หมวด ๔ สภาพระสังฆราช
 

Can. 447 The conference of bishops, a permanent institution, is a grouping of bishops of a given nation or territory whereby, according to the norm of law, they jointly exercise certain pastoral function on behalf of the Christian faithful of their territory in view of promoting that greater good which the Church offers humankind, especially through forms and programs of the apostolate which are fittingly adapted to the circumstances of the time and place.

Can. 448 $1. Generally the conference of bishops encompasses all who preside over particular churches of the same nation according to can. 450.

$2.  If, however, in the judgment of the Apostolic See, having consulted the diocesan bishops who are involved, circumstances of persons or things suggest it, a conference of bishops may be erected for a smaller or larger territory so that it takes in either the bishops of some particular churches constituted in a given territory or those presiding over particular churches in different nations; it is for the same Apostolic See to determine specialnorms for individual conferences.

Can. 449 $1. After hearing the bishops involved, it pertains to the supreme church authority alone to erect, suppress or change the conferences of bishops.

$2.  The conference of bishops once legitimately crected enjoys a juridic personality by the law itself.

Can. 450 $1. The members of the episcopal conference are, by law, all diocesan bishops and those equivalent to them in law, also coadjutor bishops, auxiliary bishops and other titular bishops who fulfill within the same territory a particular function for which they are mandated by the Apostolic See or by the conference of bishops; ordinaries of another rite may also be invited, however in such manner that they enjoy only consultative vote, unless the statutes of the conference of bishops determine otherwise.$2.  The other titular bishops and the legates of the Roman Pontiff are not by law members of the conference of bishopsCan. 451 Each conference of bishops is to prepare its own statutes, which must be reviewed by the Holy See, and which among other things are to provide for the holding of plenary meetings of the conference as well as a permanent council of bishops, a general secretary of the conference, and other offices and commissions, which in the judgment of the conference will help it fulfill its purpose more effectively.

Can. 452 $1. Each conference of bishops is to elect a president for itself; it is also to determine who is to serve in the role of pro-president when the president is legitimately impeded; and it is also to appoint a general secretary of the conference, according to the norm of the statutes.

$2.  The president of the conference, and the pro-president when the former is legitimately impeded, preside not only at the general meetings of the conference of bishops but also over  its permanent council.

Can. 453 The plenary sessions of the episcopal conference are to be held at least annually, and in addition, as often as special circumstances require, according to the prescriptions of the statutes.

Can. 454 $1. Diocesan bishops, those equivalent to them in law and also coadjutor bishops have a deliberative vote in plenary sessions of the conference of bishops by the law itself.

$2.  Auxiliary bishops and other titular bishops who are members of the episcopal conference enjoy either a deliberative or consultative vote according to the prescriptions of the statutes of the conference; however, only those mentioned in $1 enjoy a deliberative vote when it is a question of drawing up or modifying the statutes.

Can. 455 $1. The conference of bishops can issue general decrees only in those cases in which the common law prescribes it, or a special mandate of the Apostolic See, given either motu proprio or at the request of the conference, determines it.

$2.  The general decrees mentioned in $1 can be validly passed in a plenary session only if two-thirds of the members of the conference having a deliberative vote approve them; such decrees do not have binding force, unless they have been legitimately promulgated, after having been reviewed by the Apostolic See.

$3.  The manner of promulgation and the time from which the decrees take effect are to be determined by the conference of bishops itself.

$4.  In the cases where neither the universal law nor a special mandate of the Apostolic See has granted the conference of bishops the power mentioned above in $1, the competence of individual diocesan bishops remains intact; and neither the conference nor its president may act in the name of all the bishops unless each and every bishop has given his consent.

Can. 456 When the plenary session of the conference of bishops has been completed, a report of the acts of the conference and its decrees are to be sent to the Apostolic See by the president, so that these acts may be brought to its attention and it may review the decrees, if there be any.

Can. 457 The permanent council of bishops is to prepare the agenda for the plenary meeting of the conference and see to it that the decisions made during the plenary sessions are properly implemented; it is also to care for other matters which are entrusted to it according to the norm of the statutes.

