ลักษณะ ๑๑  การประกาศคำพิพากษา

Can.1650 $1. A sentence which has become a res judicata can be executed with due regard for the prescription of can.1647.

$2. The judge who rendered the sentence and also the appellate judge if an appeal has been filed, can ex officio or at the request of a party order a provisional execution of a sentence which has not yet become a res judicata after having arranged, if the case warrants, for the rendering of appropriate guarantees if there is question of provisions or payments for necessary sustenance or if some other just cause is pressing.

$3. On the other hand if the sentence    mentioned    in   $2     is challenged and if the judge who must take cognizance of the challenge sees that it is probably well-founded and irreparable harm could arise from the execution of the sentence, the judge can suspend its execution or subject it to a safeguard.

Can.1651 There can be no execution of a sentence prior to an executory decree of the judge in which it is stated that the sentence must be executed; this decree is to be included in the text of the sentence or issued separately, according to the different types of cases.

Can.1652 If the execution of the sentence demands a prior rendering of accounts, it is an incidental question which must be decided by the judge who passed the sentence ordering the execution.

Can.1653 $1. Unless particular law determines otherwise, the bishop of the diocese in which the first instance sentence was rendered, must execute the sentence personally or through another.

$2. If he refuses or neglects to do so, the execution belongs to the authority to which the appellate tribunal is subject in accord with the provision  of can.1439, $3, at the request of an interested party or ex officio.

$3. Among religious the execution of a sentence belongs to the superior who passed the sentence to be executed or who delegated the judge.

Can.1654 $1. Unless something is left to the discretion of the executor in the text of the sentence, the executor must execute the sentence according to the obvious meaning of the words.

$2. The executor may consider exceptions regarding the manner and force of the execution but not regarding the merits of the case; but if it has been discovered from other sources that the sentence is invalid or manifestly unjust according to the norm of cann.1620,1622 and 1645 the executor is to refrain from executing it, refer the matter to the tribunal which issued the sentence, and inform the parties.

Can.1655 $1. As regards real actions, wherever a given thing has been adjudicated as belonging to the petitioner, it must be handed over to the petitioner as soon as there is a res iudicata.

$2. However, as regards personal actions, when the respondent is condemned to furnish something mobile, to pay money, or to give or to do something else, the judge in the text of the sentence, or the executor with personal discretion and prudence is to set a time limit for fulfilling the obligation, which, however, is not to be less than fifteen days nor more than six months

มาตรา ๑๖๕๐ วรรค ๑ คำพิพากษาที่มีผลให้คดีถึงที่สุดแล้ว  สามารถนำไปปฏิบัติได้  โดยคำนึงถึงข้อกำหนดของมาตรา ๑๖๔๗

วรรค ๒ ผู้พิพากษาที่ตัดสินและผู้พิพากษาศาลอุทธรณ์ด้วย ถ้าได้ยื่นการอุทธรณ์ไปแล้ว โดยหน้าที่หรือโดยคำขอของคู่คดีสามารถสั่งให้ปฏิบัติตามคำตัดสินที่ยังไม่เป็นคำตัดสินที่ถึงที่สุดแล้วไปก่อนได้  ถ้าเป็นกรณีที่ทำได้ หลังจากจัดให้มีหลักประกันที่เหมาะสมแล้ว  สำหรับเรื่องค่าใช้จ่ายที่จำเป็นสำหรับการครองชีพและสำหรับเหตุผลอื่นที่เร่งด่วน

วรรค ๓ หากมีการคัดค้านคำตัดสินคดีตามที่ระบุไว้ในข้อ ๒   และผู้พิพากษาเห็นว่าคำคัดค้านนั้นมีมูลและอาจมีผลเสียที่ไม่อาจเรียกคืนได้ในภายหลัง ผู้พิพากษานั้นก็สามารถระงับผลการตัดสินไว้ก่อนได้มาตรา ๑๖๕๑ ห้ามปฏิบัติตามคำพิพากษาก่อนที่ผู้พิพากษาจะออกคำสั่งให้ปฏิบัติ ซึ่งในคำสั่งนั้นจะต้องระบุให้ต้องปฏิบัติตามคำตัดสิน คำสั่งนี้ต้องรวมอยู่ในเอกสารคำตัดสินหรือสั่งแยกต่างหากตามชนิดที่แตกต่างกันของคดี

