ธรรมนูญด้านพระธรรม กล่าวถึง พระศาสนจักร
 “ Lumen Gentium “ เล่มที่ 1

บทที่  4 :   ฆราวาส

อารัมภบท

30.  สภาพระสังคายนาสากล  ได้จาระไนหน้าที่ต่าง ๆ ของฐานานุกรมแล้ว บัดนี้จึงยินดีหันมามองดูฐานะของสัตบุรุษคริสตชน  ที่เรียกว่า “ฆราวาส” (58)  ที่จริงเรื่องต่าง ๆ ที่กล่าวถึงประชากรของพระเป็นเจ้า  ก็เกี่ยวข้องสม่ำเสมอกันกับฆราวาส “ นักบวช (59)  และผู้ครองสมณเพศ (60) อย่างไรก็ดี  สำหรับพวกฆราวาสทั้งบุรุษและสตรี  เพราะฐานะและการงานของเขา  มีอะไรเป็นพิเศษ เนื่องจากสิ่งแวดล้อมในสมัยของเรานี้  จึงจำต้องพิจารณาดูรากฐานของพวกเขาให้ละเอียดขึ้น  บรรดาศาสนบริกร (61) ย่อมทราบดีว่า  บรรดาฆราวาสนำคุณประโยชน์มาสู่พระศาสนจักรทั้งหมดได้มากมายเพียงใด.  บรรดาชุมพาบาลทั้งหลายย่อมทราบอยู่ว่า  พระคริสตเจ้ามิได้ทรงตั้งพวกท่านเฉพาะพวกเดียว   ให้รับภารกิจทั้งหมดของพระศาสนจักรในด้านการช่วยโลกให้เอาตัวรอด,  แต่หน้าที่อันทรงเกียรติของพวกท่าน อยู่ที่เข้าใจภาระของชุมพาบาลต่อสัตบุรุษ  และรับรู้วิเศษพรต่าง ๆ ของพวกสัตบุรุษ  ตามที่ทุก ๆ คนต้องทำโดยทำนองของตน ๆ ร่วมกำลังร่วมแรงกันเพื่องานสาธารณะส่วนรวม “เหตุว่าจำเป็นที่ชาวเราทุกคน  ต้องบำเพ็ญความรักด้วยจริงใจ เราจึงจะเจริญขึ้นทุก ๆ ด้านในองค์ท่านผู้เป็นประมุขของเรา กล่าวคือ พระคริสตเจ้า.  อันพระวรกายทั้งครบของพระคริสตเจ้านั้น รวมตัวกันเป็นหนึ่งหน่วย  และประสานสมานกัน  โดยข้อต่อทั้งหลาย รับช่วงงานต่าง ๆ กัน ตามแต่งานและมาตราของอวัยวะทุกอวัยวะ, ทั้งนี้จึงทำให้ทั้งร่างกายเจริญเติบโตขึ้น,  เป็นการสร้างตนเองในความรัก  (อฟ. 4,15-16).