จังหวัดจันทบุรี การเบียดเบียนพวกคริสตังได้ลุกลามไปในทุกเขตวัดของมิสซัง รุนแรงมากน้อยแล้วแต่จังหวัด
เพราะคำสั่งให้เบียดเบียนไม่ได้ทำเหมือนกันหมด ทั่วทุกแห่ง มีการบังคับทั้งพวกผู้ใหญ่ทั้งเด็กนักเรียนให้ละทิ้งศาสนา ที่นั่น ผู้ว่าราชการจังหวัดและนายอำเภอได้ต่อต้านพวกคาทอลิก พวกเขาปล่อยให้พวกเลือดไทยซึ่ง แสดงความร้อนรนด้วยการเรียกประชุมอบรมพวกคริสตังให้ทำการละทิ้งศาสนา ที่จันทบุรี พวกคริสตังที่วัดจันทบุรีมีจำนวนมากประมาณ 5,000 คน คนเหล่านี้สืบเชื้อสายมาจาก ชาวเวียดนามเป็นเวลาเกือบ
150 ปี พวกเขาหลบหนีการเบียดเบียนที่เกิดขึ้นในอินโดจีนได้ประสพความ สำเร็จจากการหนี ตายไปเกยตื้นอยู่ที่เกาะแห่งหนึ่ง ต่อมาพากันมาอยู่ที่จังหวัดจันทบุรี เพราะว่าการเบียดเบียนศาสนาไม่ได้ประกาศอย่างเป็นทางการ และพวกผู้ว่าราชการจังหวัดปล่อย ให้พวกเลือดไทยทำการต่อต้านพวกคาทอลิกโดยปิดหูปิดตาทำไม่รู้ไม่ชี้ พวกคริสตังจึงรวมตัวกันเพื่อต่อสู้ และป้องกันวัดและหมู่บ้านของพวกเขา
พวกเขาได้จัดยามเฝ้าทั้งวันทั้งคืน เมื่อพวกเลือดไทยเริ่มรวมกลุ่ม กันเพื่อจะทำลายวัดที่สวยง ามของจันทบุรี หัวหน้าพวกคริสตังก็ตีกลองเป็นจังหวะสัญญาณ ทันทีทันใด พวก คริสตังทุกคนที่แข็งแรง ทั้งผู้ชาย, ผู้หญิง, ชายหนุ่ม, หญิงสาว จัดเตรียมอาวุธไม้ตะบอง, มีดโต้, พลั่ว, จอบ เป็นต้น พากันมาที่วัด พร้อมเข้าประจัญบาน เมื่อพวกเลือดไทยเห็นดังนั้นแม้พวกเขาจะเป็นพวกข้าราชการ, พวกครูหรือประชาชนคนธรรมดา พวกเขาคิดว่าควรรีบถอยหนี ในจดหมายของพระสังฆราชแปร์รอสถึงบรรดาเพื่อนพระสงฆ์ ลงวันที่ 12 พฤษภาคม ค.ศ. 1941 พระ คุณเจ้าบันทึกว่า "มีการลงนามในข้อตกลงระหว่างอินโดจีนและประเทศไทยเมื่อ 4 วันก่อน การลงนามจะ มีผลอย่างไร พวกเราจะเห็นกันในไม่ช้า ความเกลียดชังต่อศาสนาคาทอลิกได้ลดความรุนแรงลงเล็กน้อยที่ กรุงเทพฯ แต่เพิ่มทวีขึ้นที่จันทบุรีที่ซึ่งพวกพระสงฆ์และพวกนักบวชหญิงไม่สามารถออกจากที่อยู่ได้" | 