บทอ่านจากหนังสือประกาศกเอเสเคียล     อสค 36:23-28

     พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า “เราจะทำให้นามยิ่งใหญ่ของเราศักดิ์สิทธิ์อีกครั้งหนึ่ง นามที่ได้เป็นมลทินในหมู่นานาชาติ และที่ท่านทำให้เป็นมลทินในหมู่เขา แล้วนานาชาติจะรู้ว่าเราเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส เมื่อเราจะแสดงความศักดิ์สิทธิ์ของเราในท่านต่อหน้าเขาทั้งหลาย เราจะนำท่านทั้งหลายออกมาจากนานาชาติ เราจะรวบรวมท่านมาจากทุกแผ่นดิน และนำท่านเข้ามาในแผ่นดินของท่าน เราจะพรมน้ำสะอาดเหนือท่านทั้งหลาย แล้วท่านจะสะอาดพ้นจากมลทิน เราจะชำระท่านจากมลทินทั้งหมดและจากรูปเคารพทั้งหลายของท่าน เราจะให้ใจใหม่แก่ท่าน เราจะใส่จิตใหม่ไว้ภายในท่าน เราจะนำใจหินออกไปจากร่างของท่าน และจะให้ใจเนื้อแก่ท่าน เราจะใส่จิตของเราภายในท่าน จะทำให้ท่านดำเนินชีวิตตามข้อกำหนดของเรา ท่านจะรักษาและปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ของเรา ท่านจะอาศัยอยู่ในแผ่นดินที่เราให้แก่บรรพบุรุษของท่าน ท่านจะเป็นประชากรของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของท่าน”
    

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว     มธ 22:1-14

     เวลานั้น พระเยซูเจ้าทรงเล่าเป็นอุปมาอีกเรื่องหนึ่งว่า “อาณาจักรสวรรค์เปรียบได้กับกษัตริย์พระองค์หนึ่งซึ่งทรงจัดงานอภิเษกสมรสให้พระโอรส ทรงส่งผู้รับใช้ไปเรียกผู้รับเชิญให้มาในงานวิวาห์ แต่พวกเขาไม่ต้องการมา พระองค์จึงทรงส่งผู้รับใช้อื่นไปอีก รับสั่งว่า ‘จงไปบอกผู้รับเชิญว่า บัดนี้เราได้เตรียมการเลี้ยงไว้พร้อมแล้ว ได้ฆ่าวัวและสัตว์อ้วนพีแล้ว ทุกสิ่งพร้อมสรรพ เชิญมาในงานวิวาห์เถิด’ แต่ผู้รับเชิญมิได้สนใจ คนหนึ่งไปที่ทุ่งนา อีกคนหนึ่งไปทำธุรกิจ คนที่เหลือได้จับผู้รับใช้ของกษัตริย์ทำร้ายและฆ่าเสีย

     กษัตริย์กริ้ว จึงทรงส่งกองทหารไปทำลายฆาตกรเหล่านั้นและเผาเมืองของเขาด้วย แล้วพระองค์ตรัสแก่ผู้รับใช้ว่า ‘งานวิวาห์พร้อมแล้ว แต่ผู้รับเชิญไม่เหมาะสมกับงานนี้ จงไปตามทางแยก พบผู้ใดก็ตาม จงเชิญมาในงานวิวาห์เถิด’ บรรดาผู้รับใช้จึงออกไปตามถนน เชิญทุกคนที่พบมารวมกัน ทั้งคนเลวและคนดี แขกรับเชิญจึงมาเต็มห้องงานอภิเษกสมรส กษัตริย์เสด็จมาทอดพระเนตรแขกรับเชิญ ทรงเห็นคนหนึ่งไม่สวมเสื้อสำหรับงานวิวาห์ จึงตรัสแก่เขาว่า ‘เพื่อนเอ๋ย ท่านไม่ได้สวมเสื้อสำหรับงานวิวาห์ แล้วเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร’ คนนั้นก็นิ่ง กษัตริย์จึงตรัสสั่งผู้รับใช้ว่า ‘จงมัดมือมัดเท้าของเขา เอาไปทิ้งในที่มืดข้างนอกเถิด ที่นั่น จะมีแต่การร่ำไห้คร่ำครวญ และขบฟันด้วยความขุ่นเคือง เพราะผู้รับเชิญมีมาก แต่ผู้รับเลือกมีน้อย’”

ข้อคิด

     พระบิดาทรงเชิญเราทุกคน  แม้พระองค์ทรงผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่า  พระองค์ก็รักมั่นคงไม่ท้อถอย พระองค์ทรงเชิญคนที่หนึ่ง  เขาก็ไปทุ่งนา  ทรงเชิญคนที่สอง  เขาก็ไปทำธุรกิจ  ไม่สนใจการเชิญของพระองค์ แต่ก็ทรงเชิญทุกคนไม่ว่าใคร  คนเลวคนดี  พระองค์เชิญหมด  ไม่ห่วงศักดิ์ศรีของพระองค์เลย
ท้ายที่สุดพระองค์ก็ผิดหวังอีก  เพราะคนกลุ่มท้ายที่เอ่ยถึงนี้  มาตามคำเชิญ  แต่ไม่สนใจพระองค์ที่เป็นผู้เชิญ  แถมยังทำตัวตามใจฉัน  จะแต่งกายยังไงก็เรื่องของฉัน  จะกินอย่างเดียวก็เรื่องของฉัน  เจ้าภาพที่เป็นผู้เชิญจะมาพูดคุยด้วยฉันก็ไม่สน  แม้ทรงทราบดีว่า  ในบรรดาผู้รับเชิญ  จะเหลือตัวจริงเป็นผู้รับเลือกไม่กี่คน  พระองค์ก็ยังจะรักและไม่ท้อถอย....ในการเชิญของพระองค์  ฉัน เป็นคนไหน ? ......