ลักษณะ ๓ กฤษฎีกาทั่วไปและคำแนะนำต่างๆ

Can. 29 General decrees, by which common prescriptions are issued by a competent legislator for a community capable of receiving a law, are laws properly speaking and are governed by the prescriptions of the canons on laws.

Can. 30 Persons who possess only executive power are not able to

issue the general decree mentioned in can. 29, unless in particular cases such power has expressly

been granted to them by a competent legislator in accord with the norm of law and the conditions stated in the act of the grant have been observed.

Can. 31 $1. General executory decrees determine more precisely the methods to be observed in applying the law or themselves urge the observance of laws. Persons who possess executive power are able to issue such decrees within the limits of their competency.

$2. The prescriptions of can. 8 should be observed concerning the promulgation of the decrees mentioned in $1 and concerning the period of time to elapse before they become effective.

Can. 32 General executory decrees oblige those who are bound by the laws whose methods of application such decrees determine or whose observance they urge.

Can. 33 $1. General executory decrees, even if they are published in directories or in documents having some other title, do not derogate   from  laws,    and   the

prescriptions of such decrees which are contrary to laws lack all force.

$2. Such decrees cease to have force through explicit or implicit revocation by competent authority as well as through cessation of the law for whose execution they were given, but they do not cease to have force with the termination of the authority of the one issuing them unless the contrary has been expressly provided.

Can. 34 $1. Instructions which clarify the prescriptions of laws and elaborate on and determine an approach to be followed in implementing them, are given for the use of those persons whose concern it is to see that the  laws are implemented and oblige such persons in the execution of the laws. Persons who possess executive power legitimately issue such instructions within the limits of

their competency.

$2. Regulations found in instructions do not derogate from laws, and if any of them cannot be reconciled with the prescriptionsof laws, they lack all force.

$3. Instructions cease to have force not only through their explicit or implicit revocation by the competent authority who issued them or by the same authority’s superior but also through the cessation of the law for whose clarification or implementation they were given.

๒๙. อาศัยกฤษฎีกาทั่วไป (General Decree)ซึ่งผู้มีอำนาจตรากฎหมายออกกฎเกณฑ์ทั่วไป เพื่อใช้กับกลุ่มชนที่มีความสามารถรับกฎหมายได้ กฤษฎีกาเหล่านั้นเป็นกฎหมายอย่างแท้จริง และอยู่ภายใต้ข้อกำหนดของมาตราต่างๆ ที่เกี่ยวกับกฎหมาย

๓๐. ผู้ที่มีอำนาจบริหารเพียงอย่างเดียวไม่สามารถออกกฤษฎีกาทั่วไปตามมาตรา ๒๙ ได้ เว้นไว้แต่ว่าในกรณีเฉพาะ ได้รับอำนาจนั้นอย่างชัดแจ้งจากผู้มีอำนาจตรากฎหมายตาม

ข้อกำหนดของกฎหมาย โดยต้องได้ปฏิบัติตามเงื่อนไขต่างๆ ที่กำหนดไว้ในการมอบอำนาจนั้นก่อน๓๑. วรรค ๑ กฤษฎีกาทั่วไปทางด้านบริหาร กำหนดอย่างชัดเจนขึ้นถึงวิธีในการนำกฎหมายมาใช้หรือเร่งรัดให้ปฏิบัติตามกฎหมาย ผู้มีอำนาจบริหารสามารถออกกฤษฎีกาเช่นว่านี้ได้ ภายในขอบเขตของอำนาจแห่งตน

วรรค ๒ เกี่ยวกับการประกาศใช้และช่วงระยะเวลาก่อนที่จะมีผลบังคับ ของกฤษฎีกาตามวรรค ๑ นั้นให้ปฏิบัติตามที่ระบุไว้ในข้อกำหนดมาตรา ๘

๓๒. กฤษฎีกาทั่วไปทางด้านบริหาร บังคับผู้ซึ่งต้องถือกฎหมายกฤษฎีกาเหล่านั้น กำหนดวิธีการนำกฎหมายมาใช้หรือเร่งรัดให้ปฏิบัติตามกฎหมาย

๓๓. วรรค ๑ กฤษฎีกาทั่วไปด้านบริหาร แม้เมื่อพิมพ์ไว้ในหนังสือ

รวบรวม (Directories) หรือในเอกสารชื่ออื่นก็ไม่ลิดรอนกฎหมาย และข้อกำหนดใดๆ ของกฤษฎีกาเหล่านั้น

ขัดแย้งต่อกฎหมายก็ไม่มีผลใช้บังคับ

วรรค ๒ กฤษฎีกาที่ว่านี้หยุดมีผลบังคับ เมื่อผู้ใหญ่ผู้มีอำนาจเพิกถอนอย่างชัดแจ้งหรือโดยปริยาย และเมื่อกฎหมายที่กฤษฎีกาออกเพื่อไปปฏิบัติสิ้นสุดลง แต่กฤษฎีกามิได้สิ้นสุดลงพร้อมกับการหมดอำนาจของผู้ออกกฤษฎีกา เว้นไว้แต่ว่ามีการระบุตรงกันข้ามอย่างชัดแจ้ง

๓๔. วรรค ๑ คำแนะนำต่างๆ กล่าวคือ ที่อธิบายข้อกำหนดของกฎหมายและขยายความพร้อมกับกำหนดวิธีการในการนำกฎหมายไปใช้ มีไว้เพื่อประโยชน์สำหรับผู้มีหน้าที่เอาใจใส่ให้นำกฎหมายไปปฏิบัติ และบังคับเขาในการใช้กฎหมายนั้น ผู้มีอำนาจทางด้านบริหารสามารถออกคำแนะนำอย่างถูกต้องตามกฎหมายได้ภายในขอบเขตอำนาจแห่งตน

วรรค ๒ ระเบียบ (Regulation) ต่างๆ ที่มีอยู่ในข้อแนะนำไม่ลิดรอนกฎหมาย และถ้ามีระเบียบข้อใดที่ไม่สามารถปรับเข้ากับกฎเกณฑ์ต่างๆ