Can. 458 It is the responsibility of the general secretary:

1. to prepare a report of the acts and decrees of the plenary meeting of the conference, and also the acts of the permanent council of bishops and to communicate the same to all the members of the conference; he is also to draw up the other acts which are entrusted to him by the president of the conference or by the permanent council;.

2. to communicate to neighboring conferences of bishops those acts and documents which the conference in plenary session or the permanent council of bishops decided to send to them.

Can. 459 $1. Mutual relationships are to be fostered between the conferences of bishops of different regions, especially those who are neighbors, for the promotion and protection of the greater good.

$2.  Whenever the actions or programs entered into by the conferences take on an international aspect it is necessary to consult the Apostolic See

๔๔๗ สภาพระสังฆราชซึ่งเป็นสถาบันถาวร    เป็นการรวมกลุ่มของบรรดา พระสังฆราชของประเทศใดประเทศหนึ่ง หรือของอาณาเขตใดอาณาเขตหนึ่ง ตามกฎเกณฑ์ของกฎหมาย บรรดาพระสังฆราชเหล่านี้ รวมตัวกันปฏิบัติหน้าที่อภิบาลเพื่อคริสตชน ในอาณาเขตของตน โดยมีจุดประสงค์ เพื่อส่งเสริมความดียิ่งขึ้น ซึ่งพระศาสนจักรมอบให้แก่มนุษยชาติ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โดยรูปแบบและวิธีการ การแพร่ธรรม ซึ่งปรับให้เหมาะตามสภาพของกาลเวลาและสถานที่

๔๔๘ วรรค ๑ โดยกฎเกณฑ์ทั่วไปสภาพระสังฆราชประกอบด้วยผู้ที่เป็นประมุขทั้งหมดของพระศาสนจักรเฉพาะถิ่นของประเทศเดียวกันตามมาตรา 450

วรรค ๒ อย่างไรก็ตาม หากในการวินิจฉัยของสันตะสำนัก เมื่อได้ปรึกษาหารือกับบรรดาพระสังฆราชสังฆมณฑลที่เกี่ยวข้องก่อน สภาพแวดล้อมของบุคคลหรือสิ่งต่างๆ เรียกร้องสภาพระสังฆราชอาจจะตั้งขึ้นในอาณาเขตที่ใหญ่หรือเล็กกว่าก็ได้ ในลักษณะที่ว่าสภาพระสังฆราชที่ตั้งขึ้นนี้ประกอบด้วย พระสังฆราชของพระศาสนจักรเฉพาะถิ่นที่ตั้งอยู่ในอาณาเขตใดอาณาเขตหนึ่งเท่านั้น หรือประกอบด้วยประมุขของพระศาสนจักรเฉพาะถิ่น

ที่ตั้งอยู่ในประเทศที่แตกต่างกัน เป็นหน้าที่ของสันตะสำนักเดียวกัน ที่จะกำหนดกฎเกณฑ์เฉพาะสำหรับสภาแต่ละแห่งเหล่านี้

๔๔๙ วรรค ๑ เป็นอำนาจของผู้ใหญ่สูงสุดของพระศาสนจักรเท่านั้น เมื่อได้ฟังความเห็นของบรรดาพระสังฆราชที่เกี่ยวข้องแล้ว ที่จะตั้ง ยุบหรือเปลี่ยนแปลงสภาพระสังฆราช

วรรค ๒ สภาพระสังฆราช เมื่อได้ตั้งขึ้นอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้ว ก็เป็นนิติบุคคลโดยกฎหมายเอง

