|
2838 คำขอนี้น่าแปลกดี ถ้าประกอบเพียงในข้อความแรกเท่านั้น "โปรดยกโทษข้าพเจ้า" อาจจะรวมความในคำขอสามข้อแรกของการภาวนาของพระเยซูเจ้า
เพราะเครื่องบูชาของพระคริสตเจ้านั้น"เพื่อการยกบาป" แต่คำขอของเราจะได้รับฟังเพียงเงื่อนไขที่ว่า เราได้ตอบสนองต่อข้อเรียกร้องไปแล้วตามข้อความท่อนที่สอง การขอร้องของเราก็หันไปสู่อนาคต
แต่คำตอบของเราต้องนำหน้าไปก่อนแล้ว เพราะทั้งสองส่วนเชื่อมโยงกันด้วย คำว่า "เหมือน"
โปรดยกโทษข้าพเจ้า
2839เราได้เริ่มภาวนาขอพระบิดาของเราด้วยความมั่นใจ เราขอให้พระนามของพระองค์จงเป็นที่สักการะ เราได้ขอให้ได้รับการสักการะมากขึ้นเรื่อยๆ
แต่แม้ว่าจะสวมใส่ชุดศีลล้างบาป เราก็ไม่หยุดที่จะทำบาป ที่จะเหินห่างจากพระเป็นเจ้า บัดนี้ พร้อมด้วยคำขอใหม่นี้ เรากลับมาหาพระองค์เหมือนลูกล้างผลาญ เหมือนคนเก็บภาษี ยอมรับว่าเราเป็นคนบาปต่อพระพักตร์พระองค์ (เทียบ
ลก.15:11-32; 18:13) คำขอของเราเริ่มด้วย "การสารภาพ" ซึ่งเราสารภาพความน่าสมเพชของเรา และความเมตตากรุณาของพระองค์ ความหวังของเรานั้นมั่นคงเพราะว่าในพระบุตรของพระองค์นั้น "เราได้รับการไถ่กู้
และได้รับการอภัยบาป" (คส.1:14, อฟ.1:7) เราพบเครื่องหมายที่เห็นผลและไร้ข้อสงสัยในการให้อภัยของพระองค์ เราพบในศีลศักดิ์สิทธิ์ของพระศาสนจักรของพระองค์ (เทียบ มธ.26:28; ยน.20:23)
2840 บัดนี้ และเป็นเรื่องน่าสะพรึงกลัว การหลั่งไหลของความเมตตากรุณานี้ไม่อาจมาถึงดวงใจของเราตราบเท่าที่เราไม่ยอมยกโทษให้คนที่ทำผิดต่อเรา
ความรักไม่อาจแบ่งแยกได้เหมือนพระกายของพระคริสตเจ้า
เราไม่สามารถรักพระเจ้าที่เรามองไม่เห็นได้ ถ้าเราไม่รักพี่น้องชายหญิงที่เรามองเห็น (เทียบ 1ยน.4:20) ในการปฏิเสธที่จะให้อภัยแก่พี่น้องชายหญิงของเรา ดวงใจของเราก็ปิดและแข็งกระด้าง ทำให้ความรักความเมตตากรุณาของพระบิดาเจ้าไม่อาจซึมเข้าได้ แต่ในการสารภาพบาปของเรา ดวงใจของเราก็เปิดออกรับพระหรรษทานของพระองค์
2841คำขอนี้มีความสำคัญยิ่งจนว่าเป็นคำขอเดียวเท่านั้น
ซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงหันกลับมาพัฒนาขยายความในบทเทศน์บนภูเขา (เทียบ มธ.6:14-15; 5:23-24; มก. 11:25) ข้อเรียกร้องสำคัญแห่งธรรมล้ำลึกของพันธสัญญานั้น ไม่อาจเป็นไปได้สำหรับมนุษย์ แต่ "ทุกสิ่งเป็นไปได้สำหรับพระเจ้า" (มธ.19:26)
เหมือนข้าพเจ้ายกให้ผู้อื่น
2842 คำว่า "เหมือน"
นี้ไม่ใช่คำเดียวในคำสั่งสอนของพระเยซูเจ้าที่ว่า "ท่านจงเป็นคนดีบริบูรณ์ ดังที่พระบิดาเจ้าสวรรค์ของท่านทรงความดีบริบูรณ์เถิด" (มธ. 5:48) "ท่านทั้งหลายจงมีความเมตตากรุณา เหมือนพระบิดาของท่านทรงเมตตากรุณา" (ลก.6:36) "เราขอมอบบัญญัติใหม่แก่ท่านคือ จงรักกันและกัน เหมือนอย่างที่เรารักท่าน ถูกแล้ว ท่านจงรักกันและกัน" (ยน.13:34) เป็นไปไม่ได้ที่จะถือตามพระบัญญัติของพระเป็นเจ้าด้วยการเลียนแบบแต่ภายนอก แต่เป็นเรื่องเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมที่มีชีวิตชีวา ซึ่งออกมาจากส่วนลึกของหัวใจ ในความศักดิ์สิทธิ์และความเมตตากรุณา และความรักต่อพระเป็นเจ้าของเรา พระจิตเจ้าเท่านั้นที่เราเจริญชีวิต ทำให้เรามีจิตใจเดียวกันกับพระเยซูคริสตเจ้า (เทียบ กท. 5:25; ฟป.2:1,5) แล้วความเป็นหนึ่งเดียวของการให้อภัย เป็นไปได้ และเรา "ให้อภัยกัน ดังที่พระเจ้าทรงให้อภัยแก่ท่าน ในองค์พระคริสตเจ้าเถิด" (อฟ.4:32)
