หมวด ๓ สักการสถาน

Can.1230 The term shrine signifies a church or other sacred place to which the faithful make pilgrimages for a particular pious reason with the approval of the local ordinary.

Can.1231 For a shrine to be called a national one, the conference of bishops must approve; for it to be called an international one, the Holy See must approve.

Can.1232 $1. The local ordinary is competent to approve the statutes of a diocesan shrine; the conference of bishops for a national shrine; the Holy See alone for an international shrine.

$2. These statutes are to determine especially the purpose of the shrine, the authority of its rector and the ownership and administration of goods.

Can.1233 Certain privileges can be granted to shrines as often as local circumstances, the large number of pilgrims and especially the good of the faithful seem to suggest it.

Can.1234 $1. At shrines more abundant means of salvation are to be provided the faithful; the world of God is to be carefully proclaimed; liturgical life is to be appropriately fostered especially through the celebration of the Eucharist and penance; and approved forms of popular piety are to be cultivated.

$2. Votive gifts of popular art and piety are to be displayed in shrines or adjacent places and kept secure.

มาตรา ๑๒๓๐ สักการสถาน หมายถึงวัด หรือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์อื่น ซึ่งคริสตชนจาริก

แสวงบุญมาเยี่ยมบ่อยๆ เพราะมีความศรัทธาพิเศษ โดยได้รับการรับรองของผู้ใหญ่ผู้ทรงอำนาจท้องถิ่น

มาตรา ๑๒๓๑ เพื่อให้สักการสถานมีชื่อเป็นระดับชาติ ต้องได้รับการรับรองจากสภาพระสังฆราช เพื่อให้มีชื่อเป็นระดับนานาชาติ ต้องได้รับการรับรองจากสันตะสำนัก

มาตรา ๑๒๓๒ วรรค ๑ ผู้ใหญ่ผู้ทรงอำนาจท้องถิ่น มีอำนาจรับรองธรรมนูญของสักการสถานระดับสังฆมณฑล สภาพระสังฆราชสำหรับธรรมนูญของสักการสถานระดับชาติสันตะสำนักเท่านั้นสำหรับธรรมนูญของสักการสถานระดับนานาชาติ

วรรค ๒ ในธรรมนูญต้องกำหนด เป็นต้น จุดประสงค์ อำนาจของผู้ดูแล การครอบครองและการบริหารทรัพย์สิน

มาตรา ๑๒๓๓ สิทธิพิเศษบางประการสามารถมอบให้แก่สักการสถานได้ ทุกครั้งที่เห็นว่าสิ่งแวดล้อมของสถานที่ก็ดี จำนวนของผู้แสวงบุญก็ดี และเป็นต้นความดีของสัตบุรุษ เสนอแนะเช่นนั้น

มาตรา ๑๒๓๔ วรรค ๑ ในสักการสถาน ให้เพิ่มปัจจัยความรอดแก่คริสตชนให้มากขึ้น โดยการประกาศพระวาจาของพระเจ้าด้วยความเอาใจใส่ โดยส่งเสริมชีวิตทางพิธีกรรมอย่างเหมาะสม เป็นต้น ด้วยการประกอบศีลมหาสนิทและศีลอภัยบาป และโดยการปลูกฝังรูปแบบของความศรัทธาประชาชน ซึ่งได้มีการรับรองแล้ว

วรรค ๒ ของแก้บนที่เป็นศิลปะชาวบ้าน และหลักฐานความศรัทธา ต้องนำออกแสดงในสักการสถาน หรือในสถานที่ติดต่อกัน และต้องเฝ้ารักษาให้ปลอดภัย