๔๕๐ วรรค ๑ โดยกฎหมายเอง  สมาชิกของสภาพระสังฆราชได้แก่ บรรดาพระ-สังฆราชสังฆมณฑลทั้งหมดที่อยู่ในอาณาเขตและผู้ที่มีตำแหน่งเทียบเท่าตามกฎหมายรวมทั้งพระสังฆราชรอง พระสังฆราชผู้ช่วย และพระสังฆราชกิรติศักดิ์อื่นๆ ซึ่งปฏิบัติงานเฉพาะอยู่ในอาณาเขตเดียวกันโดยได้รับมอบหมายจากสันตะ-สำนัก หรือจากสภาพระสังฆราช ; ผู้ใหญ่ผู้ทรงอำนาจในจารีตอื่นๆก็อาจได้รับเชิญ อย่างไรก็ตาม พวกท่านมีเพียงคะแนนเสียงให้คำปรึกษาเท่านั้น เว้นไว้แต่ว่ากฎระเบียบของสภาพระสังฆราชกำหนดไว้เป็นอย่างอื่น

วรรค ๒ โดยกฎหมายพระสังฆ-ราชกิรติศักดิ์อื่นๆ และสมณทูตของพระ-สันตะปาปามิได้เป็นสมาชิกของสภาพระสังฆราช

๔๕๑ สภาพระสังฆราชแต่ละแห่งต้องจัดทำกฎระเบียบของตนเอง ซึ่งต้องได้รับการตรวจสอบจากสันตะสำนัก นอกเหนือจากกฎระเบียบอื่นๆ ต้องมีกฎระเบียบเกี่ยวกับการประชุมใหญ่ของสภาพระสังฆราชและกฎระเบียบสำหรับคณะกรรมการสภาถาวรของบรรดาพระ-สังฆราชและเลขาธิการของสภาพระ-สังฆราช และหน่วยงานและคณะกรรมการอื่นๆ ซึ่งในการวินิจฉัยของสภาพระสังฆราชเห็นว่าจะช่วยให้สภาพระสังฆราชบรรลุเป้าหมายอย่างมีประสิทธิผลยิ่งขึ้น

๔๕๒ วรรค ๑ ตามกฎเกณฑ์ของธรรมนูญ สภาพระสังฆราชแต่ละแห่งต้องเลือกประธานของตนเอง กำหนดบุคคลที่จะทำหน้าที่รองประธาน ในกรณีที่ประธานมีอุปสรรคอันชอบด้วยกฎหมาย และกำหนดเลขาธิการด้วย

วรรค ๒ ประธานการประชุมสภา และหากประธานมีอุปสรรคอันชอบด้วยกฎหมาย รองประธานเป็นประธานไม่เพียงแต่ในการประชุมทั่วไปของสภาพระสังฆราชเท่านั้น แต่ยังเป็นประธานของคณะกรรมการบริหารถาวรด้วย

๔๕๓ ตามข้อกำหนดของธรรมนูญต้องมีการประชุมใหญ่ของสภาพระสังฆราชอย่างน้อยปีละครั้ง และนอกนั้นให้จัดประชุมเท่าที่กรณีพิเศษเรียกร้อง

๔๕๔ วรรค ๑ ในการประชุมใหญ่ของสภาพระสังฆราช ผู้ที่มีสิทธิ์ลงคะแนนเสียงตัดสินตามกฎหมายคือ  บรรดาพระ-สังฆราชสังฆมณฑล บุคคลที่มีตำแหน่งเทียบเท่าตามกฎหมาย และบรรดาพระ-สังฆราชรองด้วย

วรรค ๒ บรรดาพระสังฆราชผู้ช่วย และพระสังฆราชกิรติศักดิ์อื่นๆ ซึ่งเป็นสมาชิกของสภาพระสังฆราชมีสิทธิ์ลงคะแนนเสียงตัดสินหรือให้คำปรึกษา ตามข้อกำหนดของธรรมนูญแห่งสภา อย่างไรก็ตามถ้าเกี่ยวกับการร่างหรือการเปลี่ยนแปลงธรรมนูญ ให้เป็นบุคคลที่กล่าวไว้ในวรรค ๑ เท่านั้น        มีสิทธิ์ลงคะแนนเสียงตัดสิน

