|
อารัมภบท
๑.
ในสมัยของเรานี้มนุษยชาติสนิทใกล้ชิดกันยิ่งขึ้น และชาติต่าง ๆ ยิ่งมีความสัมพันธ์ต่อกันมากขึ้น. พระศาสนจักรพิจารณาด้วยความสนใจยิ่งขึ้นว่า ตนมีความสัมพันธ์อย่างไรกับศาสนาที่มิใช่คริสตศาสนา เนื่องจากมีภาระหน้าที่ต้องส่งเสริมเอกภาพและความรักระหว่างมนุษย์และแม้ระหว่างชาติต่าง ๆ พระศาสนจักรขอพิจารณาในที่นี้ก่อนว่า มนุษย์มีอะไรร่วมกันและมีอะไรชักจูงมนุษย์ให้มาร่วมชีวิตเป็นมิตรกัน.
ด้วยว่าชนทุกชาติเป็นประชาคมเดียวกัน ชนทุกชาติมีต้นกำเนิดอันเดียวกันเพราะพระเป้นเจ้าให้มนุษยชาติทั้งมวลอาศัยอยู่บนพื้นพิภพ. (ดู กจ. ๑๗:๒๖) ชนทุกชาติมีจุดหมายปลายทางอันเดียวกัน คือ
องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์เอาพระทัยสอดส่อง
แสดงพระทัยดีและตั้งพระทัยช่วยมนุษย์ทุกคนให้เอาตัวรอด (ดู ปชญ. ๘:๑;กจ. ๑๔:๑๗;รม. ๒:๖ - ๗;๑ ทธ. ๒:๔) จนกว่าบรรดาผู้ได้รับเลือกสรรจะชุมนุมอยู่ร่วมกันในสันตินคร ซึ่งจะสุกใสด้วยสิริโรจนาการของพระเป็นเจ้าและประชาชนทุกชาติจะเดินตามแสงโชติช่วงของพระองค์ (ดู วว.)
มนุษย์ทั้งหลายคอยให้มวลศาสนาตอบปัญหาต่าง ๆ ซึ่งยังซ่อนเร้นอยู่เกี่ยวกับสภาพของมนุษย์ในอดีตก็เหมือนกับในปัจจุบัน
ยังทำให้หัวใจของมนุษย์ปั่นป่วนวุ่นวายอย่างหนักหน่วงอยู่เช่น มนุษย์เป็นอะไร? ความหมายและจุดหมายของชีวิตคืออะไร? ความดีคืออะไร? และบาปคืออะไร? ต้นกำเนิดและจุดหมายของความทุกข์คืออะไร? อะไรเป็นหนทางสำหรับบรรลุถึงความสุขแท้? ความตาย การพิพากษา และการรับรางวัลตอบแทนหรือรับโทษเมื่อตายแล้ว คืออะไร? ที่สุดอัตถ์ลึกลับประการสุดท้ายที่ไม่รู้จะพูดอย่างไรถูกเกี่ยวกับชีวิตของเราซึ่งเราถือกำเนิดและกำลังเดินมุ่งไปหานั้นเป็นอะไร?
|
