การกลับคืนชีพของลาซารัส

11 1ชายคนหนึ่งกำลังป่วย เขาชื่อลาซารัส มาจากเบธานีหมู่บ้านของมารีย์ และมารธาพี่สาว

2มารีย์คือหญิงที่ได้เอาน้ำมันหอมชโลมองค์พระผู้เป็นเจ้า เอาผมเช็ดพระบาท ลาซารัสที่กำลังป่วย เป็นพี่ชายของมารีย์นี้ เอง

3พี่น้องทั้งสองคนจึงส่งคนไปทูลพระเยซูเจ้าว่า 'พระเจ้าข้า คนที่พระองค์ทรงรักกำลังป่วย'

4เมื่อพระเยซูเจ้าทรงทราบข่าวนี้ ก็ตรัสว่า 'โรคนี้มิได้เกิดขึ้นเพื่อความตาย แต่เพื่อพระสิริรุ่งโรจน์ของพระเจ้า เพราะโรคนี้ พระบุตรของพระเจ้าจะได้รับพระสิริรุ่งโรจน์'ถ

5พระเยซูเจ้าทรงรักมารธากับน้องสาว และลาซารัส ล

 6หลังจากทรงทราบว่าลาซารัสกำลังป่วย พระองค์ยังคงประทับอยู่ที่นั่นอีกสองวัน

7ต่อจากนั้นพระองค์ตรัสกับบรรดาศิษย์ว่า 'เรากลับไปในแคว้นยูเดียกันเถิด'

8บรรดาศิษย์ทูลว่า 'พระ-อาจารย์ ชาวยิว  เพิ่งพยายามเอาหินขว้างพระองค์ แล้วพระองค์ยังจะกลับไปที่นั่นอีกหรือ?'

9พระเยซูเจ้าทรงตอบว่า"วันหนึ่งมีสิบสองชั่วโมงมิใช่หรือ?ถ้าใครเดินเวลากลางวันก็ไม่สะดุดเพราะเห็นแสงสว่างของโลกนี้

10แต่ถ้าใครเดินเวลากลางคืน ก็สะดุดเพราะเขาไม่มีแสงสว่างเพื่อนำทาง"

11เมื่อตรัสดังนี้แล้ว พระองค์ทรงเสริมว่า 'ลาซารัสเพื่อนของเรากำลังหลับอยู่ แต่เรากำลังไปปลุกให้ตื่น'

12บรรดาศิษย์จึงทูลว่า 'พระเจ้าข้า ถ้าเขาหลับอยู่ เขาก็จะหายจากโรค

13พระเยซูเจ้าตรัสถึงความตายของลาซารัส แต่บรรดาศิษย์คิดว่าพระองค์ตรัสถึง'การนอนหลับ'

14ดังนั้นพระองค์จึงตรัสอย่างแจ่มแจ้งว่า 'ลาซารัสตายแล้ว

15เรายินดีสำหรับท่านทั้งหลายที่เราไม่ได้อยู่ที่นั่นเพื่อท่านจะได้เชื่อ เราไปหาเขากันเถิด'

16โทมัส -ที่เรียกกันว่าฝาแฝด- กล่าวกับศิษย์อื่นๆว่า  'เราจงไปตายพร้อมกับพระองค์เถิด'

17เมื่อเสด็จมาถึง พระเยซูเจ้าทรงพบว่าลาซารัสถูกฝังในคูหามาสี่วันแล้ว

18หมู่บ้านเบธานีอยู่ใกล้กรุงเยรูซาเล็ม ห่างกันราวสามกิโลเมตร

19ชาวยิวจำนวนมากมาหามารธาและมารีย์เพื่อปลอบใจนางในมรณกรรมของพี่ชาย

20เมื่อมารธาทราบว่า พระเยซูเจ้ากำลังเสด็จมา นางได้ออกไปรับเสด็จ ส่วนมารีย์ยังคงนั่งอยู่ที่บ้าน

21มารธาทูลพระเยซูเจ้าว่า 'พระเจ้าข้า ถ้าพระองค์ทรงอยู่ที่นี่ พี่ชายของดิฉันคงไม่ตาย

22แต่บัดนี้ ดิฉันทราบดีว่า สิ่งใดที่พระองค์ทรงวอนขอจากพระเจ้า พระเจ้าจะประทานให้'

23พระเยซูเจ้าตรัสกับนางว่า 'พี่ชายของท่านจะกลับคืนชีพ'

24มารธาทูลว่า 'ดิฉันทราบว่า เขาจะกลับคืนชีพเมื่อมนุษย์ทุกคนจะกลับคืนชีพในวันสุดท้าย'

25พระเยซูเจ้าตรัสกับนางว่า"เราเป็นการกลับคืนชีพและชีวิตใครเชื่อในเรา แม้จะตายไปแล้ว ก็จะมีชีวิต

26และทุกคนที่มีชีวิต และเชื่อในเราจะไม่มีวันตายเลยท่านเชื่อเช่นนี้หรือ?'