๔๕๕ วรรค ๑ สภาพระสังฆราชสามารถออกกฤษฎีกาทั่วไปได้ เฉพาะในเรื่องที่กฎหมายสากลได้กำหนดไว้เท่านั้น หรือเมื่อสันตะสำนักมีคำสั่งพิเศษ ไม่ว่าจะมาจากอัตตาณัติ (motu proprio)   หรือจากคำร้องขอของสภาฯ

วรรค ๒ กฤษฎีกาทั่วไปที่กล่าวถึงในวรรค ๑ สามารถออกได้อย่างถูกต้อง เมื่อมีคะแนนเสียงสองในสามของสมาชิกสภาฯ ผู้มีสิทธิ์ลงคะแนนเสียงตัดสินของที่ประชุมใหญ่ให้การรับรอง กฤษฎีกาดังกล่าวยังไม่มีผลบังคับใช้ เว้นไว้แต่ว่า ได้รับการประกาศอย่างถูกต้องตามกฎหมาย หลังจากสันตะสำนักได้ตรวจสอบแล้ว

วรรค ๓ สภาพระสังฆราชเองต้องกำหนดรูปแบบและเวลาการประกาศใช้ เพื่อให้กฤษฎีกามีผลบังคับ

วรรค ๔ ในกรณีที่ไม่มีทั้งกฎหมายสากลและคำสั่งพิเศษจากสันตะ-สำนักให้อำนาจสภาพระสังฆราชที่กล่าวถึงในวรรค ๑ อำนาจของพระสังฆราชสังฆมณฑลแต่ละองค์ยังคงเดิมอยู่
สภาหรือประธานสภาไม่สามารถกระทำการใดๆ อย่างถูกต้องในนามของพระสังฆราชทั้งหมด เว้นไว้แต่ว่า พระสังฆราชทั้งหมดและแต่ละองค์ได้ให้ความยินยอม

๔๕๖ เมื่อการประชุมใหญ่สภาพระสังฆราชสิ้นสุดลง ประธานสภาต้องส่งรายงานการประชุมและกฤษฎีกาไปยังสันตะสำนัก เพื่อสันตะสำนักจะได้รับรู้และสามารถตรวจสอบกฤษฎีกา ถ้าหากมี

๔๕๗ คณะกรรมการบริหารวารของบรรดาพระสังฆราชต้องเตรียมวาระการประชุมสำหรับการประชุมใหญ่ของสภาฯ และต้องติดตามมติของที่ประชุมใหญ่ว่า ได้รับการปฏิบัติตามที่ควรต้องเป็น คณะกรรมการบริหารยังต้องติดตามเรื่องอื่นๆ ที่ได้รับมอบหมายตามกฎเกณฑ์ของกฎระเบียบด้วย

๔๕๘ หน้าที่ของเลขาธิการสภาคือ

๑. เตรียมรายงานการประชุมและกฤษฎีกาของการประชุมใหญ่ของสภา และเรื่องต่างๆ ของคณะกรรมการบริหารถาวรของบรรดาพระสังฆราช และส่งรายงานไปยังสมาชิกทั้งหมดของสภา ยังต้องบันทึกเรื่องอื่นๆ ที่ได้รับมอบหมายจากประธานสภาหรือจากคณะกรรมการบริหารถาวร

๒  ส่งรายงานการประชุม และเอกสารไปยังสภาพระสังฆราชที่อยู่ใกล้เคียง ซึ่งที่ประชุมใหญ่หรือคณะกรรมการบริหารมีมติให้ส่ง

๔๕๙ วรรค ๑ ต้องส่งเสริมความสัมพันธ์ต่อกันระหว่างสภาพระสังฆราชในเขตต่างๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสภาพระสังฆราชที่อยู่ใกล้กัน เพื่อสนับสนุนและปกป้องให้เกิดความดียิ่งขึ้น

วรรค ๒ เมื่อไรก็ตาม ที่การประชุมสภาได้นำเรื่องหรือโครงการที่มีลักษณะเป็นนานาชาติเข้าที่ประชุม       จำเป็นต้องมีการปรึกษาสันตะสำนัก