าพเจ้าคือองค์พระผู้เป็นเจ้าดังนั้นจงอย่าตัดสินเรื่องใดๆก่อนจะถึงเวลาจงคอยจนกว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าจะเสด็จมาพระองค์จะทรงฉายแสงให้ความลับที่ซ่อนอยู่ในความมืดจะปรากฏชัดและจะทรงเปิดเผยความในใจของทุกคนให้ปรากฏเมื่อนั้นทุกคนจะได้รับคำชมเชยจากพระเจ้าตามสมควร

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                                  มธ6:24-34
       เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับบรรดาอัครสาวกว่า
     “ไม่มีใครเป็นข้าสองเจ้าบ่าวสองนายได้เขาจะชังนายคนหนึ่งและจะรักนายอีกคนหนึ่งเขาจะจงรักภักดีต่อนายคนหนึ่งและจะดูหมิ่นนายอีกคนหนึ่งท่านทั้งหลายจะปรนนิบัติรับใช้พระเจ้าและเงินทองพร้อมกันไม่ได้
       ฉะนั้นเราบอกท่านทั้งหลายว่าอย่ากังวลถึงชีวิตของท่านว่าจะกินอะไรอย่ากังวลถึงร่างกายของท่านว่าจะนุ่งห่มอะไรชีวิตย่อมสำคัญกว่าอาหารและร่างกายย่อมสำคัญกว่าเครื่องนุ่งห่มมิใช่หรือจงมองดูนกในอากาศเถิดมันมิได้หว่านมิได้เก็บเกี่ยวมิได้สะสมไว้ในยุ้งฉางแต่พระบิดาของท่านผู้สถิตในสวรรค์ทรงเลี้ยงมันท่านทั้งหลายมิได้มีค่ามากกว่านกหรือท่านใดบ้างที่กังวลแล้วต่ออายุของตนให้ยาวออกไปอีกสักหนึ่งวันได้ท่านจะกังวลถึงเครื่องนุ่งห่มทำไมจงสังเกตดูดอกไม้ในทุ่งนาเถิดมันเจริญงอกงามขึ้นได้อย่างไรมันไม่ทำงานมันไม่ปั่นด้ายแต่เราบอกท่านทั้งหลายว่ากษัตริย์ซาโลมอนเมื่อทรงเครื่องอย่างหรูหราก็ยังไม่งดงามเท่าดอกไม้นี้ดอกหนึ่งแม้แต่หญ้าในทุ่งนาซึ่งมีชีวิตอยู่วันนี้รุ่งขึ้นจะถูกโยนทิ้งในเตาไฟพระเจ้ายังทรงตกแต่งให้งดงามเช่นนี้พระองค์จะไม่สนพระทัยท่านมากกว่านั้นหรือท่านช่างมีความเชื่อน้อยจริงดังนั้นอย่ากังวลและกล่าวว่า ‘เราจะกินอะไรหรือจะดื่มอะไรหรือเราจะนุ่งห่มอะไร’ เพราะสิ่งต่างๆเหล่านี้คนต่างศาสนาแสวงหาพระบิดาของท่านผู้สถิตในสวรรค์ทรงทราบแล้วว่าท่านต้องการทุกสิ่งเหล่านี้จงแสวงหาพระอาณาจักรของพระเจ้าและความชอบธรรมของพระองค์ก่อนแล้วพระองค์จะทรงเพิ่มทุกสิ่งเหล่านี้ให้
       ดังนั้นท่านทั้งหลายอย่ากังวลถึงวันพรุ่งนี้เพราะวันพรุ่งนี้จะกังวลสำหรับตนเองแต่ละวันมีทุกข์พออยู่แล้ว”

ข้อคิด
     เราต้องเลือกระหว่างมุมมองของพระเจ้าเกี่ยวกับชีวิตและความหมกมุ่นในเงินทอง สำหรับพระเยซูเจ้าทั้งสองอย่างนี้ไม่สามารถไปด้วยกันได้ คริสตชนประเภทวัตถุนิยมอาจปฏิบัติศาสนาได้เพียงผิวเผิน แต่เขาไม่สามารถเป็นคริสตชนที่อุทิศตนทั้งครบแด่พระเจ้าได้ เพราะสิ่งสำคัญที่สุดและศูนย์กลางชีวิตของเขาไม่ใช่พระเจ้า แต่เป็นเงินทอง แน่นอน วัตถุสิ่งของหลายอย่างเป็นสิ่งที่จำเป็นและขาดไม่ได้ในการดำเนินชีวิต เช่น อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย ยารักษา การศึกษา และอื่นๆ ทุกคนมีสิทธิที่จะมีสิ่งต่างๆ เหล่านี้ แต่เมื่อเรามีพวกมันแล้ว เราต้องระมัดระวังในการใช้พวกมัน เราต้องใช้พวกมันไม่ใช่เพื่อตัวเราเองเท่านั้น แต่เพื่อรักและรับใช้พระเจ้าและเพื่อนมนุษย์คนอื่นด้วย