27มารธาทูลตอบว่า 'เชื่อพระเจ้าข้า ดิฉันเชื่อว่าพระองค์ทรงเป็นพระคริสตเจ้า พระบุตรของพระเจ้า ที่จะต้องเสด็จมาใน โลกนี้'

28เมื่อมารธาทูลดังนี้แล้ว นางก็ไปเรียกมารีย์น้องสาว กระซิบบอกว่า 'พระอาจารย์อยู่ที่นี่ และทรงเรียกน้องด้วย'

29เมื่อมารีย์ได้ยินดังนั้น ก็รีบลุกขึ้นไปเฝ้าพระองค์ 30พระเยซูเจ้ายังไม่ได้เสด็จเข้าในหมู่บ้าน     แต่ยังประทับอยู่ในที่ที่มารธามาเฝ้า 

31ชาวยิวซึ่งอยู่ที่บ้านกับมารีย์เพื่อปลอบใจนาง เมื่อเห็นนางรีบลุกขึ้นออกไป ก็พากันตามไปด้วย คิดว่านางคงจะไปร้องไห้ที่คูหาฝังศพ

32เมื่อมารีย์มาถึงที่ที่พระเยซูเจ้าประทับอยู่ และเห็นพระองค์ ก็กราบลงแทบพระบาท ทูลว่า 'พระเจ้าข้า  ถ้าพระองค์ทรงอยู่ที่นี่ พี่ชายของดิฉันคงไม่ตาย'

33พระเยซูเจ้าทอดพระเนตรเห็นนางกำลังร้องไห้ และชาวยิวที่ตามมาก็ร้องไห้ด้วย  พระองค์ทรงรู้สึกสะเทือนพระทัยด้วยความเศร้าโศกอย่างยิ่ง

34ตรัสว่า 'ท่านฝังเขาไว้ที่ไหน?' เขาทูลว่า 'พระเจ้าข้า เชิญเสด็จมาทอดพระเนตรเถิด'

35พระเยซูเจ้าทรงกันแสง

36ชาวยิวจึงพูดว่า 'ดูซิ พระองค์ทรงรักเขาเพียงไร!'

37แต่บางคนตั้งข้อสังเกตว่า 'พระองค์ทรงรักษาคนตาบอดได้ จะทำให้คนนี้ไม่ตายไม่ได้หรือ?'

38พระเยซูเจ้าทรงรู้สึกสะเทือนพระทัยอีก เสด็จถึงคูหาฝังศพ ซึ่งเป็นโพรงหิน มีหินแผ่นหนึ่งปิดอยู่

39พระเยซูเจ้าตรัสว่า 'จงเอาหินออก!' มารธา น้องสาวของผู้ตายทูลว่า 'พระเจ้าข้า ศพมีกลิ่นแล้ว เพราะฝังมาถึงสี่วัน'

40พระเยซูเจ้าตรัสถามว่า 'เรามิได้บอกท่านหรือว่า ถ้าท่านมีความเชื่อ ท่านจะเห็นพระสิริรุ่งโรจน์ของพระเจ้า?'

41คนเหล่านั้นจึงยกแผ่นหินออก พระเยซูเจ้าทรงแหงนพระพักตร์ขึ้น ตรัสว่า     "ข้าแต่พระบิดาเจ้า ข้าพเจ้าขอบพระคุณพระองค์ที่ทรงฟังคำของข้าพเจ้า

42ข้าพเจ้าทราบดีว่า พระองค์ทรงฟังข้าพเจ้าเสมอแต่ที่ข้าพเจ้ากล่าวเช่นนี้ก็เพื่อประชาชนที่ยืนอยู่รอบข้าพเจ้า เพื่อเขาจะได้เชื่อว่าพระองค์ทรงส่งข้าพเจ้ามา"

43ตรัสดังนี้แล้ว พระองค์ทรงเปล่งพระสุรเสียงดังว่า 'ลาซารัสเอ๋ย จงออกมาเถิด!'

44ผู้ตายก็ออกมา มีผ้าพันมือพันเท้า และผ้าคลุมใบหน้าด้วย พระเยซูเจ้าตรัสว่า 'จงเอาผ้าออกและปล่อยเขาไปเถิด'