|
Can.1205 Sacred places are those which have been designated for divine worship or for the burial of the faithful through a dedication or blessing which the liturgical books
prescribe for this purpose.
Can.1206 The dedication of any place is within the competency of the diocesan bishop and those who are equivalent to him in law; they can
commission any bishop or, in exceptional cases, a presbyter to perform a dedication within their own territory.
Can.1207 Sacred places are blessed by an ordinary; the blessing of churches, however, is reserved to the diocesan bishop; but either one of these can delegate another priest
for this purpose.
Can.1208 A document is to be drawn up attesting that the dedication or blessing of a church or the blessing of a cemetery has been performed; one copy is to be kept in the
diocesan curia and another copy in the churchs archive.
Can.1209 Provided no one suffers damage from it, the dedication or blessing of any place is sufficiently proven even through one witness who is above all suspicion.
Can.1210 Only those things which serve the exercise or promotion of worship, piety and religion are to be admitted into a sacred place; anything which is not in accord with
the holiness of the place is forbidden. The ordinary, however, can permit other uses which are not contrary to the holiness of the place, in individual instances.
Can.1211 Sacred places are violated through seriously harmful actions posited in them which scandalize the faithful and are so serious and contrary to the holiness of the
place, in the judgment of the local ordinary, that it is not licit to perform acts of worship in them until the harm is repaired through a penitential rite in accord with the norm of the liturgical books.
Can.1212 Sacred places lose their dedication or blessing if they suffer major destruction or if they have been permanently given over to profane uses, de facto or through a
decree of the competent ordinary.
Can.1213 Ecclesiastical authority freely exercises its powers and functions in sacred places.
|
มาตรา ๑๒๐๕ สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ คือ สถานที่ซึ่งถูกกำหนดให้เป็นที่ถวายคารวกิจแด่พระเจ้า หรือเป็นที่ฝังศพของคริสตชน โดยการเสกถวาย หรือการเสกอวยพรซึ่งหนังสือจารีตพิธีกรรมกำหนดไว้
เพื่อจุดประสงค์นี้
มาตรา ๑๒๐๖ การเสกถวายของสถานที่ใดที่หนึ่ง เป็นหน้าที่ของพระสังฆราชสังฆมณฑล และของผู้เทียบเท่ากับท่านตามกฎหมาย ท่านเหล่านี้สามารถมอบหน้าที่
ทำการเสกถวายในเขตปกครองของตนแก่พระสังฆราชใดๆ ไม่ว่า หรือในกรณียกเว้นมอบให้พระสงฆ์ก็ได้
มาตรา ๑๒๐๗ สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ เสกโดยผู้ใหญ่ผู้มีอำนาจ แต่การเสกอวยพรวัดสงวนไว้สำหรับพระสังฆราชสังฆมณฑล อย่างไรก็ตาม ทั้งสองท่านสามารถมอบอำนาจให้พระสงฆ์องค์หนึ่งเพื่อการนี้ได้
มาตรา ๑๒๐๘ เมื่อทำการเสกถวาย หรือการเสกอวยพรวัดแล้ว และเช่นเดียวกันเมื่อทำการเสกอวยพรสุสานแล้ว ให้ทำเอกสารเกี่ยวกับการเสกนั้น ฉบับหนึ่งเก็บที่ศูนย์สังฆมณฑล
อีกฉบับหนึ่งเก็บที่ตู้เอกสารของวัด
มาตรา ๑๒๐๙ การเสกถวาย หรือการเสกอวยพรสถานที่ใดที่หนึ่ง ถ้าไม่ทำให้เกิดความเสียหายแก่ผู้ใด พิสูจน์ด้วยพยานที่อยู่เหนือความสงสัยใดๆ แต่เพียงผู้เดียวก็พอ
มาตรา ๑๒๑๐ ในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์อนุญาตให้ทำหรือส่งเสริมกิจกรรมต่างๆ ที่เกี่ยวกับคารวกิจ ความศรัทธา และศาสนกิจเท่านั้น
และห้ามสิ่งใดไม่ว่าที่ไม่สอดคล้องกับความศักดิ์สิทธิ์ของสถานที่ อย่างไรก็ดี ผู้ใหญ่ผู้มีอำนาจสามารถให้อนุญาตใช้เพื่อทำกิจกรรมอื่นเป็นครั้งๆ ได้ แต่ต้องไม่ขัดกับความศักดิ์สิทธิ์ของสถานที่
มาตรา ๑๒๑๑ สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ถูกละเมิด ด้วยการกระทำในที่ศักดิ์สิทธิ์ที่ก่อให้เกิดความเสื่อมเสียอย่างหนัก พร้อมทั้งเป็นที่สะดุดสำหรับสัตบุรุษ
ซึ่งตามการวินิจฉัยของผู้ใหญ่ผู้ทรงอำนาจท้องถิ่น
ความเสื่อมเสียนั้นหนัก และขัดต่อความศักดิ์สิทธิ์ของสถานที่จนถึงกับว่าไม่อนุญาตให้ประกอบคารวกิจในสถานที่นั้น จนกว่าจะมีการชดเชยความเสื่อมเสีย ด้วยพิธีขอสมาโทษ ตามข้อกำหนดของหนังสือจารีตพิธีกรรม
มาตรา ๑๒๑๒ สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ เสียการเสกถวาย หรือการเสกอวยพร ถ้าส่วนใหญ่ของสถานที่นั้นถูกทำลาย หรือถูกลดเพื่อใช้เป็นสถานที่ทำกิจกรรมธรรมดาอย่างถาวร
โดยคำสั่งของผู้ใหญ่ผู้มีอำนาจ หรือโดยพฤติกรรมนั้นเอง
มาตรา ๑๒๑๓ ผู้ใหญ่พระศาสนจักร ใช้อำนาจและทำหน้าที่ของตนในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์อย่างอิสระ
|
