ในยุคของพระศาสนจักร

2623วันสมโภชพระจิตเจ้านั้น พระจิตแห่งพระสัญญาได้ทรงแผ่กระจายลงเหนือบรรดาสาวก ซึ่ง "รวมอยู่ในที่แห่งเดียวกัน" (กจ.2:1)  ขณะกำลังรอคอยพระจิต "พวกเขาร่วมใจกันขะมักเขม้นในการภาวนา" (กจ.1:14) พระจิตเจ้าซึ่งทรงสั่งสอน พระศาสนจักรและทำให้ระลึกถึงทุกสิ่งซึ่งพระเยซูเจ้าทรงตรัสไว้ (เทียบ ยน.14:26) ทำให้เกิดรูปแบบแห่งชีวิตการภาวนาด้วย

2624ในชุมชนแรกที่กรุงเยรูซาเล็มนั้น  บรรดาผู้มีความเชื่อ "ต่างขะมักเขม้นในการฟังคำสั่งสอนของบรรดาอัครสาวกและในการสามัคคีธรรมฉันพี่น้อง   ในการหักปัง และในการภาวนา" (กจ.2:42)  ผลที่ตามมาคือ รูปแบบการภาวนาของพระศาสนจักร  ซึ่งตั้งอยู่บนพื้นฐานแห่งความเชื่อที่สืบต่อจากอัครสาวก และเป็นจริงโดยความรัก ได้รับการหล่อเลี้ยงในบูชาศีลมหาสนิท

2625การภาวนานั้น ก่อนอื่นใดหมดคือ บรรดาสัตบุรุษฟังและอ่านในพระคัมภีร์ แต่ทำให้เห็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งบทเพลงสดุดี และเสร็จสมบูรณ์ในพระคริสตเจ้า (เทียบ ลก.24:27,44) พระจิตเจ้า ซึ่งทำให้ระลึกถึงพระคริสตเจ้าในลักษณะมีชีวิตในพระศาสนจักรที่กำลังสวดภาวนาอยู่ ยังทรงนำพระศาสนจักรไปสู่ความจริงทั้งครบและกระตุ้นให้เกิดสูตรใหม่ๆ  ซึ่งจะแสดงถึงธรรมล้ำลึกที่ไม่อาจหยั่งถึงได้ของพระคริสตเจ้า ซึ่งปฏิบัติการในชีวิต ในศีลศักดิ์สิทธิ์  และในภารกิจของพระศาสนจักรของพระองค์ พระศาสนจักรพัฒนาสูตรต่างๆ เหล่านี้ขึ้นมาในธรรมประเพณียิ่งใหญ่ทางพิธีกรรมและฝ่ายจิตใจ รูปแบบต่างๆ ของการภาวนาแสดงออกมาในพระคัมภีร์ของอัครสาวกและพระศาสนจักรรับรองจะคงอยู่เป็นกฎเกณฑ์สำหรับการภาวนาแบบคริสตชน