|
Can. 762 Since the people of God are first brought together by the word of the living God, which it is altogether proper to require from the mouth of priests, sacred ministers
are to value greatly the task of preaching since among their principal duties is the proclaiming of the gospel of God to all.
Can. 763 It is the right of bishops to preach the word of God everywhere, including the churches and oratories of religious institutes of pontifical right, unless the local
bishop has expressly refused this in particular cases.
Can. 764 With due regard for the prescription of can. 765, presbyters and deacons possess the faculty to preach everywhere , to be exercised with at least the presumed consent
of the rector of the church, unless that faculty has been restricted or taken away by the Can. 765 Preaching to religious in their churches or oratories requires the permission of the superior who is
competent in accord with the norm of the constitutions.
Can. 766 Lay persons can be admitted to preach in a church or oratory if it is necessary in certain circumstances or if it is useful in particular cases according to the
prescriptions of the conference of bishops and with due regard for can. 767, $1.
Can. 767 $1. Among the forms of preaching the homily is preeminent; it is a part of the liturgy itself and is reserved to a priest or to a deacon; in the homily the mysteries
of faith and the norms of Christian living are to be expounded from the sacred text throughout the course of the liturgical year.
$2.Whenever a congregation is present a homily is to be given at all Sunday Masses and at Masses celebrated on holy days of obligation; it cannot be omitted without a serious
reason.
$3. If a sufficient number of people are present it is strongly recommended that a homily also be given at masses celebrated during the week, especially during Advent or Lent
or on the occasion of some feast day or time of mourning.
$4. It is the duty of the pastor or the rector of a church to see to it that these prescriptions are conscientiously observed.
Can. 768 $1. It is necessary that those who proclaim the word of God to the Christian faithful are first of all to propose those things which one ought to believe and do for
the glory of God and for the salvation of humankind.
$2. They are also to impart to the faithful the teaching which the magisterium of the Church proposes concerning the dignity and freedom of the human person, the unity and
stability of the family and its duties, the obligations which men and women have from being joined together in society, and the ordering of temporal affairs according to Gods plan.
Can. 769 Christian doctrine is to be proposed in a manner accommodated to the condition of its listeners and adapted to the needs of the times.
Can. 770 At certain times according to the prescriptions of the diocesan bishop, pastors are to arrange for those types of preaching which are called spiritual exercises or
sacred missions or for other types of preaching adapted to their needs.
Can. 771 $1. Pastors of souls, especially bishops and pastors, are to take care that the word of God is proclaimed also to those members of the faithful who do not enjoy
sufficiently or who lack completely common and ordinary pastoral care due to their condition of life..
|
$2. They are also to make provision for the message of the gospel to come to non-believers who live in their territory, since the care of souls must embrace them as well as
