หมวด ๒ กฤษฎีกาและคำสั่งปัจเจก

Can. 48 An individual decree is an administrative act issued by a competent executive authority in which a decision is given or a

Can. 49 An individual precept is a decree directly and legitimately enjoining a determined person or persons to do or to omit something, especially concerning the urging of the observance of a law.

Can. 50  Before issuing an individual decree an authority should seed out the necessary information and proofs, and also hear those whose rights can be injured, insofar as this is possible.

Can. 51  A decree should be issued in writing, giving, in the case of a decision, the reasons which prompted it, at least in a summary fashion.

Can. 52  An individual decree has force only in respect to the matters it decides and only on behalf of the persons for whom it was given; it obliges these persons everywhere, unless it is otherwise evident.

Can. 53  If decrees are contrary to one another, a special decree prevails over a general decree in those matters which are specifically expressed; if they are equally special or general, the later decree modifies the prior one to the extentthat later is contrary to the prior.

Can. 54 $1.  An individual decree whose application is entrusted to an executor takes effect from the moment of its execution; otherwise, from the moment it is made known to the person through the authority of its issuer.

2. For an individual decree to be enforced it must be communicated by means of a legitimate document in accord with the norm of law.

Can. 55  With  due regard for the prescription of cann. 37 and 51, when a most serious reason prevents the handing over of the  written text of a decree, the decree is considered to have been communicated if it is read before a notary or two witnesses to the person for whom it is destined and

all present sign an instrument stating this was done.

Can. 56  A decree is considered to have been communicated when the person for whom it was destined was properly summoned to receive or hear it, even if the person without a just cause, did not appear

Can. 57  $1. As often as the law requires a decree to be issued or if an interested party legitimately presents either a petition or a recourse to obtain a decree, the competent authority should provide for the matter within three months from the receipt of the petition or recourse unless another time period is prescribed by law.

$2.  When this period of time has passed, if the decree has not yet been given, the response is presumed to be negative regarding the presentation of a further recourse.

$3.  A presumed negative response does not exempt the competent authority from the obligation of issuing the decree and even making reparation for

damages possibly incurred in accord with the norm of can. 128.

Can. 58  $1. An individual decree ceases to have force through its legitimate revocation by competent authority and also through the cessation of the law for whose execution it has been given.

$2.  An individual precept which has not been imposed through a legitimate document ceases with the termination of the authority of the one issuing it.

$2.  An individual precept which has not been imposed through a legitimate document ceases with the termination of the authority of the one issuing it.

๔๘. กฤษฎีกาปัจเจกคือ บทบัญญัติการบริหาร ที่ออกโดยผู้ใหญ่ผู้มีอำนาจบริหาร ซึ่งในกฤษฎีกานั้น ผู้ใหญ่ได้ให้มีคำชี้ขาดหรือข้อกำหนดสำหรับ

๔๙. คำสั่งปัจเจกเป็นกฤษฎีกา ซึ่งกำหนดโดยตรงและถูกต้องตามกฎหมายให้บุคคลผู้หนึ่งหรือหลายคนโดยเจาะจง ให้กระทำหรือละเว้นบางอย่างเป็นต้น เพื่อเร่งรัดให้ปฏิบัติตามกฎหมาย

๕๐ก่อนออกกฤษฎีกาปัจเจก ผู้ใหญ่ควรเสาะหาข้อมูล และหลักฐานที่จำเป็น  และให้รับฟังผู้ที่อาจเสียสิทธิ์เท่าที่ทำได้ด้วย

๕๑.กฤษฎีกาต้องออกเป็นลายลักษณ์อักษร  ในกรณีของกฤษฎีกาที่เป็นคำชี้ขาด ต้องให้เหตุผลของการออกกฤษฎีกานั้น  อย่างน้อยแบบสรุปความ

๕๒.กฤษฎีกาปัจเจกมีผลบังคับเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวข้อง และให้ใช้กับบุคคลที่กฤษฎีกานั้นออกให้เท่านั้น  กฤษฎีกานี้บังคับบุคคลเหล่านี้ทุกแห่งหน  เว้นแต่เป็นที่ประจักษ์ชัดว่าเป็นอย่างอื่น