2843
ดังนี้ พระวาจาของพระเป็นเจ้าเกี่ยวกับการให้อภัยก็ถือปฏิบัติได้ในชีวิต ความรักนี้ซึ่งรักจนถึงที่สุด (เทียบ ยน.13:1) นิทานเปรียบเทียบเรื่องคนใช้ไร้เมตตา ซึ่งสรุปรวมคำสั่งสอนของพระเยซูเจ้าเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมกันของพระศาสนจักร จบลงด้วยถ้อยคำเหล่านี้ คือ "พระบิดาของเราบนสวรรค์จะทรงกระทำแก่ท่านทั้งหลายแต่ละคนดังนี้ด้วยถ้าท่านทั้งหลายไม่ให้อภัยพี่น้องของท่านด้วยใจจริง" (มธ.18:35) ความจริง ที่นี่ "ในความล้ำลึกแห่งดวงใจ" ซึ่งเชื่อมโยงทุกอย่างและคลายปมทุกอย่าง ไม่ใช่อำนาจของเราที่จะไม่ฟังและลืมการกระทำผิดอีกต่อไป แต่ดวงใจที่นำเสนอแด่พระจิตเจ้านั้นเปลี่ยนแปลงบาดแผลให้เป็นความสงสาร และชำระความทรงจำให้บริสุทธิ์ โดยปรับเปลี่ยนการกระทำผิดให้เป็นการขอให้ความช่วยเหลือ
2844 การภาวนาของคริสตชนนั้นแผ่มาจนถึงการให้อภัยศัตรู (เทียบ มธ.5:43-44) การสวดนั้นเปลี่ยนแปลงสาวกให้มีรูปลักษณ์ตามพระอาจารย์ของตน
การให้อภัยโทษเป็นจุดสุดยอดของการภาวนาของคริสตชน พระพรแห่งการภาวนาไม่อาจได้รับนอกจากในดวงใจที่มีความรู้สึกสงสารสอดคล้องกับของพระเป็นเจ้า การอภัยบาปนั้นยังตั้งไว้เพื่อเป็นประจักษ์พยานว่า ในโลกของเรา
ความรักนั้นเข้มแข็งกว่าบาป บรรดามรณสักขีในอดีตและปัจจุบันก็รื้อฟื้นการเป็นประจักษ์พยานนี้ของพระเยซูเจ้า การให้อภัยเป็นเงื่อนไขพื้นฐานของการคืนดี ของบุตรแห่งพระเจ้ากับพระบิดาของเขาและของมวลมนุษย์ด้วยกัน (เทียบ
2คร.5:18-21; พระเมตตา 14)
2845ไม่มีขอบเขต ไม่มีมาตรวัดต่อการให้อภัยของพระเป็นเจ้านี้โดยสาระสำคัญ (เทียบ มธ. 18:21-22; ลก.17:3-4) ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับ "บาป" ในลูกา (11:4) หรือ
"หนี้" ในมัทธิว (6:12) ในความเป็นจริง เราเป็นหนี้เสมอ "อย่าเป็นหนี้ใคร นอกจากเป็นหนี้ความรักซึ่งกันและกัน" (รม.13:8)
ความสัมพันธ์กับพระตรีเอกภาพศักดิ์สิทธิ์เป็นท่อธารและเกณฑ์ความจริงของความสัมพันธ์ทุกประเภท การมีส่วนร่วมกันนี้ปฏิบัติในชีวิตด้วยการภาวนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในศีลมหาสนิท (เทียบ มธ.5:23-24; 1ยน.3:19-24)
พระเป็นเจ้าไม่ทรงรับเครื่องบูชาของบรรดาผู้ที่ก่อให้เกิดการแบ่งแยก แต่พระองค์ตรัสแก่เขาให้วางของถวายบนพระแท่นแล้วไปคืนดีกับพี่น้องก่อน
เพราะพระเป็นเจ้าทรงพระประสงค์ให้เราคืนดีกับพระองค์ด้วยการภาวนาที่สร้างสันติ ต่อพระเป็นเจ้า เครื่องบูชาที่ดีกว่าคือสันติสุข ความปรองดองกันและความเป็นหนึ่งเดียวกันของประชากรที่มีความเชื่อทั้งหมด ในพระบิดา พระบุตร และพระจิตเจ้า (น.ซีเปรียน เทียบ มธ.5:24)
|