มาตรา ๑๖๕๒ ถ้าหากว่าการปฏิบัติตามคำพิพากษานั้นเรียกร้องให้มีการแสดงเหตุผลก่อน คำเรียกร้องนี้เป็นเรื่องแทรกซ้อนที่ผู้พิพากษา  ผู้ที่ออกคำสั่งให้ปฏิบัติตามคำตัดสินนั้นต้องชี้ขาดให้หมดไป

มาตรา ๑๖๕๓ วรรค ๑ พระสังฆราชของสังฆมณฑลที่มีการออกคำพิพากษาในศาลชั้นต้นนั้น ต้องสั่งให้ปฏิบัติตามคำพิพากษาโดยตนเอง หรือโดยผู้อื่น  เว้นไว้แต่ว่ามีกฎหมายเฉพาะระบุไว้เป็นเรื่องอื่น

วรรค ๒ ถ้าพระสังฆราชองค์นี้ปฏิเสธหรือเพิกเฉยที่จะกระทำการดังกล่าว  การปฏิบัติตามคำพิพากษานั้นตกเป็นหน้าที่ของศาลอุทธรณ์ตามข้อกำหนด ของมาตรา ๑๔๓๙ วรรค ๓ ตามคำร้องของคู่กรณีที่มีส่วนได้เสียหรือแม้กระทั่งโดยหน้าที่

วรรค ๓ ในระหว่างนักบวชการปฏิบัติตามคำพิพากษาเป็นหน้าที่ของผู้ใหญ่ ผู้ออกคำสั่งให้ออกปฏิบัติตามคำพิพากษาหรือผู้ใหญ่ที่มอบอำนาจให้กับผู้พิพากษา

มาตรา ๑๖๕๔ วรรค ๑ ผู้ปฏิบัติจะต้องปฏิบัติตามคำพิพากษาตามความหมายที่ชัดแจ้งของคำ  เว้นไว้แต่ว่าเอกสารคำตัดสินมอบให้อยู่ในดุลยพินิจของผู้ปฏิบัติตามคำพิพากษา

วรรค ๒ ผู้ปฏิบัติตามคำพิพากษาอาจจะพิจารณายกเว้น วิธีการ และอำนาจบังคับการปฏิบัติแต่ไม่เกี่ยวกับเหตุผลของคดี แต่ถ้าพบว่าหากทราบจากแหล่งอื่นว่าคำพิพากษาเป็นโมฆะหรือไม่ยุติธรรมอย่างแจ้งชัด ตามกฎเกณฑ์ของมาตรา ๑๖๒๐, ๑๖๒๒, ๑๖๔๕ ผู้ปฏิบัติตามคำพิพากษาต้องหยุดปฏิบัติการและให้ส่งเรื่องไปให้ศาลซึ่งได้ออกคำพิพากษาพร้อมกับแจ้งให้คู่กรณีทราบ

มาตรา ๑๖๕๕ วรรค ๑ สำหรับคดีที่เกี่ยวกับทรัพย์  เมื่อพิพากษาว่าทรัพย์นั้นเป็นของโจทก์ ต้องคืนให้แก่โจทก์ทันทีที่คดีถึงที่สุดวรรค ๒ อย่างไรก็ตามหากเป็นคดีที่เกี่ยวกับบุคคล  เมื่อจำเลยถูกพิพากษาให้จัดหา สังหาริมทรัพย์ ให้จ่ายเงินหรือให้ของบางอย่าง  หรือให้ทำบางอย่าง ผู้พิพากษาในคำตัดสินนั้นหรือผู้ปฏิบัติตามคำพิพากษาโดยมีความระมัดระวัง  และโดยความสุขุมรอบคอบของตนเอง ต้องกำหนดเวลาเพื่อปฏิบัติตามพันธะดังกล่าว กำหนดเวลานี้ต้องไม่น้อยกว่า ๑๕ วันและไม่มากกว่า ๖ เดือน