วันเสาร์ที่ 1 ตุลาคม 2011 เวลา07.00น. พระสังฆราชยอแซฟ พิบูลย์ วิสิฐนนทชัย เป็นประธานในพิธีบูชาขอบพระคุณฉลองนักบุญเทเรซาแห่งพระกุมารเยซู อารามคาร์แมลกรุงเทพฯ (ภาคเช้า) ร่วมกับคุณพ่อวิศิษฏ์ หริพงศ์ คุณพ่อสานิจ สถะวีระวงส์ พร้อมด้วยสังฆานุกรใหม่ทั้ง 3 ท่าน คือ สังฆานุกรทัศมะ กิจประยูร, สังฆานุกรสักรินทร์ ศิรบรรเทิง, สังฆานุกรสมภพ เรืองวุฒิชนะพืช พร้อมด้วยพระสงฆ์ คณะเซอร์เซนต์ปอลเดอ ชาร์ตร จากโรงเรียนเซนต์โยเซฟ คอนเวนต์ ที่มาร่วมขับร้องเพลงในเช้าวันนี้ และพี่น้องสัตบุรุษมาร่วมฉลองนักบุญเทเรซาวันนี้จำนวนมาก  ปัจจุบันมีคุณพ่อประยุทธ ศรีเจริญเป็นจิตตาธิการของอารามฯ หลังพิธีบูชาขอบพระคุณแล้วตั้งศีลมหาสนิท และเคารพพระธาตุ ในช่วงเย็นมีอวยพรศีลมหาสนิทเวลา 16.00น. ตามด้วยพิธีบูชาขอบพระคุณโดยพระอัครสังฆราชฟรังซิสเซเวียร์ เกรียงศักดิ์ โกวิทวาณิช เป็นประธานและท้ายพิธีเสกดอกกุหลาบและเคารพพระธาตุ

          พระคุณเจ้าพิบูลย์เทศน์ให้ข้อคิดวันนี้ว่าพระวรสารต้องการจะบอกกับเราว่า ให้เราทำตัวเหมือนเด็กเล็กๆ วางใจทั้งหมดแด่พระเจ้า เมื่อพ่ออายุ 18 ปี พ่อมาที่นี่ ในพระวรสารบอกว่าเมื่อมีความทุกข์ก็ไปกรุงเยรูซาเล็ม  เข้ามาในวัดเข้ามาที่อารามนี้ เพราะว่าพ่อเข้าโรงพยาบาลจุฬา เดินทางมาที่นี่และขอให้อารามช่วยสวดให้ เพราะต้องผ่้าตัดหัวใจ พ่อก็มาคิดว่าทำไมมีความทุกข์ต้องมาที่อารามขอให้สวดให้ จริงๆร่างกายมนุษย์มีความเจ็บป่วยทางร่างกาย และอีกทางหนึ่งคือจิตวิญญาณที่ต้องไม่ให้ป่วย จิตวิญญาณที่แข็งแรงและไม่มีใครที่ทำให้จิตวิญญาณเราแข็งแรงได้นอกจากพระเจ้า และมอบทั้งหมดแด่พระเป็นเจ้า การผ่าตัดก็ผ่านไป พ่อก็รู้สึกว่าเพื่อนที่ผ่าตัดหัวใจในช่วงนั้นเค้าตายกันหมด ยกเว้นพ่อคนเดียว

          วันนี้พ่อจึงคิดว่ามาขอบคุณท่านนักบุญเทเรซาที่ทำให้เรารอดตายเมื่ออายุ 18 ปี และก็มีชีวิตอยู่ทุกวันนี้ การมอบตัวทั้งหมดแด่พระเจ้าเป็นสัญลักษญ์ของดอกกุหลาบสีขาวหรือที่เราเรียกว่าความบริสุทธิ์ ครอบครัวเราต้องถือความบริสุทธิ์ คือสามีและภรรยาต้องมอบตัวทั้งหมดให้กับคู่ครองของตนเองให้กับลูกหลานของตนเองอย่างซื่อสัตย์ เป็นดอกกุหลาบสีขาวที่มอบให้แก่กันและกันและเมื่อเรามีความไว้ใจซึ่งกันและกัน จิตวิญญาณของเราก็เข้มแข็งขึ้น ถ้าเราไม่มีเพื่อนเราก็หาพระเป็นเจ้าและมอบจิตวิญญาณทั้งหมดแด่พระเจ้า การมอบจิตวิญญาณทั้งหมดแด่พระเป็นเจ้านั้นทำให้จิตวิญญาณของเราแข็งแรงและ้เพื่อให้สามารถเดินทางไปกับร่ายการที่อ่อนแอกว่าได้

          พ่อสังเกตดูว่าเมื่อมีอายุมากขึ้นพระเป็นเจ้าจะให้กางเขนของเราหนักขึ้นและหนักขึ้น กางเขนที่ติดอยู่ในเนื้อหนังร่างกายของตนเอง เมื่อทำงานหนักมากเราก็พักผ่อนแต่สำหรับคนสูงอายุแล้ว กางเขนอยู่ในเนื้อหนังของท่านเอง เราจะได้รับการพักผ่อนอย่างไรก็คือจิตวิญญาณของเรานั้นแด่พระเจ้า และในบทอ่านแรกก็สัญญา ใครเข้ามาหาพระเป็นเจ้าที่เขาสัญลักษณ์ว่ากรุงเยรูซาเล็มพระเป็นเจ้าก็ช่วยเหลือเขา นักบุญเทเรซาก็ถวายตัวไม่ใช่เพียงแต่มาสวดมาขอให้สวดแต่ถวายตัวตลอดชีวิตแด่พระเจ้า วันนีีเรามาฉลองนักบุญเทเรซาก็ขอให้เราถวายตัวทั้งหมดแด่พระเจ้าและอุทิศตนทั้งหมดเป็นที่พึ่งของครอบครัวของเรา ความรักจากบทอ่านที่ 2 เรามองไม่เห็นพระเป็นเจ้า แต่ถ้าเรามีความรักพระเป็นเจ้าจะปรากฎให้เห็น สิ่งที่ทำไม่ได้เราก็จะทำได้