การถวายพระเยซูในพระวิหาร

จารีตนี้ลูกาเป็นผู้เล่า (ลก.2,22) รวมความถึงการไถ่ลูกหัวปีพร้อมกันนี้ ยังส่อแสดงเป็นเค้าให้เห็น คราวเมื่อพระเยซูมี พระชนมายุได้ 12 พรรษา ได้ทรงค้างอยู่ที่พระวิหาร.

การไถ่ลูกหัวปีนั้น เป็นอีกหน้าที่หนึ่งของผู้เป็นพ่อ ซึ่งโยเซฟก็ได้ปฏิบัติ. ลูกหัวปีหมายถึงประชากรแห่งพันธสัญญา ที่ได้ถูกไถ่จากการเป็นทาสให้กลับมาเป็นของของพระเป็นเจ้า. ในเรื่องนี้ก็เช่นเดียวกันพระเยซูผู้เป็น “มูลค่า” แท้ของการไถ่นั้น (เที ยบ 1 คร.6,20 ; 7,23 ; 1ปต.1,19), พระองค์ไม่เพียงแต่ทรงบันดาลให้จารีตพระธรรมเดิมสำเร็จเป็นไป, แต่พร้อมกันนี้พระองค์ยังได้ทรงทำเกินเลยไปอีกด้วย เพราะว่าพระองค์มิใช่บุคคลที่จะต้อ งถูกไถ่ แต่ทรงเป็นผู้ทำ, ผู้บันดาล การไถ่นั้นต่างหาก

ผู้นิพนธ์พระวรสารเล่าว่า : “บิดามารดาของพระองค์แปลกใจในสิ่งต่างๆ ที่เขาพูดกันถึงพระองค์” (ลก.2,33), และโ ดยเฉพาะเรื่องที่ซีเมออน, ในบทเพลงสรรเสริญพระเจ้า, ท่านแสดงออกมาว่า. “พระองค์เป็นความสว่างสำหรับส่องนานาชาติ, และเป็นเกียรติมงคล…ของอิสราเอล”, กับต่อไปอีกหน่อย ท่านเสริมว่า. “พระองค์เป็นสัญลักษณ์แห่งการถกเถียงโต้แย้งกัน” (เทียบ ลก.2,32-34).ฺ