"พระบิดาของข้าพเจ้าทั้งหลาย พระองค์สถิตในสวรรค์"

1. เรากล้าภาวนา

2777ในพิธีกรรมโรมันนั้นที่ชุมนุมศีลมหาสนิท ได้รับเชิญให้ภาวนาต่อพระบิดาในสวรรค์ด้วยความกล้าหาญเยี่ยงบุตร พิธีกรรมทางตะวันออกใช้และพัฒนาสำนวนที่เปรียบเทียบคล้ายกันว่า "กล้าด้วยความมั่นใจ" "ทำให้เราเหมาะสม" หน้าพุ่มไม้ที่ลุกเป็นไฟพระเป็นเจ้าได้ทรงกล่าวกับโมเสสว่า "อย่าเข้ามาใกล้ที่นี่ ถอดรองเท้าของเจ้าออกเสีย เพราะว่าที่ซึ่งเจ้ายืนอยู่นี้เป็นที่ศักดิ์สิทธิ์" (อพย.3:5) พระเยซูเจ้าเท่านั้นสามารถข้ามธรณีแห่งความศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้าได้ เป็นพระองค์ซึ่งได้ "ทรงชำระบาปแล้ว" (ฮบ.1:3) ทรงนำเราไปต่อพระพักตร์ของพระบิดา "ดูเถิด ข้าพเจ้ากับบุตรผู้ซึ่งพระเจ้าทรงประทานแก่เรา" (ฮบ.2:13)

การรู้ตัวว่าเรามีสภาพเป็นทาสทำให้เรามุดลงใต้ดิน สภาพดินของเรานั้นคงจะทำให้สลายตัวเป็นฝุ่นดิน ถ้าอำนาจของพระบิดาของเราและพระจิตของพระบุตรไม่ผลักดันเราให้เปล่งเสียงร้องนี้ว่า ".....อับบา พ่อจ๋า....." (รม.8:15)    เมื่อเรากล้าเรียกพระเจ้าเป็นพระบิดาของตนได้เมื่อไร ถ้าในส่วนลึกของมนุษย์ ไม่ได้รับการชุบชีวิตโดยพระอานุภาพจากเบื้องบน (น.เปโตร คริสโซโลโก เทียบ กท.4:6)

2778พระอานุภาพของพระจิต ซึ่งนำเราไปสู่บทภาวนาขององค์พระผู้เป็นเจ้าได้ชี้แนะไว้ในพิธีกรรมทางตะวันออกและตะวันตก    ด้วยการแสดงออกที่เป็นสุขแบบคริสตชน "parrhesia" หมายถึงความซื่อ ตรงไปตรงมา ความไว้ใจเยี่ยงบุตร ความปลอดภัยที่น่าปิติ ความห้าวหาญที่ถ่อมตน ความแน่ใจว่าเขารัก (เทียบ อฟ. 3:12; ฮบ3:6; 4:16; 10:19; 1ยน2:28; 3:21; 5:14)