พระเยซูเจ้าทรงรักษาหญิงตกโลหิต-ทรงปลุกบุตรสาวของไยรัสให้คืนชีพ

21เมื่อพระเยซูเจ้าเสด็จลงเรือข้ามฟากอีกครั้งหนึ่ง ประชาชนชุมนุมกันเนืองแน่นรอบพระองค์  ขณะที่ยังทรงอยู่ริมทะเลสาบ

22หัวหน้าศาลาธรรมคนหนึ่งชื่อไยรัสเดินมา เมื่อเห็นพระองค์ เขากราบลงแทบพระบาท

23พร่ำวิงวอนว่า 'บุตรสาวเล็กๆของข้าพเจ้าจวนจะสิ้นใจอยู่แล้ว  เชิญพระองค์เสด็จไปปกพระหัตถ์เหนือเขาเถิดเขาจะได้หายจากโรคกลับมีชีวิต'

 24พระเยซูเจ้าจึงเสด็จไปกับเขา ประชาชนกลุ่มใหญ่ติดตามไปและเบียดเสียดพระองค์

25ขณะนั้น หญิงคนหนึ่งเป็นโรคตกโลหิตมาสิบสองปีแล้ว

 26ได้รับความทรมานมากจากการรักษาของแพทย์หลายคน เสียทรัพย์จนหมดสิ้น โรคก็มิได้บรรเทาตรงกันข้ามกลับทรุดหนัก

27นางได้ยินเขาพูดกันถึงเรื่องพระเยซูเจ้า จึงเดินปะปนกับประชาชนเข้ามาเบื้องหลัง และสัมผัสฉลองพระองค์  นางคิดว่า

28'ถ้าฉันได้เพียงสัมผัสฉลองพระองค์เท่านั้น ฉันก็จะหายจากโรค'

29ทันใดนั้น โลหิตที่ตกก็หยุดแห้งไป นางรู้สึกว่าร่างกายหายจากโรคแล้ว

30ขณะเดียวกัน      พระเยซูเจ้าทรงรู้สึกว่ามีอิทธิฤทธิ์หนึ่งออกจากพระองค์ไป   จึงทรงหันมายังกลุ่มชนตรัสว่า  'ใครสัมผัสเสื้อของเรา?

31บรรดาศิษย์ทูลว่า 'พระองค์ทรงเห็นแล้วว่าผู้คนเบียดเสียดกันเช่นนี้ แล้วยังทรงถามอีกหรือว่า "ใครสัมผัสเรา?"

32ครั้นแล้วพระองค์ทอดพระเนตรดูโดยรอบเพื่อดูหญิงที่ได้กระทำเช่นนั้น

33หญิงคนนั้นรู้สึกกลัวจนตัวสั่น เพราะทราบดีว่าอะไรได้เกิดขึ้นแก่ตน จึงกราบลงเฉพาะพระ-พักตร์และทูลให้ทราบความจริงทุกประการ

34พระองค์จึงตรัสว่า 'ลูกเอ๋ยความเชื่อของเจ้าช่วยเจ้าให้รอดพ้นแล้ว จงไปเป็นสุขหายจากโรคเถิด'ถ

35ขณะที่ตรัสอยู่นั้น มีคนมาจากบ้านหัวหน้าศาลาธรรม บอกเขาว่า 'บุตรสาวของท่านตายแล้ว ไปรบกวนพระอาจารย์อีกทำไมเล่า?'

36แต่พระเยซูเจ้าทรงได้ยินเขาพูดดังนั้น จึงตรัสแก่หัวหน้าศาลาธรรมว่า 'อย่ากลัวเลย จงมีความเชื่อไว้เถิด'

37พระองค์ไม่ทรงอนุญาตให้ใครติดตามไปนอกจากเปโตร ยากอบ และยอห์นน้องชายของยากอบ

38เมื่อทุกคนมาถึงบ้านหัวหน้าศาลาธรรม พระเยซูเจ้าทรงเห็นความวุ่นวาย และเห็นผู้คนร่ำไห้พิลาปรำพันเป็นอันมาก

 39พระองค์เสด็จเข้าไป ตรัสแก่พวกนั้นว่า 'วุ่นวายและร้องไห้ไปทำไม? เด็กคนนี้ไม่ตาย เพียงแต่นอนหลับไปเท่านั้น'

40พวกนั้นพากันหัวเราะเยาะพระองค์ พระองค์ทรงไล่พวกนั้นออกไปข้างนอก  ทรงนำบิดามารดาของเด็กและศิษย์ที่ติดตามเข้าไปยังที่ที่เด็กนอนอยู่

41ทรงจับมือเด็ก ตรัสว่า 'ทาลิธาคูม!' แปลว่า 'หนูเอ๋ย เราสั่งให้หนูลุกขึ้น'

42เด็กหญิงนั้นก็ลุกขึ้นทันทีและเดินไปมา เด็กนั้นอายุสิบสองขวบแล้ว ทันใดนั้น คนทั้งหลายต่างประหลาดใจอย่างยิ่ง

43พระองค์ทรงกำชับอย่างแข็งขันมิให้แพร่งพรายเรื่องนี้แก่ผู้ใด และทรงสั่งให้เขานำอาหารมาให้เด็กนั้นรับประทาน