อุปมาเรื่องลูกหนี้ไร้เมตตา

23อาณาจักรสวรรค์เปรียบได้กับกษัตริย์พระองค์หนึ่งทรงประสงค์จะตรวจบัญชีหนี้สินของผู้รับใช้

24ขณะที่ทรงเริ่มตรวจบัญชีนั้น มีผู้นำชายผู้หนึ่งเข้ามา ชายผู้นี้เป็นหนี้อยู่เป็นพันล้านบาท

25ชายผู้นี้ไม่มีสิ่งใดจะชำระหนี้ได้ กษัตริย์จึงตรัสสั่งให้ขายทั้งตัวเขา บุตรภรรยาและทรัพย์สินทั้งหมดเพื่อใช้หนี้

26ผู้รับใช้ผู้นั้นกราบลงแทบพระบาททูลอ้อนวอนว่า 'ขอทรงพระกรุณาผัดหนี้ไว้ก่อนเถิด   แล้วข้าพเจ้าจะชำระหนี้ให้ทั้งหมด'

27กษัตริย์ทรงสงสารจึงทรงปล่อยเขาไปและทรงยกหนี้ให้

28ขณะที่ผู้รับใช้ผู้นี้ออกไป เขาก็พบเพื่อนผู้รับใช้ด้วยกันซึ่งเป็นหนี้เขาอยู่ไม่กี่พันบาท เขาได้เข้าไปคว้าคอบีบ ไว้แน่น กล่าวว่า 'เจ้าเป็นหนี้ข้าอยู่เท่าไร? จงจ่ายให้หมด'

29เพื่อนนั้นคุกเข่าลงอ้อนวอนว่า 'กรุณาผัดหนี้ไว้ก่อนเถิด แล้วข้าพเจ้าจะชำระหนี้ให้'

30แต่ชายผู้นั้นไม่ยอมฟังนำลูกหนี้ไปขังไว้จนกว่าจะชำระหนี้ให้หมด

31เพื่อนผู้รับใช้อื่นๆเห็นดังนั้นต่างสลดใจมาก จึงนำความทั้งหมดไปทูลกษัตริย์

32พระองค์จึงทรงเรียกชายผู้นั้นมา ตรัสว่า 'เจ้าคนสารเลวข้ายกหนี้สินของเจ้าทั้งหมดเพราะเจ้าขอร้อง

33เจ้าต้องเมตตาเพื่อนผู้รับใช้ด้วยกัน เหมือนกับที่ข้าได้เมตตาเจ้ามิใช่หรือ?'

 34กษัตริย์กริ้วมาก ตรัสสั่งให้นำผู้รับใช้นั้นไปทรมานจนกว่าจะชำระหนี้หมดสิ้น 35พระบิดาของเราผู้ทรงสถิต ในสวรรค์จะทรงกระทำกับท่านทำนองเดียวกัน ถ้าท่านแต่ละคนไม่ยอมยกโทษให้พี่น้องจากใจจริง'