the faithful
Can. 772 $1. The norms issued by the diocesan bishop concerning the exercise of preaching are to be observed by all.
$2. The prescriptions of the conference of bishops are to be observed in giving radio or television talks on Christian doctrine
๗๖๒ เนื่องจากประชากรของพระเจ้าได้รับการจัดให้มารวมกันก่อนอื่นใดด้วยพระวาจาพระเจ้าผู้ทรงชีวิต ซึ่งเป็นการชอบที่จะฟังจากปากของพระสงฆ์ ดังนั้น
ศาสนบริกรต้องถือหน้าที่การเทศน์เป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่ง เนื่องจากการประกาศ พระวรสารของพระเจ้าแก่ทุกคนเป็นหน้าที่หลักอย่างหนึ่ง
๗๖๓ เป็นสิทธิของพระสังฆราชที่จะเทศน์สอนพระวาจาของพระเจ้าทุกแห่งหน รวมทั้งวัดและสถานภาวนาของสถาบันนักพรต สิทธิสันตะสำนักด้วย
เว้นแต่พระสังฆราชท้องถิ่นจะห้ามไว้อย่างชัดแจ้งในกรณีเฉพาะ
๗๖๔ โดยคงไว้ซึ่งข้อกำหนดของมาตรา 765 พระสงฆ์และสังฆานุกร มีอนุญาตให้เทศน์ได้ทุกแห่งหน โดยอย่างน้อยด้วยความยินยอมที่สันนิษฐานเอาของอธิการโบสถ์
เว้นแต่ผู้ใหญ่ผู้ทรงอำนาจจะจำกัดอนุญาตนั้นไว้ หรือยกเลิกการอนุญาตนั้น หรือกฎหมายเฉพาะจะกำหนดว่า ต้องได้รับอนุญาตอย่างชัดแจ้งก่อน๗๖๕ เพื่อเทศน์ให้นักพรตในวัดหรือสถานภาวนาของพวกเขา
ต้องมีอนุญาตจากอธิการผู้ทรงอำนาจตามกฎเกณฑ์ของธรรมนูญ
๗๖๖ ฆราวาสสามารถได้รับอนุญาตให้เทศน์ในวัดหรือสถานภาวนาได้ ถ้าหากจำเป็นในบางกรณี หรือหากมีประโยชน์ในกรณีเฉพาะ ทั้งนี้ตามข้อกำหนดของสภาพระสังฆราช และโดยคงไว้ซึ่งมาตรา ๗๖๗ วรรค ๑
๗๖๗ วรรค ๑
ในรูปแบบการเทศน์ต่างๆ นั้น การแสดงธรรมเป็นรูปแบบที่โดดเด่นกว่าหมด ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของพิธีกรรมเอง และสงวนไว้สำหรับพระสงฆ์หรือสังฆานุกร ในการแสดงธรรมนั้นให้อธิบายรหัสธรรมแห่งความเชื่อ และกฎเกณฑ์การดำเนินชีวิต คริสตชนจากบทอ่านศักดิ์สิทธิ์ตลอดรอบปีพิธีกรรม
วรรค ๒ ในทุกมิสซาวันอาทิตย์ และวันฉลองบังคับ ซึ่งมีประชาชนมาร่วมฉลองต้องมีการแสดงธรรม และงดไม่ได้โดยไม่มีเหตุผลสำคัญ
วรรค ๓ ในมิสซาวันธรรมดา โดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่างเทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้า และเทศกาลมหาพรต หรือโอกาสฉลองบางฉลอง หรือเมื่อมีเหตุการณ์เศร้าโศก
สมควรอย่างยิ่งให้มีการแสดงธรรมหากมีประชาชนมาชุมนุมมากพอสมควร
วรรค ๔ พระสงฆ์เจ้าอาวาสหรืออธิการโบสถ์มีหน้าที่ ต้องเอาใจใส่ให้ปฏิบัติตามข้อกำหนดนี้อย่างศรัทธา
๗๖๘ วรรค ๑ ผู้ประกาศพระวาจาของพระเจ้าแก่คริสตชน ก่อนอื่นต้องเสนอสิ่งที่ต้องเชื่อและต้องปฏิบัติ เพื่อพระสิริมงคลของพระเจ้าและเพื่อความรอดของมนุษย์
วรรค ๒ ยังต้องถ่ายทอดให้สัตบุรุษรู้คำสอน ซึ่งอำนาจสอนของพระศาสนจักรเสนอเกี่ยวกับศักดิ์ศรีและเสรีภาพของบุคคลมนุษย์ เอกภาพและความมั่นคงรวมทั้งหน้าที่ของครอบครัว
หน้าที่ที่มนุษย์อยู่ร่วมกันในสังคมมีต่อกัน และการจัดการเรื่องฝ่ายโลกตามระเบียบที่พระเจ้าทรงสถาปนาไว้
๗๖๙ คำสอนคริสตชน ต้องเสนอด้วยวิธีที่เหมาะกับสภาพของผู้ฟัง และปรับให้เข้ากับความจำเป็นของกาลเวลา
๗๗๐ ในช่วงเวลาที่แน่นอน ตามข้อกำหนดของพระสังฆราชสังฆมณฑล เจ้าอาวาสต้องจัดให้มีการเทศน์อบรมในรูปแบบของการเข้าเงียบหรือการเทศน์ฟื้นฟูชีวิตคริสตชน
หรือในรูปแบบอื่นที่เหมาะกับความจำเป็น
๗๗๑ วรรค ๑ ผู้อภิบาลวิญญาณ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพระสังฆราชและเจ้าอาวาส ยังต้องสลวนที่จะประกาศพระวาจาพระเจ้าให้แก่สัตบุรุษเหล่านั้น ซึ่งไม่ได้รับประโยชน์เพียงพอ
หรืออาจไม่ได้รับเลยจากการอภิบาลสามัญและปกติ ทั้งนี้เพราะสภาพชีวิตของเขา
วรรค ๒ ผู้อภิบาลวิญญาณยังต้องจัดการให้การประกาศพระวรสาร ไปถึงผู้ที่ไม่มีความเชื่อซึ่งอาศัยอยู่ในเขตการปกครองของท่าน
เนื่องจากการอภิบาลวิญญาณต้องครอบคลุมพวกเขาเช่นเดียวกับคริสตชน
๗๗๒ วรรค ๑ ยิ่งกว่านั้นเกี่ยวกับการเทศน์ทุกคนต้องปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ที่พระสังฆราชสังฆมณฑลกำหนดด้วย
วรรค ๒ ในการพูดทางวิทยุหรือโทรทัศน์เกี่ยวกับคำสอนคริสตชน ต้องปฏิบัติตามข้อกำหนดของสภาพระสังฆราช
|
