ในสมัยแรกๆ ของพระศาสนจักร คริสตชนทำกิจใช้โทษบาปแบบสาธารณะเพื่อชดเชยบาปของพวกเขา เราจะเห็นในเรื่องการสำนึกเสียใจของอริสตอส หลังจากที่ได้ทะเลาะวิวาทกับพ่อค้าคนหนึ่ง

ลูกชายของมอนิกาและอริสตอสป่วย  แต่ท้ายสุดก็ไม่มีเสียงร่ำไห้อีก บ้านเงียบเหงาลง "บางทีลูกชายของเรากำลังเอาชนะความเจ็บป่วยอยู่ก็ได้" อริสตอสกระซิบ

"เขายังอ่อนแออยู่" มอนิกาตอบอย่างแผ่วเบา

"แต่การได้นอนหลับจะทำให้เขาแข็งแรงขึ้น"

อริสตอสรู้สึกความเหน็ดเหนื่อยของตัวเอง เขาแทบไม่ได้หลับมาเกือบสัปดาห์ และมันยากเย็นเหลือเกินที่จะพาตัวเองไปทำงาน

เมื่ออริสตอสไปที่ร้าน พ่อค้าคนหนึ่งกำลังคอยอยู่ และถามว่า

"ต้องการต้นปาปีรัสกี่ต้นจากฉัน"

"ไม่เอาของท่านเลย" อริสตอสจ้องและบอกว่า "ท่านโกงฉันงวดที่แล้ว"

"ฉันส่งให้เท่าที่จ่ายให้ฉันนะ" พ่อค้าแย้งกลับ

"ไอ้ขี้โกง" อริสตอสคว้าคอเสื้อพ่อค้าแล้วตะโกนออกมา ทันใดเขาก็ชกพ่อค้าคนนั้นและทุบตีทีแล้วทีเล่า คนงานอื่นๆ รีบเข้าไปหยุดอริสตอส แต่ไม่ทันซะแล้ว เขาทำให้พ่อค้าบาดเจ็บไปแล้ว

ทันทีที่อริสตอสสงบลง "ฉันทำอะไรไปเนี่ย" เขาถามตัวเอง ความรู้สึกละอายใจเกิดขึ้น เขาเข้าไปช่วยพยุงพ่อค้าให้ลุกขึ้นและพาเขาไปที่บ้าน ที่นั่นเขาให้พ่อค้าทานอาหารและให้พักผ่อน "ฉันเสียใจ" อริสตอสขอโทษ

"ฉันกังวลเรื่องลูกชายฉันอยู่ วันนี้ พอเห็นท่าน อารมณ์ฉันเลยพลุ่งขึ้น"

"ไม่เป็นไรหรอก" พ่อค้าพูด

เร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ อริสตอสรีบไปหาพระสังฆราช และบอกท่านถึงสิ่งเลวร้ายที่เขาได้ทำ

"เป็นสิ่งดีแล้วที่ลูกรู้สึกเสียใจ" พระสังฆราชพูด

"ตอนนี้ลูกต้องสวดภาวนา อดอาหาร และทำกิจเมตตาสงเคราะห์เพื่อชดเชยบาป แล้วจึงกลับมา เราจะให้ท่านได้รับพระพรของพระเจ้า"

อริสตอสกลับไปหาพ่อค้าและขอให้เขายกโทษให้ ซึ่งความจริงพ่อค้าก็ได้โกงอริสตอส และตอนนี้เขาก็คิดในใจอยู่ว่า

"เราต้องยุติการบาดหมางนี้" พ่อค้าพูด "ต่อจากนี้ไปฉันจะซื่อตรงต่อท่าน"

หลังจากที่อริสตอสใช้เวลาทุกเย็นในการสวดภาวนา วอนขอการอภัยจากพระเจ้า เมื่อเขารู้สึกพร้อมแล้ว เขาก็กลับไปที่มีการฉลองพิธีศีลมหาสนิท เขาคุกเข่าอยู่ข้างนอก ขอร้องทุกคนที่มาร่วมพิธี ให้ช่วยภาวนาเพื่อเขา

เมื่อพิธีกรรมจบลง พระสังฆราชเทศน์เตือนใจอริสตอส ท่านวางมือบนศีรษะของอริสตอส เพื่อเป็นเครื่องหมายของการยกโทษให้และอวยพรให้แก่เขา "อริสตอสท่านจงเป็นคนที่มีสันติ" พระสังฆราชพูด "บัดนี้ จงไปเถิดและอย่าทำบาปอีก"