พระเยซูเจ้าทรงรักษาผู้รับใช้ของนายร้อย

5เมื่อพระองค์เสด็จเข้าเมืองคาเปอรนาอุม   นายร้อยคนหนึ่งเข้ามาเฝ้าพระองค์ ทูลอ้อนวอนว่า 

6"พระองค์เจ้าข้า ผู้รับใช้ของข้าพเจ้าเป็นอัมพาตนอนอยู่ที่บ้าน ต้องทรมานอย่างสาหัส"

7พระเยซูเจ้าจึงตรัสกับเขาว่า 'เราจะไปรักษาเขาให้หาย'

8แต่นายร้อยทูลตอบว่า 'พระองค์เจ้าข้า ข้าพเจ้าไม่สมควรให้พระองค์เสด็จเข้ามาในบ้านของข้าพเจ้า    แต่ขอพระองค์ตรัสเพียงคำเดียวเท่านั้น ผู้รับใช้ของข้าพเจ้าก็จะหายจากโรค

9ข้าพเจ้าเป็นคนอยู่ใต้บังคับบัญชา แต่ยังมีทหารอยู่ใต้บังคับบัญชาด้วย ข้าพเจ้าบอกคนนี้ว่า "ไป" เขาก็ไป บอกอีกคนหนึ่งว่า "มา" เขาก็มา ข้าพเจ้าบอกผู้รับใช้ว่า "ทำนี่" เขาก็ทำ'

10เมื่อพระเยซูเจ้าทรงได้ยินเช่นนี้ ทรงรู้สึกประหลาดพระทัย จึงตรัสแก่บรรดาผู้ติดตามว่า  'เราบอกความจริง แก่ท่านทั้งหลายว่า เรายังไม่เคยพบใครมีความเชื่อมากเช่นนี้ในอิสราเอลเลย

11เราบอกท่านทั้งหลายว่า คนเป็นอันมากจะมาจากทิศตะวัน-ออกและตะวันตก  และจะนั่งร่วมโต๊ะกับอับราฮัม  อิสอัค และยาโคบในอาณาจักรสวรรค์

12แต่บุตรแห่งอาณาจักรจะถูกขับไล่ออกไปในที่มืดข้างนอก ที่นั่น จะมีแต่การร่ำไห้คร่ำครวญ    และขบฟันด้วยความขุ่น เคือง'

13แล้วพระเยซูเจ้าจึงตรัสกับนายร้อยว่า 'จงไปเถิด จงเป็นไปตามที่ท่านเชื่อนั้นเถิด' ผู้รับใช้ของเขาก็หายจาก โรคใน  เวลานั้นเอง