|
๕๓. อารัมภบท
๑.
บุคคลมนุษย์มีลักษณะเฉพาะอย่างหนึ่ง คือ จะเข้าถึงมนุษยชาติอย่างแท้จริงและอย่างเต็มที่ได้ก็โดยอาศัยวัฒนธรรม หมายความว่า โดยการบำรุงส่งเสริมสิ่งที่ดีและมีค่าของธรรมชาติ. ฉะนั้น ทุกครั้งที่มีปัญหาเกี่ยวกับชีวิตมนุษย์ ธรรมชาติกับวัฒนธรรมจะต้องเกี่ยวโยงกันอย่างใกล้ชิดที่สุด.
๒.
คำ วัฒนธรรม ตามใจความกว้าง ๆ หมายถึงทุกสิ่งที่มนุษย์ใช้ขัดเกลาพัฒนาคุณสมบัติหลายอย่างในกายและใจของตน หมายถึงการที่มนุษย์พยายามบังคับโลกไว้ในอำนาจด้วยความรู้และการทำงานและทำให้ชีวิตสังคม ไม่ว่าในครอบครัวหรือในชุมนุมชนบ้านเมืองทั่วไป มีมนุษยธรรมยิ่งขึ้นด้วยความเจริญของขนบธรรมเนียมและสถาบันต่าง ๆ ที่สุด ก็หมายถึงการที่มนุษย์สำแดงออก ถ่ายทอดและรักษาไว้ในสถาบันของตน ตามกาลเวลาที่ล่วงไป ซึ่งความชำนาญจัดเจนและความปรารถนาอันยิ่งใหญ่ทางจิตใจ เพื่อเป็นประโยชน์แก่ความก้าวหน้าของคนจำนวนมาก หรือมนุษยชาติทั้งสิ้นทีเดียว.
๓.
เมื่อเป็นเช่นนี้ วัฒนธรรมมนุษย์จำเป็นต้องมีทั้งแง่ประวัติศาสตร์และแง่สังคม และคำ วัฒนธรรม บ่อย ๆ มักมีความหมายไปในทางสังคมศาสตร์และแม้ในทางวิชาว่าด้วยชาติมนุษย์ด้วย ตามใจความนี้เราจะกล่าวถึงเรื่องวัฒนธรรมซึ่งมีหลายอย่าง คือ การดำรงชีวิตในสภาพต่าง ๆ ตลอดจนการจัดระเบียบสิ่งของในชีวิตแบบต่าง ๆ นั้น เกิดจากวิธีต่าง ๆ กันที่จะใช้สิ่งของ ทำงานและระบายความในใจออก ถือศาสนาและประพฤติตัว ออกกฎหมายและตั้งสถาบันกฎหมาย ทำให้ความรู้และศิลปศาสตร์ก้าวหน้ากับบำรุงส่งเสริมสิ่งที่ดีงาม. จากขนบประเพณีที่ถือสืบกันต่อไปนี้แหละ ก็เกิดเป็นมรดกที่ได้เฉพาะแก่แต่ละประชาคมมนุษย์ และในทำนองเดียวกัน ก็เกิดมีสถานที่กรณีเฉพาะแต่ละแห่งในประวัติศาสตร์ขึ้น ซึ่งมนุษย์ไม่ว่าจะเป็นชาติใดหรืออยู่ในยุคใดย่อมมาเข้าและตักตวงเอาสิ่งมีคุณไปสำหรับส่งเสริมอารยธรรม.
|
