วันเสาร์ที่ 2 สิงหาคม ค.ศ. 2008  เวลา 15.00 น . ได้มีพิธีปลงศพ ยวง บัปติสตา หวล อาภรณ์รัตน์ บิดาของคุณพ่อวีระ และ คุณพ่อ เดชา อาภรณ์รัตน์  ณ วัดนักบุญฟรังซิสเซเีวียร์ สามเสน โดยมีคุณพ่อเดชา อาภรณ์รัตน์ บุตรชายคนที่ 3 เป็นประธาน ร่วมกับคุณพ่อวีระ อาภรณ์รัตน์ ( บุตรชายคนโต ) คณะสงฆ์ที่มาร่วมงานไม่ต่ำกว่า 100 องค์ ท่ามกลางความอาลัยรักของลุก ๆ และหลาน ๆ ตระกูลอาภรณ์รัตน์ รวมถึงญาิติสนิท มีสมาชิกในวัดนักบุญฟรังซิสเซเวียร์  และบุคคลที่รู้จักเดินทางมาร่วมจำนวนมาก เพื่อร่วมใจกัน ภาวนาอุทิศแด่ยวงบัปติสตา หวล อาภรณ์รัตน์ บุรุษผู้น้ำใจดีผู้นี้ ด้วยความซาบซึ้ง และ อยากจะสดุดีในความดี ที่ท่านได้กระทำ อันเป็นแบบอย่างคริสตชนที่ดีท่ามกลางชุมชุนวัดนักบุญฟรังซิสเซเวียร์ สามเสน แห่งนี้

ขอนำคำสัมภาษณ์ ยวงบปัปติสตา หวล อาภรณ์รัตน์ ที่ลงสารสังฆมณฑล ฉบับที่ 6 ประจำเดือนธันวาคม 2003
มาบอกเล่า เรื่องราว  คุณลุงบุคคลผู้มีน้ำใจดี ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ในยามที่เขาต้องการความช่วยเหลือ และร่วมมือกับกิจกรรมของวัดทุกอย่าง โดยไม่เคยหวังสิ่งตอบแทน หวังแค่ได้ยื่นมือเข้าไปมีส่วนร่วมให้งานนั้นผ่านพ้นไปด้วยดี

ชีวิตของคุณลุงสมัยตั้งแต่เด็ก ๆ จนถึงปัจจุบันมีความเป็นมาอย่างไรบ้างคะ
ลุงหวล : ชีวิตลุงลำบากมาตั้งแต่เด็ก ๆ ใช้ชีวิตอยู่กับยายที่จันทบุรีเพราะพ่อแม่ของลุงเสียชีวิตทั้งคู่ จนอายุได้ 16 ปี ก็ย้ายมาทำงานที่กรุงเทพฯ จนอายุ 21 ปี เกณฑ์ทหารก็มาอยู่ที่จันทบุรีแล้วก็ย้ายมาอยู่กับพี่สาวที่ระยองอีกปีกว่าทำเรือประมงจับปลาที่อ่าวระยอง ต่อมาเห็นเขาต่อเรือใหญ่ก็เลยได้กลับมาที่กรุงเทพฯ มาอยู่กับญาติทางพ่อแล้วก็ทำเรือ ช่วงหลัง ๆ ไม่ค่อยจะดีเลยเปลี่ยนอาชีพจากอยู่เรือมาขับรถตุ๊กตุ๊ก แทน มาขับอยู่หลายปีอีกเหมือนกัน รับคนโดยสารเวลาไปไหนมาไหนคนที่เขาเคยเห็นเราอยู่เรือแล้วมาขับรถก็ยังไม่เชื่อเลย จากรถตุ๊กตุ๊ก ก็เปลี่ยนมาเป็นรถซูบารุ รับจ้างวิ่งตลาดไปเรื่อยๆ

แล้วมีเวลาดูแลลูก ๆ  อย่างไรบ้างคะ
ลุงหวล : ลูก ๆ จะอยู่กับพ่อตาและแม่ยาย เขาจะช่วยเลี้ยงดูให้ พ่อตาจะเป็นคนไกวเปล เราไม่ได้เลี้ยงเพราะเราต้องทำมาหากิน

อะไรเป็นแรงจูงใจให้คุณลุงส่งลูกไปบวชเป็นพระสงฆ์คะ
ลุงหวล : พอจบ ป.2 เขาก็ขอเข้าบ้านเณรเอง เพราะยายปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก ๆ ให้ไปเป็นเด็กช่วยมิสซา พาไปเข้าวัดเช้าทุกวัน พอกลับมาก็ค่อยแต่งตัวไปโรงเรียนอีก เป็นอย่างนี้อยู่ทุกวัน เมือก่อนตอนแม่เขาอยู่ก็สวดพร้อมกันทั้งครอบครัว และตอนนี้เวลาพ่อวีระมาที่บ้านก็ต้องสวดพร้อมกันทุกครั้ง แต่ลุงก็สวดของลุงอยู่ทุกวันนะ

