วันอังคารที่ 10 สิงหาคม 2010 เวลา 08.30 น.คุณพ่อสานิจ สถะวีระวงส์ อุปสังฆราชอัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ เป็นประธาน ในพิธีมิสซาบูชาขอบพระคุณร่วมกับคุณพ่อปิยะชาติ มะกรครรภ์ คุณพ่อณรงค์ รวมอร่าม คุณพ่อประยุทธ ศรีเจริญ และคุณพ่อประจักษ์ บุญเผ่า โอกาสฉลองแม่พระรับเกียรติยกขึ้นสวรรค์ทั้งกายและวิญญาณ ณ อาสนวิหารอัสสัมชัญ   โดยมีคณะเซอร์ ซิสเตอร์ คณะครู และนักเรียนจากโรงเรียนอัสสัมชัญ อัสสัมชัญคอนแวนต์ และอัสสัมชัญศึกษา มาร่วมพิธีมิสซาในวันนี้กว่า 1,000 คน

           หลังจากพิธีมิสซาแล้วร่วมแห่พระรูปแม่พระอย่างสง่างามบริเวณรอบๆอาสนวิหาร  นักเรียนทุกคนที่มาร่วมตั้งใจร่วมขบวนแห่อย่างดีและเป็นไปด้วยความเรียบร้อยโดยมีคุณพ่อสุรสิทธิ์ ชุ่มศรีพันธุ์ เจ้าอาวาสดูแลความเรียบร้อยอยู่รอบๆ    และร่วมขบวนแห่และมอบช่อดอกไม้แด่แม่พระด้วย

คุณพ่อสานิจเทศน์ให้ข้อคิดว่า

          นักเรียนที่รักวันนี้เรามีความชื่นชมยินดีในการฉลองแม่พระซึ่งเป็นองค์อุปถัมภ์ของโรงเรียนทั้ง 3และหลังจากพิธีมิสซาจบแล้วก็จะมีแห่และถวายช่อดอกไม้แด่แม่พระถือเป็นการให้เกียรติแด่แม่พระจึงถือว่าดีสุด แต่พ่อจะถามพวกเราว่าแค่นี้พอไหมแค่มาร่วมพิธีมิสซารับศีลและถวายช่อดอกไม้แด่พระรูปพอไหม คำตอบที่พ่อจะให้พวกเราก็คือไม่พอ เพราะที่สุดแล้วการให้เกียรติ ถวายเกียรติ ไม่ได้อยู่ที่กิจการภายนอก มันต้องขึ้นอยู่กับสิ่งที่สำคัญก็คือ หัวใจ

          ฉลองแม่พระก็ต้องดูแม่พระเป็นตัวอย่าง วันนี้เราจะมาดูบทเรียนสั้นๆจากแม่พระบทหนึ่งซึ่งพระวรสารก็ให้บทเรียนนั้น แม่พระเป็นตัวอย่างที่ดีเป็นตัวอย่างที่เราต้องเลียนแบบ   ทำตามและเราถือว่าการปฏิบัติตามแบบแม่พระก็ถือเป็นการให้เกียรติแก่แม่พระตลอดชีวิตด้วย

          พระวรสารบอกว่าพระนามมารีย์ได้รับข่าวและก็รีบเดินทางไป  เพราะว่าแม่พระเพิ่งได้รับข่าวก่อนหน้านี้มีเทวดามาบอกว่าจะตั้งครรภและที่สุดแล้วก็ยอมรับ เทวดาบอกว่าเวลานี้ญาติของท่านเศคาริยาห์และอันนามีลูกแล้ว อายุ 70 ปี คนไม่มีบุตรพระเป็นเจ้า   ให้มีบุตรเพราะว่าพระองค์มีแผนการ

