บทอ่านจากจดหมายนักบุญยากอบอัครสาวก                 ยก 1:12-18
     ผู้ที่มีมานะอดทนต่อการถูกผจญย่อมเป็นสุข เพราะเมื่อเขาผ่านการผจญนั้น เขาจะได้รับมงกุฎแห่งชีวิตซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสัญญาจะประทานให้ผู้ที่รักพระองค์
     อย่าให้ผู้ใดที่ถูกผจญพูดว่า “ข้าพเจ้าถูกพระเจ้าผจญ” เพราะความชั่วไม่อาจผจญพระเจ้าได้ และพระองค์ไม่ทรงผจญผู้ใด แต่เราทุกคนถูกกิเลสตัณหาผจญ ดึงดูด และหลอกลวง กิเลสตัณหาก่อตัวขึ้นทำให้เกิดบาป และเมื่อมีบาปมาก บาปก็จะทำให้เกิดความตาย
     พี่น้องที่รัก อย่าหลงผิด ของประทานทุกอย่างที่ดีและบริบูรณ์ย่อมมาจากเบื้องบน ลงมาจากพระบิดาผู้ทรงสร้างความสว่าง พระองค์ไม่ทรงเปลี่ยนแปลง ไม่ทรงมีแม้แต่เงาแห่งความแปรปรวนใดๆ พระองค์พอพระทัยให้เราบังเกิดโดยพระวาจาแห่งความจริง เพื่อให้เราเป็นดุจผลแรกในสรรพสิ่งที่ทรงสร้าง

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                         มก 8:14-21
     เวลานั้น บรรดาศิษย์ลืมนำขนมปังไปด้วย และในเรือของเขามีขนมปังเหลือเพียงก้อนเดียว พระเยซูเจ้าทรงกำชับเขาว่า “จงระวังให้ดี จงระวังเชื้อแป้งของชาวฟาริสี และเชื้อแป้งของกษัตริย์เฮโรด” บรรดาศิษย์จึงพูดกันว่า “นี่เป็นเพราะเราไม่มีขนมปัง” พระเยซูเจ้าทรงทราบ จึงตรัสว่า “ทำไมท่านจึงถกเถียงกันเรื่องไม่มีขนมปัง ท่านยังไม่รู้ไม่เข้าใจอีกหรือ ท่านยังมีใจแข็งกระด้างกันอยู่อีกหรือ มีตาแต่ไม่เห็น มีหูแต่ไม่ได้ยินหรือ ท่านจำไม่ได้หรือว่า เมื่อเราบิขนมปังห้าก้อนเลี้ยงคนห้าพันคน ท่านเก็บเศษที่เหลือได้เต็มกี่กระบุง” เขาตอบว่า “สิบสองกระบุง” “เมื่อเราบิขนมปังเจ็ดก้อนเลี้ยงคนสี่พันคน ท่านเก็บเศษที่เหลือได้เต็มกี่ตะกร้า” เขาทูลตอบว่า “เจ็ดตะกร้า” แล้วพระองค์ตรัสถามเขาว่า “ท่านยังไม่เข้าใจอีกหรือ”

ข้อคิด
     ในหัวของบรรดาศิษย์มีแต่ความกังวลว่าจะหิวเพราะลืมนำขนมปังติดตัวมา จนพระเยซูเจ้าต้องเตือนให้ระลึกถึงการทวีขนมปังเลี้ยงคนห้าพันคนแล้วยังมีเศษเหลืออีกมาก
     ข้อเท็จจริงก็คือมนุษย์เรามักเรียนรู้จากประสบการณ์เพียงครึ่งเดียวแล้วก็ลงเอยด้วยการมองโลกในแง่ร้าย ที่ผ่านมาเราเคยเจ็บป่วยแต่ก็หายหรือเคยสิ้นไร้ไม้ตอกแต่ก็รอดมาได้ไม่ใช่หรือ
     หากเราเรียนรู้ประสบการณ์อย่างถูกต้อง เราจะพบความจริงว่าพระเจ้าทรงนำเรามาจนถึงวันนี้ด้วยความปลอดภัย และจะนำเราต่อไปไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม