ส่วน ๑ ผู้ที่สามารถเป็นพยาน

Can.1549 All persons can be witnesses unless they are expressly excluded by law, either completely or partially.

Can.1550 $1. Minors below the fourteenth year of age and those who are feebleminded are not allowed to give testimony; however, they may be heard by reason of a decree of the judge which declares such a hearing expedient.

$2. The following are considered incapable:

1. those who are parties in the case, or who represent the parties in the trial; the judge and assistants, the advocate and others who are assisting or have assisted the parties in the same case;

2. priests as regards everything which has become known to them by reason of sacramental confession, even if the penitent requests their manifestatation; moreover, whatever has been heard by anyone or in any way on the occasion of confession cannot be accepted as even an indication of the truth.

มาตรา ๑๕๔๙ ทุกคนสามารถเป็นพยานได้ เว้นแต่ กฎหมายห้ามไว้อย่างชัดแจ้ง ไม่ว่าบางส่วน หรือทั้งหมดก็ตาม

มาตรา ๑๕๕๐ วรรค ๑ ห้ามรับผู้เยาว์ที่มีอายุต่ำกว่า ๑๔ ปี และผู้พิการทางสมองเป็นพยาน อย่างไรก็ตาม พวกเขาสามารถให้การได้ เมื่อผู้พิพากษาสั่ง เพราะเห็นว่าเหมาะสมที่จะทำเช่นนั้น

วรรค ๒ บุคคลต่อไปนี้ เป็นผู้ไร้ความสามารถเป็นพยาน:

๑.ผู้ที่เป็นคู่คดีของคดีความนั้น หรือผู้แทนของคู่คดีระหว่างการไต่สวนคดี ผู้พิพากษา และผู้ช่วย ทนายความ และบุคคลอื่นๆ ที่มีส่วน หรือได้มีส่วนในการทำคดีนั้น

๒.พระสงฆ์ ในทุกเรื่องที่เขาได้รู้จากการสารภาพ ในศีลอภัยบาป แม้ว่า ผู้สารภาพขอให้เปิดเผยเรื่องเหล่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องใดก็ตามที่ได้รับฟังในโอกาสศีลอภัยบาป ไม่ว่าจะรับฟังโดยใคร หรือโดยวิธีใด ไม่สามารถรับเป็นตัวบ่งชี้ความจริงได้