ธรรมนูญด้านพระธรรม กล่าวถึง พระศาสนจักร
 “ Lumen Gentium “ เล่มที่ 1

บทที่  8 พระนางพรหมจารีมารี พระเทวมารดาในพระอคาธัตถ์เกี่ยวสัมพันธ์กับ
พระคริสตเจ้าและในพระอคาธัตถ์สัมพันธ์กับพระศาสนจักร

 บทบาทของพระแม่มารี  คราวทรงรับสาส์นจากเทวทูต  (Annuntiatio) (76)

56.  พระบิดาผู้ทรงพระทัยเมตตากรุณา ได้ทรงมีพระประสงค์ให้พระคริสตมารดา ผู้ที่พระองค์ทรงเลือกสรรไว้ก่อนแล้วให้  พระนางเองทรงยินยอมยินดียอมรับเสียก่อน ที่การมารับเอาพระกายของพระบุตรจะอุบัติขึ้น (Incarnatio). (77) เหตุการณ์ทั้งนี้เป็นมาอย่างเหมาะเจาะที่สุด กับพระมารดาของพระเยซูเจ้า, เป็นพระนางนั่นแหละได้ประทานให้โลกมีชีวิต, ชีวิตอันบันดาลให้สรรพสิ่งฟื้นขึ้นใหม่  ทานต่าง ๆ เหล่านี้  พระนางเองได้ทรงรับจากพระเป็นเจ้า, อันเป็นทานอันยิ่งใหญ่เหมาะสมรับกับพระภารกิจอันสูงส่งนั้น,  ฉะนั้น  จึงไม่น่าแปลกใจที่บรรดานักบุญปิตาจารย์ถวายพระนามแด่พระเทวมารดาว่า   “องค์วิสุทธิ์ล้วน ๆ,  องค์ผู้ปราศจากบาปมลทินทุก ๆ อย่าง ทุก ๆ ประการ”  เป็นผู้ที่พระจิตทรงตกแต่งขึ้น,  เป็นสัตว์โลกใหม่ที่ได้รับการตกแต่งหลอมขึ้นก็ว่าได้. พระนางนี้นับตั้งแต่ทรงมีกำเนิดมา,  ทรงห้อมล้อมอยู่ด้วยแสงอันรุ่งโรจน์แห่งความศักดิ์สิทธิ์พิเศษ เป็นของเฉพาะสำหรับพระนางเองเท่านั้น, ฉะนั้น พระนางพรหมจาริณีชาวนาซาแรต, ในคราวเมื่อเทวทูตมาแจ้งสาส์นได้ออกคำคำนับพระแม่เจ้าว่า “ท่านผู้เปี่ยมด้วยพระหรรษทาน”  (ลก. 1,28), และพระนางเองได้ตอบเทวทูตผู้ถือสาส์นนั้นว่า “ดิฉันคือ  ทาสีของพระสวามีเจ้า, ขอให้เป็นไปตามวาทะของท่านนั้นเถิด” (ลก. 1,30).  นี่อย่างไร  พระแม่มารีธิดาของอาดัม  ทรงยินยอมสนองตามพระวจนะของพระเป็นเจ้า, จึงได้ทรงกลายเป็นพระมารดาของพระเยซูเจ้า, ขณะเดียวกันนั้นก็ทรงรอบรับเอาน้ำพระทัยของพระเป็นเจ้า  ผู้ทรงประสงค์จะบันดาลความรอด, ทั้งนี้ด้วยเต็มพระหทัย และโดยที่ไม่มีบาปประการใดยับยั้งพระนางไว้ได้, พระแม่เจ้าทรงมอบองค์ทั้งองค์เป็นทาสี ถวายแด่พระสวามีเจ้า, มอบองค์ทั้งหมดเพื่อรับใช้พระบุคคลและพระภารกิจแห่งพระบุตรของพระนาง, ทรงสนองรับใช้พระอคาธัตถ์การไถ่บาปภายใต้อำนาจของพระบุตร, และพร้อมกับพระบุตร และด้วยอาศัยพระหรรษทานของพระเป็นเจ้าผู้ทรงฤทธิ์ทุกประการ. ฉะนั้นจึงถูกต้องแล้วที่บรรดานักบุญปิตาจารย์มีความคิดเห็นว่า  พระแม่มารีมิใช่ทรงเป็นเพียงอุปกรณ์  (ฝ่ายรับ) เฉย ๆ ที่พระเป็นเจ้าทรงนำมาใช้,  แต่พระแม่เจ้าได้ทรงร่วมงาน, ทำงานในการไถ่บาปมนุษย์,  ทำให้มนุษย์รอด  ทั้งนี้ด้วยความเชื่ออันเสรี และด้วยความอ่อนน้อมเชื่อฟัง, ตามที่นักบุญอีเรเนอัสกล่าวไว้ว่า “เดชะความเชื่อฟัง  พระนางจึงได้ทรงกลายเป็นเหตุแห่งความรอดสำหรับพระนางเอง และสำหรับมนุษยชาติทั้งสิ้นด้วย”  ฉะนั้นเพราะคล้อยตามความคิดเห็นของนักบุญอีเรเนอัส จึงมีนักบุญปิตาจารย์จำนวนไม่น้อยเมื่อท่านเทศนาสั่งสอน  ท่านมักชอบยืนยันว่า “ปมแห่งความไม่ยอมเชื่อฟังที่นางเอวาได้ผูกไว้นั้น,  พระแม่มารีได้ทรงแก้ออกด้วยความนบนอบเชื่อฟัง”  และเมื่อท่านได้เปรียบเทียบพระแม่มารีกับนางเอวาแล้ว,  ท่านถวายพระนามพระแม่มารีว่า “แม่ของบรรดาผู้มีชีวิตทั้งหลาย”  ทั้งท่านยังยืนยันว่า : “ความตายอุบัติขึ้นโดยนางเอวา  ส่วนชีวิตอุบัติขึ้นโดยพระแม่มารี.”