โดยสรุป

2504"อย่าเป็นพยานเท็จใส่ร้ายเพื่อนบ้าน" (อพย.20:16) บรรดาสาวกของพระคริสตเจ้านั้นได้สวม "ใส่สภาพมนุษย์ใหม่ ซึ่งพระเจ้าได้ทรงเนรมิตให้เหมือนพระองค์ มีความชอบธรรมและความศักดิ์สิทธิ์ที่มาจากความจริง" (อฟ. 4:24)ถ

2505ความจริงหรือการถือความจริงนั้น คือคุณธรรมซึ่งประกอบด้วยการแสดงตนเป็นคนจริงในการกระทำ   และในการรักษาคำพูดโดยหลีกเลี่ยงการหลอกลวง การเสแสร้ง   และการหน้าไหว้หลังหลอก

2506คริสตชนต้องไม่อาย "ที่จะเป็นพยานถึงองค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา" (2ทธ.1:8) ในการกระทำและคำพูด มรณสักขีคือการเป็นพยานขั้นสูงสุดต่อความจริงแห่งความเชื่อ

2507การให้ความเคารพต่อชื่อเสียงและเกียรติของบุคคลนั้น ห้ามกล่าวร้ายหรือการหมิ่นประมาทด้วยคำพูดหรือท่าที

2508การโกหกคือการพูดเท็จ ด้วยความตั้งใจจะหลอกลวงเพื่อนบ้าน ซึ่งมีสิทธิที่จะรู้ความจริงนั้น

2509ความผิดที่กระทำขัดต่อความจริงนั้นเรียกร้องการชดใช้

2510"กฎทอง" (บัญญัติแห่งความรัก) ช่วยเราให้สามารถแยกแยะในสถานการณ์ที่เหมาะสมได้ว่าควรจะเปิดเผยความจริงนั้นให้กับผู้ที่มาถามหาความจริงหรือไม่

2511"ตราแห่งศีลศักดิ์สิทธิ์นี้ไม่อาจละเมิดได้" (กฎหมายพระศาสนจักร ข้อ 981,1) (พระสงฆ์) ต้องรักษาความลับของศีลแก้บาป ต้องไม่เปิดเผยความไว้วางใจนี้ เพราะจะทำให้เกิดความเสียหาย

2512สังคมมีสิทธิในข่าวสารข้อมูลที่ตั้งอยู่บนความจริง เสรีภาพ และความยุติธรรม แต่ละคนพึงรู้จักประมาณตนและมีระเบียบวินัยในการใช้เครื่องมือสื่อสารมวลชน

2513ศิลปะที่งดงาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งศิลปะศักดิ์สิทธิ์นั้น "โดยธรรมชาติของมันเอง ก็มุ่งแสดงความงามวิจิตรอันหาขอบเขตมิได้ของพระเป็นเจ้าออกมาด้วยกิจการของมนุษย์ ยิ่งศิลปะทั้งสองอย่างนี้มุ่งเฉพาะเพื่อชักจูงใจมนุษย์ให้หันไปหาพระเป็นเจ้าได้มากเพียงใด ก็ยิ่งบรรลุจุดหมายที่จะสรรเสริญและถวายพระเกียรติแด่พระองค์" (พิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์ ข้อ 122)