๕๓.หากกฤษฎีกาขัดแย้งกัน  กฤษฎีกาพิเศษจะอยู่เหนือกฤษฎีกาทั่วไปในเรื่องที่กล่าวถึงโดยเฉพาะ ถ้าหากเป็นกฤษฎีกาพิเศษเท่ากันหรือทั่วไปเท่ากัน  กฤษฎีกาที่ออกมาภายหลังแก้ไขกฤษฎีกาที่ออกมาก่อนในส่วนที่ขัดแย้งกัน

๕๔.  วรรค ๑  กฤษฎีกาปัจเจกที่มอบให้แก่ผู้ปฏิบัติการนำไปปฏิบัติ  มีผลทันทีเมื่อมีการปฏิบัติการ มิฉะนั้น ก็ให้มีผลตั้งแต่ผู้ใหญ่ผู้ออกกฤษฎีกานั้นแจ้งให้แก่บุคคลนั้นทราบ

วรรค ๒ กฤษฎีกาปัจเจกมีผลบังคับก็ต่อเมื่อมีการแจ้งในรูปแบบของเอกสารที่ถูกต้องตามกฎเกณฑ์ของกฎหมาย

๕๕.  โดยคงไว้ซึ่งข้อกำหนดของมาตรา  ๓๗ และมาตรา ๕๑ เมื่อมีเหตุผลที่สำคัญยิ่งยวด  เป็นอุปสรรคต่อการมอบกฤษฎีกาที่เป็นลายลักษณ์อักษรให้ถือว่ามีการแจ้งกฤษฎีกาแก่ผู้รับแล้ว หากมีการอ่านกฤษฎีกานั้นแก่ผู้รับต่อหน้าเสมียนศาล หรือพยาน 2 คน และให้ทุกคน ณ ที่นั้น เซ็นชื่อรับรองข้อบันทึกว่าได้มีการอ่านกฤษฎีกานั้นแล้ว

๕๖.  ให้ถือว่ามีการแจ้งกฤษฎีกาแก่ผู้รับแล้ว  หากมีการออกหมายเรียกอย่างถูกต้องให้มารับหรือมาฟังกฤษฎีกา แม้ว่าผู้นั้นจะมิได้มาปรากฎตัวเพื่อรับหมายหรือปฏิเสธการเซ็นชื่อรับกฤษฎีกาโดยมิได้มีเหตุอันควร

๕๗. วรรค ๑ ทุกครั้งที่ต้องออกกฤษฎีกาตามที่บัญญัติไว้ในกฎหมายหรือผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย ยื่นคำร้องหรืออุธรณ์ให้ได้มาซึ่งกฤษฎีกาอย่างถูกต้องตามกฎหมาย ผู้ใหญ่ผู้มีอำนาจควรออกให้ภายใน 3 เดือน นับแต่ได้รับคำร้องหรืออุธรณ์นั้น เว้นไว้แต่ว่ากฎหมายได้กำหนดระยะเวลาไว้เป็นอย่างอื่น

วรรค ๒ เมื่อกำหนดระยะเวลาล่วงเลยไปแล้ว หากยังไม่มีการออกกฤษฎีกา  ให้สันนิษฐานว่า เป็นการตอบปฏิเสธไม่ให้ยื่นอุธรณ์ต่อไป

วรรค ๓ คำตอบที่สันนิษฐานว่าเป็นการปฏิเสธ มิได้ทำให้ผู้ใหญ่ผู้มีอำนาจพ้นจากพันธะในการออกกฤษฎีกานั้น  และยังต้องชดใช้ค่าเสียหายที่อาจเกิดขึ้นตามกฎเกณฑ์ของมาตรา ๑๒๘.

๕๘.วรรค ๑  กฤษฎีกาปัจเจกสิ้นสุดการมีผลบังคับโดยการเพิกถอนอย่างถูกต้องจากผู้ใหญ่ผู้มีอำนาจ โดยการสิ้นสุดลงของกฎหมายที่กฤษฎีกาออกมาเพื่อให้มีการปฏิบัติการ

วรรค ๒ คำสั่งปัจเจก ที่มิได้ออกเป็นหนังสืออย่างถูกต้องตามกฎหมาย  สิ้นสุดลงพร้อมกับการหมดอำนาจของคำสั่งนั้น