          แม่พระตั้งครรภ์แล้วมีลูกคือพระเยซู พระวรสารเขียนไว้สั้นๆ   พระนางมารีย์ได้รีบออกเดินทาง คืออยู่ไม่ได้แล้วต้องรีบไปช่วยญาติผู้หญิงคนนั้น ที่อายุ 70 แล้วมีลูกเพราะว่าเขาแก่แล้วทำอะไรก็ลำบาก ที่คือบทเรียนสำคัญและพ่อก็ให้เราถือเป็นบทเรียนสำคัญด้วย แม่พระยังสาวๆ และตั้งครรภ์ คนที่ตั้งครรภ์ครั้งแรกก็ดูแลลูก    ประคบประหงมอย่างดีไม่ทำงานหนักเพื่อไม่ให้กระทบกระเทือนลูก ทานอาหารอย่างดี เพื่อให้ลูกนั้นแข็งแรง แต่พระนางมารีย์ไม่คิดถึงตนเอง คิดถึงผู้อื่น แม่พระอยู่ที่นาซาแลทแต่ต้องเดินทางไป 5 กิโลเมตรและเป็นทางเดินขึ้นเขา มีถ้ำ มีโจรผู้ร้าย แม่พระไม่กังวลเรื่องนี้เลย คิดอยู่เพียงเรื่องเดียวคือฉันต้องไปช่วยให้เขาสบายขึ้น แม่พระคิดแต่เพียงให้คนอื่นมีความสุข สั้นๆคือ ไม่เห็นแก่ตัว ประเทศของเรากรุงเทพฯของเราทุกวันนี้มีแต่ความเห็นแก่ตัว และเป็นความเห็นแก่ตัวเป็นธรรมชาติ นั่นคือเราสังเกตุได้จากชีวิตประจำวันของเรา เรามาโรงเรียนพ่อแม่มารับ มาส่ง เราคิดว่าเวลาจะออกจากโรงเรียนได้แต่ละทีนานมาก เปิดไฟขอทางก็แล้วไปเลี้ยวก็แล้วไม่มีคนให้ นั่นเรียนว่าความเห็นแก่ตัวจนเคยชิน และความเห็นแก่ตัวแบบธรรมชาติ

          เวลาเราเปิดไฟเลี้ยวสิ่งที่เราเห็นคือรถข้างหลังเร่งเครื่องวิ่งมาเกือบจะชน นี่คือความเห็นแก่ตัว มันเริ่มปลูกฝังในชีวิตของคนกรุงเทพฯ เห็นแก่ตัวแบบธรรมชาติ ทุกอย่าง ต้องกูก่อน ทุกวันนี้คนกรุงเทพฯเวลาจะเลี้ยว ไม่เปิดไปเพราะว่าเปิดแล้วไม่ให้  นี่คือความเห็นแก่ตัวเพราะฉะนั้นพระนางมารีย์เป็นแบบย่างให้กับเราในความไม่เห็นแก่ตัว ความใจกว้าง และเราจะเห็นแบบอย่างของพระนางมารีย์ได้อีกหลายๆเรื่อง เช่นเรื่องที่พระนางมารีย์ได้รับเชิญไปที่งานเลี้ยง งานแต่งงาน แม่พระเป็นแม่ของพระเยซู แต่เวลา แม่พระไปที่งานเลี้ยงแล้วสิ่งที่แม่พระทำคือวิ่งเข้าครัว แม่พระไม่ได้มานั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋อ  เมื่อแม่พระเข้าครัวและสังเกตเ้ห็นว่าเหล้าองุ่นหมดแล้ว นี่คือชีวิตของคน พระนางมารีย์เป็นอย่างนั้น ไม่สามารถอยู่นิ่งๆได้เลย แม่พระต้องช่วยคนอื่น

          เรารับศีลมหาสนิททุกวันอาทิตย์ มีพระเยซูอยู่กับตัวเฉกเช่นแม่พระ แต่สิ่งที่เราเห็นคือพระเยซูที่อยู่ในตัวแต่ยังคงเป็นคนเห็น แก่ตัวมากๆเสียด้วย คนที่รับศีลมากๆ ยังคงด่าว่าคนอื่นทำร้ายคนอื่นด้วยคำพูด กิจการ การรับศีลมหาสนิทนั้นสูญเปล่า  ขอให้พระ เยซูที่อยู่ในชีัวิิตของเราเปลี่ยนชีวิตของเรา เหมือนแม่พระแม่พระดำเนินชีวิตตามแรงบันดาลของพระเยซูและพระจิตเจ้า  หลักการชีวิตของแม่พระทำดี ช่วยเหลือคนอื่น และยอมให้ลูกชายสุดที่รักตรึงบนไม้กางเขน นี่คือใจกว้างสุดๆ   เราต้องดูตัวอย่างเรื่องนี้ เราต้องช่วยเหลือเพื่อนๆน้องๆ ครู มาเซอร์ บราเดอร์สิ่งเหล่านี้เราทำได้ในการดำเนินชีวิตประจำวันและเป็นการเลียนแบบแม่พระด้วย

ขอให้พระเป็นเจ้าและแม่พระช่วยเหลือเราแต่ละคนได้ลอกเลียนแบบความไม่เห็นแก่ตัวนี้จากแม่พระด้วย