บทอ่านจากหนังสือปฐมกาล ปฐก. 8:6-13,20-22
ต่อมาอีกสี่สิบวัน โนอาห์เปิดหน้าต่างที่เขาสร้างไว้ในเรือ และปล่อยนกกาออกไปตัวหนึ่ง มันบินไปและกลับมาทุกวันจนกระทั่งน้ำบนแผ่นดินลดแห้ง เขายังปล่อยนกพิราบตัวหนึ่งเพื่อดูว่าน้ำลดจากพื้นแผ่นดินแล้วหรือยัง แต่นกพิราบหาที่เกาะไม่พบ มันจึงบินกลับมาหาเขาในเรือ เพราะน้ำยังท่วมพื้นแผ่นดินอยู่ เขาจึงยื่นมือออกไปรับมันกลับเข้ามาในเรือกับเขา เขาคอยอยู่อีกเจ็ดวัน จึงปล่อยนกพิราบออกไปจากเรืออีก ครั้นถึงเวลาเย็น นกพิราบก็กลับมาหาเขา และคาบใบมะกอกเทศเขียวสดมาด้วย โนอาห์จึงรู้ว่า น้ำลดจากพื้นแผ่นดินแล้ว เขาคอยอีกเจ็ดวัน และปล่อยนกพิราบออกไปอีกครั้งหนึ่ง มันไม่กลับมาหาเขาอีกเลย
เมื่อโนอาห์มีอายุหกร้อยหนึ่งปี ในวันที่หนึ่งเดือนแรก น้ำเริ่มแห้งจากแผ่นดิน โนอาห์เปิดหลังคาเรือ มองดูและเห็นว่า พื้นดินกำลังแห้ง โนอาห์สร้างพระแท่นบูชาสำหรับองค์พระผู้เป็นเจ้า เขาเลือกสัตว์และนกที่ไม่มีมลทินแต่ละชนิดมาเผาเป็นเครื่องบูชาบนพระแท่นนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงได้กลิ่นหอมของเครื่องบูชา จึงทรงดำริในพระทัยว่า “เราจะไม่สาปแช่งแผ่นดินเพราะการกระทำของมนุษย์อีกเลย แม้เรารู้ว่าใจของมนุษย์มักปรารถนาแต่สิ่งชั่วร้ายตั้งแต่เป็นเด็ก เราก็จะไม่ทำลายสิ่งมีชีวิตทั้งหลายอย่างที่เราได้กระทำมาแล้วอีก ตราบใดที่แผ่นดินยังคงอยู่ ฤดูหว่านและฤดูเก็บเกี่ยว เวลาเย็นและเวลาร้อน ฤดูร้อนและฤดูหนาว วันและคืนยังมีอยู่ต่อไปตราบนั้น”
บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก มก. 8:22-26
เวลานั้น พระเยซูเจ้าเสด็จมาพร้อมกับบรรดาศิษย์ถึงเมืองเบธไซดา มีผู้นำคนตาบอดคนหนึ่งมาขอให้พระองค์ทรงสัมผัส พระองค์ทรงจูงคนตาบอดออกไปนอกหมู่บ้าน ทรงใช้พระเขฬะแตะตาของเขา ทรงปกพระหัตถ์เหนือเขา ตรัสถามเขาว่า “ท่านเห็นอะไรไหม” เขาเงยหน้าขึ้นทูลตอบว่า “ข้าพเจ้าเห็นผู้คนเหมือนกับต้นไม้เดินไปเดินมา” พระองค์ทรงวางพระหัตถ์แตะตาของเขาอีก เขาก็เห็นชัด และหายเป็นปกติ มองเห็นทุกอย่างได้ชัดเจน พระเยซูเจ้าทรงส่งเขากลับบ้าน ตรัสว่า “อย่าเข้าไปในหมู่บ้าน”
ข้อคิด
พระเยซูเจ้าทรงรักษาคนตาบอดที่หมู่บ้านเบธไซดา ในการรักษาครั้งนี้พระองค์ทรงใช้วิธีที่ไม่เหมือนครั้งอื่นๆ โดยพระองค์ทรงจับมือคนตาบอดพาเขาออกไปนอกหมู่บ้าน และทรงทายาที่ตาเขา สายตาของคนตาบอดค่อย ๆ ฟื้นขึ้นทีละน้อย จนมองเห็นได้ชัดเจนในที่สุด วิธีการนี้สอนเราเกี่ยวกับการเจริญเติบโตในความเชื่อและการมองเห็นฝ่ายจิตใจ บางครั้งการตระหนักถึงพระเจ้าและความจริงของพระองค์ในชีวิตเราไม่ได้เกิดขึ้นทันที แต่ค่อย ๆ เกิดขึ้นทีละเล็กที่ละน้อย เช่นเดียวกับคนตาบอดที่เริ่มมองเห็นสิ่งต่าง ๆ อย่างไม่ชัดเจนก่อนที่จะเห็นอย่างชัดเจน ขอให้ให้เราเปิดใจและมีความอดทน