ลุงเคยดำรงตำแหน่งและทำกิจกรรมอะไรที่วัดบ้างคะ
ลุงหวล : เคยเป็นสภาอภิบาล เป็นอยู่สมัยเดียว 4 ปี สมัยคุณพ่อประวิทย์ เป็นเจ้าอาวาส แต่ตอนนี้ไม่ได้เป็นแล้ว ไม่ไหวล่ะ แต่เราก็ยังช่วยงานวัดอยู่ทุกอย่างนะ มีอะไรก็ต้องเรียกใช้เราตลอด เวลาตรุษจีน เสกป่าช้า ไปขนโต๊ะ ขนเก้าอี้ไปวางสุสาน ถ้าลุงไม่ได้ขับก็จะให้ลุกชายไปแทน



กิจกรรมของคุณลุงที่ได้ยินมา เรื่องานศพ อย่างเช่น เวลาไม่มีรถขนศพ หรือไม่มีเงินจัดงานศพ ฯลฯ ก็สามารถมาหาลุ งหวลได้เลย
ลุงหวล : อย่างที่วัดเนี๊ยะ ถ้าใครตาย เป็นเรื่องเกี่ยวกับงานศพนะ ลุงจะรู้เป็นคนแรก เพราะพ่อที่วัดเขาจะบอกให้มาหาลุง เดี๊ยวลุงจัดการให้เรียบร้อย ก็ถือว่าเป็นที่รู้จักกันว่าเราจัดการเรื่องนี้ให้ทุกอย่างแต่ก็ไม่ใช่แต่ที่วัดนะ ก็รับใช้ทุก ๆ วัดนั่นหล่ะ

จุดเริ่มต้นให้คุณลุงทำงานตรงนี้คืออะไรคะ
ลุงหวล : จุดเริ่มต้นคือ รถที่วัดเขาไม่มี เราก็ได้ทำก่อนเป็นคนแรก แต่ส่วนใหญ่ตอนนี้เขาก็ใช้รถตู้กันแล้วนะ

แล้วเรื่องค่าใช้จ่ายล่ะคะ คุณลุงทำอย่างไรคะ
ลุงหวล : เงินถุงทานที่ทางวัดเขาเก็บในมิสซาฝังศพนั่นหล่ะ มาช่วยค่าโลงช่วยศพคนจนไม่มีเงินซื้อโลง


( รูปลุงหวล ด้านขวาเป็นภรรยาของท่านครับ )

สิ่งที่ลุงลำบากใจในความเป็นพ่อมากที่สุดคืออะไรคะ
ลุงหวล : ไม่ลำบากใจ ลูกเชื่อฟัง ไม่ลำบากตรงนี้บอกได้เลย และรู้สึกภฺมิใจซะด้วยซ้ำว่า “เออ นี่เราเลี้ยงลูกให้เป็นพระสงฆ์และก็รักเท่ากันทุกคน ถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีแม่แล้ว แล้วเราก็ไม่รู้ว่า เราจะอยู่กับเขาได้นานถึงไหน แต่จริงนะแม่เขาก็ไปสบายแล้ว เพราะว่า มีคุณพ่อเขาถวายมิสซาให้ทุกวัน

นี่เป็นคำให้สัมภาษณ์ของยวลบัปติสตา หวล อาภรณ์รัตน์ หรือลุงหวล  5 ปีที่ผ่านมา เวลาไปวัดฟรังซิสเซเวียร์สามเสน ทีีไร ก็ยังคงรอยยิ้มที่ใจดี บนใบหน้าของลุงหวลผู้นี้เสมอ

ขอฝากคำภาวนาของลุงหวล อาภรณ์รัตน์ ไว้ในคำภาวนาของพี่น้องทุกท่าน เสมอ เมื่อใดที่ท่านสวดภาวนา ร่วมมิสซา และ กระทำดีใด ๅ อย่าลืมคิดถึง ยวงบัปติสตา หวล ผู้นี้ สิ่งดี ๆ เหล่านี้ จะช่วยให้ท่านได้รับรางวัลสวรรค์ ยิ่งวัน ยิ่งมากขึ้นครับ

ขอคำภาวนาแด่ยวง บัปติสตา หวล อาภรณ์รัตน์