|
Can. 23 Only that custom introduced by the community of the faithful and approved by the legislator has the force of law, according to the following canons.
Can. 24 $1. No custom which is contrary to divine law can obtain the force of law.
$2. Unless it be a reasonable one, no custom which is contrary to or apart from (praeter ius) canon law can obtain the force of law; however, a custom which is expressly
reprobated in law is not a reasonable one.
Can. 25 No custom obtains the force of law unless it has been observed with the intention of introducing a law by a community capable at least of receiving law
Can. 26 Unless it has been specifically approved by the competent legislator, a custom contrary to the current canon law or one which is apart
from (praeter ius) canon law obtains the force of law only when it has been legitimately observed for thirty continuous and complete years; only a centenary or immemorial custom can prevail over a canon which contains a clause forbidding future customs.
Can. 27 Custom is the best interpreter of laws.
Can. 28 With due regard for the prescription of can. 5, a custom, whether it is contrary to or apart from the law (praeter legem), is revoked by a contrary custom or law;
however, unless it makes express mention of centenary or immemorial customs, a law does not revoke them, nor does a universal law revoke particular customs.
|
issue the general decree mentioned in can. 29, unless in particular cases such power has expressly
๒๓. เฉพาะประเพณีที่กลุ่มคริสตชนนำเข้ามาใช้ และได้รับการรับรองจากผู้ตรากฎหมายแล้วเท่านั้น มีผลบังคับเป็นกฎหมาย ตามมาตราต่อไปนี้
๒๔. วรรค ๑ ไม่มีประเพณีใดที่ขัดแย้งต่อกฎพระเจ้า จะมีผลบังคับเป็นกฎหมายได้
วรรค ๒ ไม่มีประเพณีใดที่ขัดแย้งหรือที่อยู่นอกกฎหมายพระศาสนจักร (praeter ius) จะมีผลบังคับเป็นกฎหมายได้
เว้นแต่เป็นประเพณีที่ชอบด้วยเหตุผลอย่างไรก็ตามประเพณีที่ถูกกฎหมายประณามอย่างชัดแจ้งไม่เป็นประเพณีที่ชอบด้วยเหตุผล
๒๕. ไม่มีประเพณีใดมีผลบังคับเป็นกฎหมาย เว้นไว้แต่ว่าเป็นประเพณีที่ยึดถือกันมาโดยมีเจตนาว่าจะนำเข้ามาเป็นกฎหมาย โดยกลุ่มชนที่อย่างน้อยมีความสามารถที่จะรับกฎหมายได้
๒๖. เว้นไว้แต่ว่าประเพณีที่ขัดแย้งกับกฎหมายพระศาสนจักรที่มีผลใช้บังคับอยู่ หรือที่อยู่นอกกฎหมายพระศาสนจักร (praeter ius)
จะมีผลใช้บังคับเป็นกฎหมายได้ก็ต่อเมื่อมีการถือปฏิบัติอย่างต่อเนื่อง โดยถูกต้องตามกฎหมายมาเป็นเวลา 30 ปีเต็มแล้วเท่านั้น เป็นประเพณีที่ได้รับการรับรอง
เป็นพิเศษจากผู้มีอำนาจตรากฎหมาย เฉพาะประเพณีที่ปฏิบัติสืบทอดกันมานานนับร้อยปี หรือนานมากจนมิอาจจดจำระยะเวลาได้เท่านั้น สามารถอยู่เหนือมาตรา
ซึ่งระบุข้อความที่ห้ามถือเป็นประเพณีต่อไปในอนาคต
๒๗. ประเพณีเป็นตัวตีความกฎหมายที่ดีที่สุด
๒๘. โดยคงไว้ซึ่งข้อกำหนดมาตรา ๕ ประเพณีไม่ว่าจะขัดแย้งหรืออยู่นอกกฎหมายถูกยกเลิกโดยประเพณีหรือกฎหมายที่ขัดแย้ง แต่ว่าหากกฎหมายไม่ระบุอย่างชัดแจ้งถึงประเพณีเหล่านั้น
กฎหมายไม่ยกเลิกประเพณีที่ปฏิบัตินานนับร้อยปีหรือจนจำไม่ได้ ทั้งกฎหมายสากลก็ไม่ยกเลิกประเพณีเฉพาะถิ่นเช่นกัน
|
