บทอ่านจากหนังสือกิจการอัครสาวก                                กจ 4:13-21
     เมื่อเขาเหล่านั้นเห็นว่าเปโตรและยอห์นพูดอย่างกล้าหาญ ทั้งรู้ว่าทั้งสองคนไม่เคยได้รับการศึกษา และไม่มีความรู้พิเศษใดๆ ก็ประหลาดใจและระลึกได้ว่าทั้งสองคนเคยอยู่กับพระเยซูเจ้า เมื่อเห็นคนที่หายจากโรคยืนอยู่กับเปโตรและยอห์น เขาก็ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร จึงสั่งให้ทั้งสองคนออกไปนอกห้องประชุม แล้วเริ่มปรึกษากันว่า “เราจะทำอย่างไรกับทั้งสองคนนี้ดี” เพราะเขาทำการอัศจรรย์เด่นชัด ทุกคนที่อยู่ในกรุงเยรูซาเล็มรู้ว่าเขาทำเครื่องหมายอัศจรรย์นี้อย่างเปิดเผย เราไม่อาจปฏิเสธได้ แต่เราต้องขู่เขา อย่าให้กล่าวถึงนามนั้นแก่ผู้ใด เพื่อเรื่องนี้จะได้ไม่เล่าลือแพร่หลายไปในหมู่ประชาชนมากยิ่งขึ้น”
     เขาจึงเรียกเปโตรและยอห์นเข้ามา สั่งอย่างเด็ดขาดมิให้พูดหรือสอนในพระนามพระเยซูเจ้าอีก เปโตรและยอห์นย้อนถามว่า “ท่านทั้งหลายจงตัดสินเถิดว่าอะไรเป็นการถูกต้องเฉพาะพระพักตร์ของพระเจ้าจะฟังท่านหรือจะฟังพระเจ้า เราจำเป็นต้องพูดถึงสิ่งที่เราได้เห็นและได้ยินมา” ที่ประชุมขู่สำทับทั้งสองคนอีกครั้งหนึ่งแล้วปล่อยไป เพราะไม่พบสาเหตุที่จะลงโทษและเพราะกลัวประชาชน ทุกคนต่างถวายพระเกียรติแด่พระเจ้าเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                               มก 16:9-15
     หลังจากที่ทรงกลับคืนพระชนมชีพตอนเช้าตรู่วันต้นสัปดาห์แล้ว พระเยซูเจ้าทรงสำแดงพระองค์แก่มารีย์ชาวมักดาลาเป็นคนแรก นางคือผู้ที่พระองค์เคยทรงไล่ปีศาจเจ็ดตนออกไป นางจึงไปบอกผู้ที่กำลังร้องไห้เป็นทุกข์ซึ่งเคยอยู่กับพระองค์ เมื่อเขาเหล่านั้นได้ยินนางพูดว่าพระองค์ยังทรงพระชนม์อยู่และนางเห็นพระองค์แล้ว เขาก็ไม่เชื่อ
     หลังจากนั้น พระองค์ทรงสำแดงพระองค์ในรูปแตกต่างไปกับศิษย์สองคนซึ่งกำลังเดินทางไปชนบท เขาทั้งสองคนกลับมาเล่าให้คนอื่นฟัง แต่คนเหล่านั้นก็ไม่เชื่อเช่นเดียวกัน
     ในที่สุด พระองค์ทรงสำแดงพระองค์แก่อัครสาวกสิบเอ็ดคนขณะที่เขากำลังร่วมโต๊ะกินอาหารอยู่ ทรงตำหนิพวกเขาที่ไม่ยอมเชื่อและมีใจแข็งกระด้าง เพราะไม่ยอมเชื่อผู้ที่เห็นพระองค์เมื่อทรงกลับคืนพระชนมชีพแล้ว พระองค์ตรัสกับเขาว่า “ท่านทั้งหลายจงออกไปทั่วโลก ประกาศข่าวดีให้มนุษย์ทั้งปวง

ข้อคิด

     หนังสือกิจการอัครสาวกกล่าวว่า เปโตรและยอห์นถามว่า “จะฟังท่านหรือจะฟังพระเจ้า เราจำเป็นต้องพูดถึงสิ่งที่เราเห็นและได้ยินมา” ท่านทั้งสองแสดงถึง “ความเด็ดเดี่ยว” ในหน้าที่ที่ต้อง “ประกาศ” ความจริง เช่นเดียวกับ มารีย์ ชาวมักดาลา เมื่อได้พบกับพระเยซูเจ้าเป็นคนแรก หลังจากที่พระองค์ทรงกลับคืนพระชนมชีพแล้ว แม้ตนเองจะรู้สึกได้ว่า เป็นคนที่ไม่น่าเชื่อถือในสายตาของใครต่อใคร เพราะ “เคยมีปีศาจเจ็ดตน” แต่บัดนี้ เป็นสิ่งที่ ไม่ประกาศไม่ได้ แม้จะไม่มีใครอยากเชื่อก็ตาม ชวนให้คิดถึงความรู้สึกของนักบุญแบร์นาแด๊ต เมื่อถูกกกล่าวหาจากผู้ใหญ่หลายคนว่า แต่งเรื่องการประจักษ์ของแม่พระเพื่อหาผลประโยชน์ แม้ท่านจะเป็นเด็ก ก็กล่าวอย่างซื่อๆว่า “ฉันได้รับมอบหมายให้มาบอกท่านถึงสิ่งที่ได้ยินและได้เห็น ฉันไม่ได้รับมอบหมายมาทำให้ท่านเชื่อ” การประกาศความจริงเป็นหน้าที่ของเราทุกคนเช่นเดียวกัน