เถาองุ่นที่แท้จริง

15 1เราเป็นเถาองุ่น ที่แท้จริงและพระบิดาของเราทรงเป็นชาวสวน

2กิ่งก้านใดในเราที่ไม่เกิดผลพระองค์จะทรงตัดทิ้งเสียกิ่งก้านใดที่เกิดผล พระองค์จะทรงลิดเพื่อให้เกิดผลมากขึ้น

3ท่านทั้งหลายก็สะอาดอยู่แล้วเพราะวาจาที่เราได้กล่าวกับท่าน

4ท่านทั้งหลายจงดำรงอยู่ในเราเถิด ดังที่เราดำรงอยู่ในท่านกิ่งก้านองุ่นย่อมไม่สามารถเกิดผลได้ด้วยตนเองถ้าไม่ติด อยู่กับเถาองุ่นฉันใดท่านทั้งหลายก็จะเกิดผลไม่ได้ ถ้าไม่ดำรงอยู่ในเราฉันนั้น

5เราเป็นเถาองุ่นท่านทั้งหลายเป็นกิ่งก้านผู้ที่ดำรงอยู่ในเรา และเราดำรงอยู่ในเขาก็ย่อมเกิดผลมากเพราะว่าถ้าไม่มี เรา ท่านก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย

6ถ้าผู้ใดไม่ดำรงอยู่ในเราก็จะถูกโยนทิ้งไปข้างนอกเหมือนกิ่งก้าน-และจะเหี่ยวแห้งไปกิ่งก้านเหล่านั้นจะถูกเก็บไปทิ้ง ในไฟ เผาเสีย

7ถ้าท่านทั้งหลายดำรงอยู่ในเราและวาจาของเราดำรงอยู่ในท่านแล้วท่านอยากได้อะไร ก็จงขอเถิดและท่านจะได้รับ

8พระบิดาของเราจะรับพระสิริรุ่งโรจน์เมื่อท่านเกิดผลมาก และกลายเป็นศิษย์ของเรา

9พระบิดาของเราได้ทรงรักเราอย่างไรเราก็รักท่านทั้งหลายอย่างนั้นจงดำรงอยู่ในความรักของเราเถิด

10ถ้าท่านปฏิบัติตามบทบัญญัติของเราท่านก็จะดำรงอยู่ในความรักของเราเหมือนดังที่เรา   ได้ปฏิบัติตามบทบัญญัติของพระบิดาของเราและดำรงอยู่ในความรักของพระองค์

11เราได้บอกเรื่องเหล่านี้แก่ท่านทั้งหลายแล้วเพื่อให้ความยินดีของเราอยู่กับท่านและความยินดีของท่านจะสมบูรณ์

12นี่คือบทบัญญัติของเราให้ท่านทั้งหลายรักกันเหมือนดังที่เราได้รักท่าน

13ไม่มีใครมีความรักยิ่งใหญ่กว่าการสละชีวิตของตนเพื่อมิตรสหาย

14ท่านทั้งหลายเป็นมิตรสหายของเราถ้าท่านทำตามที่เราสั่งท่าน

15เราไม่เรียกท่านว่าเป็นผู้รับใช้อีกต่อไป  เพราะผู้รับใช้ไม่รู้ว่านายของตนทำอะไรเราเรียกท่านเป็นมิตรสหายเพราะ เราได้แจ้งให้ท่านทราบทุกสิ่งที่เราได้ยินมาจาก พระบิดาของเรา

16มิใช่ท่านทั้งหลายได้เลือกเรา
แต่เราได้เลือกท่านมอบภารกิจให้ท่านไปทำจนเกิดผลและผลของท่านจะคงอยู่เพื่อว่าท่านจะขอสิ่งใดจากพระบิดาในนามของ เราพระบิดาจะได้ประทานแก่ท่าน

17เราสั่งท่านทั้งหลายดังนี้ว่าท่านทั้งหลายจงรักกันบรรดาศิษย์และโลก

18ถ้าโลกเกลียดชังท่านทั้งหลายก็จงรู้ไว้เถิดว่า โลกได้เกลียดชังเราก่อนแล้ว

19ถ้าท่านทั้งหลายเป็นฝ่ายโลกโลกก็คงรักสิ่งที่เป็นของตนแต่เพราะว่าท่านมิได้เป็นฝ่ายโลกและเราได้เลือกท่านออกมาจากโลกโลกจึงเกลียดชังท่าน

20จงจำวาจาที่เรากล่าวแล้วเถิดว่าผู้รับใช้ย่อมไม่เป็นใหญ่กว่านายของตนถ้าเขาเบียดเบียนข่มเหงเราเขาก็จะเบียด  เบียนข่มเหงท่านทั้งหลายด้วยถ้าเขาได้ปฏิบัติตามวาจาของเราเขาก็จะปฏิบัติตามวาจาของท่านทั้งหลายด้วย

21แต่เขาจะทำทุกอย่างเช่นนี้แก่ท่าน ก็เพราะนามของเราเพราะเขาไม่รู้จักพระองค์ผู้ทรงส่งเรามา

22ถ้าเราไม่ได้มาสั่งสอนเขาเขาคงจะไม่มีบาปแต่บัดนี้ เขาไม่มีข้อแก้ตัวสำหรับบาปของตน

23ผู้ที่เกลียดชังเรา ผู้นั้นก็เกลียดชังพระบิดาของเราด้วย

24ถ้าในท่ามกลางพวกเขาเรามิได้กระทำกิจการที่ไม่มีผู้อื่นได้กระทำเลยเขาคงจะไม่มีบาปแต่บัดนี้เขาเห็นกิจการเหล่านี้แล้วเขาก็ยังเกลียดชังทั้งเรา และพระบิดาของเรา

25ดังนี้พระวาจาที่เขียนไว้ในธรรมบัญญัติของเขาก็เป็นความจริง ที่ว่าเขาทั้งหลายได้เกลียดชังเราโดยไม่มีเหตุผล

26เมื่อพระผู้ช่วยเหลือซึ่งเราจะส่งมาจากพระบิดา     จะเสด็จมาคือพระจิตแห่งความจริง  ผู้ทรงเนื่องมาจากพระบิดาพระองค์จะทรงเป็นพยานให้เรา

27ท่านทั้งหลายก็จะเป็นพยานให้เราด้วยเพราะท่านอยู่กับเรามาตั้งแต่แรกแล้ว

16 1เราได้บอกเรื่องเหล่านี้แก่ท่านทั้งหลายเพื่อท่านจะไม่สะดุดใจ

2เขาจะขับไล่ท่านออกจากศาลาธรรมเวลานั้นกำลังมาถึงเมื่อผู้ที่ฆ่าท่านจะคิดว่าตนกำลังถวายคารวกิจแด่พระเจ้า

3เขาจะทำเช่นนี้เพราะเขาไม่ได้รู้จักทั้งพระบิดาและเรา

4แต่เราได้บอกเรื่องนี้แก่ท่านเพื่อว่าเมื่อเวลานั้นมาถึงท่านจะระลึกได้ว่าเราบอกท่านแล้ว