ธรรมนูญด้านพระธรรม กล่าวถึง พระศาสนจักร
 “ Lumen Gentium “ เล่มที่ 1

บทที่  3 พระฐานานุกรมของพระศาสนจักรและตำแหน่งพระสังฆราชโดยเฉพาะ

 สังฆานุกร

29.  ในลำดับฐานานุกรม  สังฆานุกรสังกัดอยู่ในขั้นต่ำสุด.  สังฆานุกรได้รับการปกมือ “ไม่ใช่เพื่อเข้าสู่สังฆภาพ แต่เพื่อบริการรับใช้”  เพราะว่าพระหรรษทานประจำศักดิ์สิทธิการ บันดาลให้ผู้รับมีกำลัง เพื่อรับใช้ประชากรของพระเป็นเจ้าในด้านบริการพิธีกรรม, ด้านพระวาจา  และด้านการแผ่เมตตาจิต.  เมื่อผู้ทรงอำนาจอันชอบสั่ง, สังฆานุกรก็มีหน้าที่ประสาทศักดิ์สิทธิการ - ล้างบาปอย่างสง่า,  เก็บรักษาและแจกจ่ายพระสดุดีบูชา,  เป็นพยานในนามของพระศาสนจักร และอำนวยพรในศักดิ์สิทธิการ - สมรส, นำศักดิ์สิทธิการเสบียงไปส่งให้แก่ผู้ใกล้จะตาย, อ่านพระคัมภีร์ให้สัตบุรุษฟัง  และเทศนาสั่งสอนประชากร, ทำบริการสิ่งคล้ายศักดิ์สิทธิการทั้งหลาย, เป็นประธานในงานศพ  ตลอดจนงานปลงศพ. สังฆานุกรได้รับอภิเษกสำหรับหน้าที่บริการ แผ่เมตตาจิตและในการรับใช้, ขอให้เขาจงระลึกถึงคำเตือนใจของนักบุญโฟลิการ์ปที่ว่า : “จงมีใจเมตตากรุณา, จงขยันหมั่นเพียร และจงดำเนินตามความจริงของพระสวามีเจ้า  ผู้ทรงกลายเป็นผู้รับใช้ของทุก ๆ คน.”

หน้าที่ต่าง ๆ ดังกล่าวมา จำเป็นอย่างยิ่งแก่ชีวิตพระศาสนจักร แต่ในปัจจุบัน  ระเบียบแบบแผนของพระศาสนจักรลาตินยังคงบังคับอยู่ จึงเป็นการยากที่จะปฏิบัติตามในแต่ละแคว้นของเขต.  สำหรับอนาคตนั้นสังฆานุกรภาพ (57)  อาจจะรื้อฟื้นขึ้นใหม่ให้เป็นตำแหน่งขึ้นหนึ่งโดยเฉพาะ และเป็นขั้นถาวรของพระฐานานุกรม.  เป็นหน้าที่ของสภาพระสังฆราชประจำท้องถิ่นต่าง ๆ เมื่อสมเด็จพระสันตะปาปาทรงเห็นชอบแล้วที่จะพิจารณาเพื่อเห็นแก่การอภิบาลสัตบุรุษ  และตัดสินลงไปว่าการมีสังฆานุกรดังกล่าว  เป็นการเหมาะสมหรือหาไม่ และควรมีในท้องถิ่นใด.  เมื่อสมเด็จพระสันตะปาปาทรงเห็นชอบแล้ว, สังฆานุกรภาพดังกล่าวก็อาจจะประสาทให้แก่สัตบุรุษ  ผุ้มีวัยวุฒิ  แม้กระทั่งผู้ที่กำลังมีครอบครัวอยู่ตลอดจนบรรดาคนหนุ่มที่มีความเหมาะสมกับหน้าที่.  สำหรับกรณีหลังนี้ กฎหมายเรื่องการถือโสดยังต้องใช้บังคับอยู่.