นักบุญลูกา  ได้บันทึกไว้ในพระวรสารของท่านว่า " ทูตสวรรค์กาเบรียล ได้รับพระบัญชาจากพระเป็นเจ้าให้ไปยังเมืองหนึ่ง  ชื่อนาซาแร็ธในแคว้นกาลิลี เพื่อแจ้งสารแก่นางพรหมจารีคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคู่หมั้นของโยเซฟ ผู้สืบตระกูลดาวิด  พรหมจารีนั้นชื่อ  มารีย์  ทูตสวรรค์เข้าบ้านมาหาหญิงพรหมจารีนั้นแล้วกล่าวว่า " ขอวันทาท่านผูเปี่ยมด้วยหรรษทาน  พระเจ้าสถิตกับท่าน "  เมื่อได้ยินคำกล่าวนี้ นางพรหมจารีตกใจ ไม้แจ้งว่าคำปราศัยนี้ดีร้ายอย่างไร เทวดาจึงกล่าวว่า " อย่ากลัวเลย มารีย์ท่านเป็นที่พอพระทัยยิ่งของพระเป็นเจ้า  ท่านจะทรงตั้งครรภ์และบังเกิดบุตรชายคนหนึ่ง ซึ่งท่านจะตั้งชื่อว่า " เยซู " กุมารนี้จะเป็นใหญ่และจะได้ชื่อว่าพระบุตรแห่งพระเจ้าสูงสุด  และพระผู้เป็นเจ้าจะทรงมอบพระราชบัลลังก์ของดาวิดผู้บรรพบุรุษแกพระองค์ พระบุตรนั้นจะสืบราชสมบัติของยาโคบตลอดนิรันดร รัชสมัยของพระองค์จะมิรู้สิ้นสุด" พระนางมารีย์ตอบเทวดาว่า  " ข้อนี้จะเป็นไปได้อย่างไร เหตุว่าข้าพเจ้าถือศีลพรหมจรรย์ ?"

             เทวดาตอบว่า " พระจิตเจ้าจะเสด็จมาเหนือท่านและฤทธานภาพของพระเจ้าสูงสุดจะฉายเงาปกคลุมท่าน  ฉะนั้นบุตรที่จะเกิดมาจะได้ชื่อว่าเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์เป็นพระบุตรของพระเจ้า เดี๋ยวนี้  นางเอลีซาเบ็ธญาติของท่านก็ได้ตั้งครรภ์กุมารหนึ่งแม้นางจะแก่ชรา และใครๆ  ว่าเป็นหมันนางก็ตั้งครรภ์เข้าเดือนที่หกแล้ว เหตุว่าไม่มีสิ่งใดเป็นไปไม่ได้สำหรับพระเป็นเจ้า " นางมารีย์จึงตอบว่า " ข้าพเจ้าคือผู้รับใช้ของพรเจ้า จะเป็นไปแก่ข้าพเจ้าตามวาทะของท่าน " แล้วเทวดาก็จากไป ( ลก.1: 26 -3 8 )