1. ที่ใต้ถุน วิหาร คือบ้านฉัน | เป็นสวรรค์ คนยาก ลำบากชีพ |
เคยเปล่าเปลี่ยว คุดคู้ เหมือนดูบีบ | ไม่เร่งรีบ 56 ปี ที่อยู่มา |
2. ได้เหยียดกาย นอนยาว ก็คราวนี้ | เวลาดี ปีสองพัน ที่ฝันหา |
ข้าพระองค์ ซึ้งใจ ในมรรคา | พระเจ้าข้า พระองค์ ทรงเยี่ยมเยียน |
3. เคยมองหา สักคน วนมาเยี่ยม | ใจข้าเกรียม มอดหมด จดหมายเขียน |
แต่พระองค์ ไม่ตอบ ข้าก็เพียร | เรียนและรู้ อยู่ในคุก ฉุกคิดเอา |
4. ข้าขอมอบ วิญญาณไว้ ในพระหัตถ์ | โปรดทรงจัด อัคคี ที่จะเผา |
ข้าจะไป ในหนทาง พระองค์เนา | เผาเลยเผา ความหวัง ให้พังภินท์ |
5. ข้ายอมหมด จรดเข่า เข้าใจพร | ขอเพียงแค่ จะกอด ยอดถวิล |
คือพระองค์ ที่ปล่อยข้า จนหยดริน | เป็นเลือดริน ลงในถ้วย เพื่ออวยพร |
6. เลือดของเรา ของพระ สละร่วม | ผสมรวม ในกาลิกซ์ เพื่อพลิกถอน |
ความเลวร้าย ทุกขั้น และทุกตอน | แม้ม้วยมรณ์ ไม่เป็นไร ถวายเลย |
7. มาวันนี้ ใต้ถุน ช่างอุ่นอบ | คนมาพบ มาเปิด ประเสริฐเผย |
เขาเจอถ้วย กาลิกซ์ ที่คุ้นเคย | ใต้ถุนเลย เป็นวัง อลังการ |
8. ข้าเป็นเพื่อน กับทุกคน ที่ทนท้อ | ข้ายิ้มรอ ท่านมา อย่างกล้าหาญ |
ข้าคือถ้วย กาลิกซ์ ที่ทนทาน | เพราะดวงมาน ข้าครอง ผองพระองค์ |
ป. จันทร์ | 12 ม.ค. 2000 |
