คนถูกปิศาจสิง

14เมื่อพระเยซูเจ้าเสด็จลงจากภูเขาพร้อมกับศิษย์ทั้งสามมาพบศิษย์คนอื่น ก็ทรงเห็นประชาชนจำนวนมากห้อมล้อมบรรดาศิษย์เหล่านั้น ธรรมาจารย์บางคนกำลังถกเถียงกับเขา

15ทันทีที่เห็นพระองค์ ประชาชนทั้งหลายต่างประหลาดใจและและวิ่งเข้ามาทักทายพระองค์

16พระองค์ตรัสถามบรรดาศิษย์ว่า 'ท่านกำลังถกเถียงเรื่องอะไรหรือ?'

17คนหนึ่งในกลุ่มชนตอบว่า 'พระอาจารย์เจ้าข้า ข้าพเจ้าได้พาบุตรชายที่มีปิศาจใบ้สิงอยู่มาเฝ้าพระองค์

18เมื่อปิศาจสิง มันผลักเขาให้ล้มลง น้ำลายฟูมปาก กัดฟัน และตัวแข็งทื่อ    ข้าพเจ้าได้ขอให้ศิษย์ของพระองค์ขับไล่มัน แต่เขาทำไม่สำเร็จ'

19พระองค์ตรัสตอบว่า 'คนหัวดื้อ เชื่อยาก เราจะต้องอยู่กับท่านอีกนานเท่าใด?  จะต้องทนท่านอีกนานเท่าใด? จงพาเด็กมาพบเราเถิด'

20เขาจึงพาเด็กนั้นมาเฝ้าพระองค์  เมื่อเห็นพระองค์ ปิศาจก็ทำให้เด็กชักล้มลงกับพื้นดิน กลิ้งไปมา น้ำลายฟูมปาก

21พระเยซูเจ้าทรงถามบิดาของเด็กว่า 'เป็นดังนี้นานเท่าไรแล้ว' เขาทูลตอบว่า 'ตั้งแต่ยังเป็นเด็กเล็กๆ'

22หลายครั้งปิศาจได้ผลักเด็กลงในกองไฟ บางทีได้ผลักลงในน้ำเพื่อให้ตาย ถ้าพระองค์ทรงสามารถทำสิ่งใดได้ ก็ทรงกรุณาช่วยเราด้วยเถิด'

23พระเยซูเจ้าตรัสว่า 'ถ้าสามารถน่ะหรือ ทุกสิ่งสามารถเป็นไปได้ทั้งนั้นสำหรับผู้มีความเชื่อ'

24ทันใดนั้นบิดาของเด็กก็ร้องว่า 'ข้าพเจ้าเชื่อ โปรดช่วยความเชื่ออันเล็กน้อยของข้าพเจ้าด้วยเถิด!'

25เมื่อพระเยซูเจ้าทอดพระเนตรเห็นประชาชนเข้ามามากยิ่งขึ้น พระองค์จึงตรัสสำทับปิศาจว่า 'เจ้าปิศาจหนวก ใบ้ เราสั่งเจ้าให้ออกจากเด็กคนนี้ และอย่ากลับเข้ามาอีกเลย'

26ปิศาจจึงร้องเสียงดังและทำให้เด็กมีอาการชักอย่างรุนแรง แล้วปิศาจก็ออกไป เด็กนอนนิ่งเหมือนคนตาย  จนคนส่วนมากพูดกันว่า 'เขาตายแล้ว' 27แต่พระเยซูเจ้าทรงจับมือเด็ก ทรงช่วยพยุงให้ลุกขึ้น เขาก็ยืนขึ้น

28เมื่อพระองค์เสด็จเข้าไปในบ้านหลังหนึ่ง บรรดาศิษย์ทูลถามพระองค์เป็นการส่วนพระองค์ว่า 'ทำไมพวกเราจึงขับไล่มันไม่ได้?'

29พระองค์ตรัสตอบว่า 'ปิศาจชนิดนี้ขับไล่ออกไม่ได้เลย นอกจากด้วยการอธิษฐานภาวนาเท่านั้น'