บทอ่านจากหนังสือปฐมกาล ปฐก. 6:5-8,7:1-5,10
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเห็นว่าความชั่วร้ายของมนุษย์มีมากบนแผ่นดิน และใจของเขาคิดแต่สิ่งชั่วร้ายอยู่ตลอดเวลา องค์พระผู้เป็นเจ้าเสียพระทัยที่ได้ทรงสร้างมนุษย์ไว้บนแผ่นดิน และเศร้าพระทัย จึงตรัสว่า “เราจะกวาดล้างมนุษย์ที่เราสร้างมานี้ให้หมดสิ้นจากแผ่นดิน ไม่ว่าคนหรือสัตว์ สัตว์เลื้อย คลานหรือนกในท้องฟ้า เพราะเรารู้สึกเสียใจที่ได้สร้างมา” แต่โนอาห์เป็นที่โปรดปรานขององค์พระผู้เป็นเจ้า องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโนอาห์ว่า “ท่านจงเข้าไปในเรือ พร้อมกับครอบครัวของท่าน เพราะในท่ามกลางคนร่วมสมัย เราเห็นว่าท่านเท่านั้นเป็นผู้ชอบธรรมต่อหน้าเรา ท่านจงเอาสัตว์ทุกชนิดที่ไม่มีมลทินไปด้วยอย่างละเจ็ดคู่ ทั้งตัวผู้และตัวเมีย และสัตว์ที่มีมลทินอย่างละคู่ ทั้งตัวผู้และตัวเมีย และจงเอานกในท้องฟ้าอย่างละเจ็ดคู่ ทั้งตัวผู้และตัวเมีย เพื่อช่วยชีวิตสัตว์ไว้ให้สืบพันธุ์ทั่วแผ่นดิน อีกเจ็ดวัน เราจะทำให้ฝนตกบนแผ่นดินสี่สิบวันสี่สิบคืน และเราจะทำลายล้างสัตว์มีชีวิตทั้งหมดที่เราได้สร้างไปจากพื้นแผ่นดิน” โนอาห์ทำตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชาทุกประการ เจ็ดวันต่อมา น้ำวินาศก็เริ่มท่วมแผ่นดิน
บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก มก. 8:14-21
เวลานั้น บรรดาศิษย์ลืมนำขนมปังไปด้วย และในเรือของเขามีขนมปังเหลือเพียงก้อนเดียว พระเยซูเจ้าทรงกำชับเขาว่า “จงระวังให้ดี จงระวังเชื้อแป้งของชาวฟาริสี และเชื้อแป้งของกษัตริย์เฮโรด” บรรดาศิษย์จึงพูดกันว่า “นี่เป็นเพราะเราไม่มีขนมปัง” พระเยซูเจ้าทรงทราบ จึงตรัสว่า “ทำไมท่านจึงถกเถียงกันเรื่องไม่มีขนมปัง ท่านยังไม่รู้ไม่เข้าใจอีกหรือ ท่านยังมีใจแข็งกระด้างกันอยู่อีกหรือ มีตาแต่ไม่เห็น มีหูแต่ไม่ได้ยินหรือ ท่านจำไม่ได้หรือว่า เมื่อเราบิขนมปังห้าก้อนเลี้ยงคนห้าพันคน ท่านเก็บเศษที่เหลือได้เต็มกี่กระบุง” เขาตอบว่า “สิบสองกระบุง” “เมื่อเราบิขนมปังเจ็ดก้อนเลี้ยงคนสี่พันคน ท่านเก็บเศษที่เหลือได้เต็มกี่ตะกร้า” เขาทูลตอบว่า “เจ็ดตะกร้า” แล้วพระองค์ตรัสถามเขาว่า “ท่านยังไม่เข้าใจอีกหรือ”
ข้อคิด
“เชื้อแป้งของพวกฟาริสี” หมายถึงความไม่เชื่อและความเข้าใจผิด แม้ว่าบรรดาสานุศิษย์จะได้เห็นปาฏิหาริย์ต่าง ๆ ที่พระเยซูเจ้าทรงกระทำ พวกเขาก็ยังไม่เข้าใจถึงความหมายในสิ่งเหล่านั้น พระเยซูเจ้าทรงตักเตือนพวกเขาว่าอย่ามัวแต่กังวลเรื่องเล็กน้อยหรือเรื่องทางกาย แต่ให้ตระหนักถึงสิ่งที่พระเจ้าทรงกระทำอยู่ในชีวิตของพวกเขา หาเรามองลึกลงไปถึงการประทับอยู่ของพระเจ้าในชีวิตของเรา ไม่หลงทางไปกับความกังวลทางโลก แต่ให้เรามีสายตาที่มองเห็นและหัวใจที่เปิดกว้างเข้าใจถึงพระพรและการนำทางของพระองค์