อัศจรรย์การทวีขนมปังครั้งแรก

30บรรดาอัครสาวกได้กลับมาเฝ้าพระเยซูเจ้าและทูลรายงานให้ทรงทราบถึงทุกสิ่งที่เขาได้ทำและได้สอน

31พระองค์จึงตรัสแก่เขาว่า 'ท่านทั้งหลายจงมาพักผ่อนกับเราตามลำพังในที่สงัดระยะหนึ่งเถิด' เพราะว่ามีคน ไ ปมาจนพวกเขาไม่มีเวลาแม้กระทั่งจะรับประทานอาหาร

32พระเยซูเจ้าพร้อมกับบรรดาอัครสาวกจึงลงเรือไปยังที่สงัดตามลำพัง

33ประชาชนหลายคนได้เห็นพระเยซูเจ้ากับบรรดาอัครสาวกแล่นเรือออกไป ก็คาดคะเนได้ว่า พระองค์จะทรง  ไปที่ใด จึงรีบเดินเท้าออกจากเมืองต่างๆไปที่นั่นและไปถึงก่อน

34เมื่อเสด็จขึ้นจากเรือ ทรงแลเห็นประชาชนมากมายก็ทรงสงสาร   เพราะเขาเหล่านั้นเป็นดังฝูงแกะไม่มีคน เลี้ยง พระองค์จึงทรงเริ่มสั่งสอนเขาหลายเรื่อง

35เนื่องจากเป็นเวลาเย็นมากแล้ว บรรดาศิษย์จึงเข้ามาเฝ้าพระองค์ ทูลว่า 'สถานที่นี้เป็นที่เปลี่ยวและเป็นเวลา เย็นมากแล้ว

36ขอพระองค์ทรงอนุญาตให้ประชาชนไปซื้ออาหารกินตามชนบทและตามหมู่บ้านรอบๆนี้เถิด'

37พระองค์ตรัสตอบว่า  'ท่านทั้งหลายจงหาอาหารให้เขากินเถิด'   บรรดาศิษย์จึงทูลว่า  'พวกเราจะต้องไปซื้ออาหารสักสองร้อยเหรียญมาให้เขากินหรือ?'

38พระองค์ตรัสว่า 'ท่านมีขนมปังกี่ก้อน? ไปดูซิ' บรรดาศิษย์ไปดูแล้วกลับมารายงานว่า 'มีขนมปังอยู่ห้าก้อนกับปลาสองตัว'

39พระองค์จึงทรงสั่งให้ทุกคนนั่งลงเป็นกลุ่มๆตามพื้นหญ้าสีเขียว

40เขาก็นั่งลงเป็นกลุ่มๆ กลุ่มละร้อยคนบ้าง ห้าสิบคนบ้าง

41พระองค์ทรงรับขนมปังห้าก้อนกับปลาสองตัวขึ้นมา ทรงแหงนพระพักตร์ขึ้นมองท้องฟ้า แล้วทรงกล่าวถวายพระพร ทรงบิขนมปังส่งให้บรรดาศิษย์ไปแจกจ่ายให้แก่ประชาชน ทั้งยังทรงแบ่งปลาสองตัวแจกจ่ายให้ทุกคนด้วย

42ทุกคนได้กินจนอิ่ม

43แล้วยังเก็บเศษขนมปัง และปลาที่เหลือได้ถึงสิบสองกระบุงเต็ม

44จำนวนคนที่กินขนมปังครั้งนั้นมีผู้ชายถึงห้าพันคน