|
2426การพัฒนากิจกรรมทางเศรษฐกิจและการเพิ่มผลผลิตนั้นมีจุดหมายเพื่อตอบสนองความต้องการที่จำเป็นของมนุษย์
ชีวิตทางเศรษฐกิจนั้นมุ่งไม่เพียงแต่เพิ่มพูนผลผลิตสินค้าและเพิ่มกำไรหรือศักยภาพเท่านั้น ก่อนอื่นใดหมดชีวิตทางเศรษฐกิจจัดไว้เพื่อให้บริการบุคคลที่เกี่ยวกับมนุษย์ทั้งครบและชุมชนมนุษย์ทั้งมวล
กิจกรรมทางเศรษฐกิจนั้นทำให้เป็นจริงขึ้นมาตามวิธีการเฉพาะของมันเอง ต้องใช้ในขอบเขตของระเบียบทางศีลธรรม ในการให้ความเคารพความยุติธรรมทางสังคมเพื่อให้ตอบสนองต่อแผนการของพระเจ้าสำหรับมนุษย์
(เทียบ พระศาสนจักรในโลกสมัยนี้ ข้อ 64)
2427การงานของมนุษย์นั้นมาจากบุคคลที่ถูกสร้างขึ้นตามพระฉายาของพระเจ้า
และได้รับเรียกให้สืบเนื่องผลงานของการสร้างโลกโดยให้ควบคุมปกครองแผ่นดินโลกทั้งพร้อมกับและเพื่อกันและกัน (เทียบ ปฐก.1:28; พระศาสนจักรในโลกสมัยนี้ ข้อ 34) เพราะฉะนั้น การงานจึงเป็นหน้าที่ "ถ้าใครไม่อยากทำงาน
ก็อย่ากิน" (2ธส.3:10; เทียบ 1ธส.4:11) การงานเชิดชูพระพรของพระผู้สร้างและยกระดับเชาว์ปัญญาที่ได้รับการงานนั้นยังอาจไถ่โทษบาปได้ด้วย มนุษย์ให้ความร่วมมือกับพระบุตรของพระเจ้าในงานการไถ่บาป
โดยยอมทนทำงานหนักร่วมเป็นหนึ่งเดียวกับพระเยซูเจ้าเพื่อใช้โทษบาปพระองค์เป็นช่างไม้แห่งนาซาเร็ธ และผู้ทรงถูกตรึงบนไม้กางเขนที่เขากัลวารีโอเพื่อมนุษย์ แสดงตนเป็นสาวกของพระคริสตเจ้าโดยการแบกไม้กางเขน ทุกๆ วัน
ในกิจกรรมต่างๆ ซึ่งทรงเรียกเรากระทำให้สำเร็จ (เทียบ การทำงาน ข้อ 27) การงานสามารถเป็นเครื่องมือการทำให้ตนศักดิ์สิทธิ์และทำให้มีชีวิตจริงบนแผ่นดินโลกในพระจิตของพระคริสตเจ้า
2428ในการทำงานนั้น บุคคลใช้ความสามารถส่วนหนึ่งที่จารึกไว้ในธรรมชาติของเขาและทำให้เป็นจริงขึ้นมา คุณค่าประการแรกของการทำงานมุ่งถึงมนุษย์นั้นเอง
ซึ่งเป็นผู้กระทำและผู้รับผลประโยชน์ การงานนั้นมีไว้สำหรับมนุษย์ แต่มนุษย์ไม่ได้มีไว้สำหรับการงาน (เทียบ การทำงาน ข้อ 6)
แต่ละคนควรสามารถมีวิธีการยังชีพจากการงานเพื่อชีวิตของตนและเพื่อผู้ที่เป็นสมาชิกครอบครัวและเพื่อรับใช้บริการชุมชนมนุษย์
2429ทุกคนมีสิทธิแห่งการริเริ่มทางเศรษฐกิจ ทุกคนควรใช้ความสามารถของตนอย่างถูกต้องเพื่อแบ่งปันความอุดมสมบูรณ์ซึ่งทุกคนได้รับประโยชน์
และเพื่อรวบรวมผลที่ยุติธรรมจากความพยายามของตน เขาควรปฏิบัติตามระเบียบต่างๆ ที่ออกมาจากอำนาจที่ถูกต้องเพื่อประโยชน์ส่วนรวม (เทียบ การเฉลิมฉลองปีที่ 100 ข้อ 32,34)
2430ชีวิตทางเศรษฐกิจนั้นนำ (แต่ละคน) ให้เล่น (บทบาท) ตามความสนใจที่แตกต่างกัน บ่อยๆ ทำให้เกิดขัดแย้งกัน นี้จึงอธิบายได้ว่าทำไมจึงเกิดข้อขัดแย้งกันขึ้น
(เทียบ การทำงาน ข้อ 11) จึงมีความพยายามเพื่อลดข้อขัดแย้งโดยการเจรจาที่ให้ความเคารพสิทธิและหน้าที่ของผู้มีส่วนร่วมในสังคม เช่น ผู้มีความรับผิดชอบในธุรกิจการค้าตัวแทนคนงานตัวอย่างเช่น สหภาพการค้า และอำนาจฝ่ายบ้านเมือง
2431ความรับผิดชอบของรัฐ "กิจกรรมทางเศรษฐกิจนั้น โดยเฉพาะการตลาดไม่อาจทำหน้าที่ในความว่างเปล่าทางสถาบัน ทางกฎหมาย และทางการเมืองได้
ตรงข้ามกิจการนั้นหมายถึงความปลอดภัยเกี่ยวกับการรับประกัน เสรีภาพส่วนบุคคลและทรัพย์สินส่วนตัว นอกเหนือไปจากเงินตราที่มั่นคงและการให้บริการชุมชนที่มีประสิทธิภาพ เพราะฉะนั้น หน้าที่สำคัญของรัฐนั้นคือ
การรับประกันความมั่นคงนี้ในวิธีซึ่งผู้ใดที่ทำงานและเป็นเจ้าของผลงานสามารถชื่นชมผลงานของพวกเขา และกระตุ้นให้ทำงานอย่างมีประสิทธิภาพและซื่อสัตย์... หน้าที่อีกประการหนึ่งของรัฐคือ การดูแลควบคุม
และชักนำให้ปฏิบัติสิทธิของมนุษย์ในภาคเศรษฐกิจ อย่างไรก็ตาม ในภาคสามนี้ ความรับผิดชอบเบื้องต้นไม่ใช่เป็นของรัฐ แต่เป็นของแต่ละรายบุคคล กลุ่ม และสมาคมต่างๆ ซึ่งประกอบขึ้นมาเป็นสังคม" (การเฉลิมฉลองปีที่ 100 ข้อ 48)
2432ผู้รับผิดชอบธุรกิจการค้า มีความรับผิดชอบผลการกระทำของตนทางเศรษฐกิจและสิ่งแวดล้อมต่อสังคม (เทียบ การเฉลิมฉลองปีที่ 100 ข้อ 37)
พวกเขามีหน้าที่พิจารณาถึงผลประโยชน์ของบุคคลและไม่เพียงแต่คิดถึงการเพิ่มผลกำไรเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม ผลกำไรก็มีความจำเป็น พวกเขาทำการลงทุนให้เป็นไปได้เพื่อรับประกันอนาคตของธุรกิจ และพวกเขารับประกันการมีอาชีพ
433การหางานทำ และอาชีพต่างๆ นั้นต้องเปิดให้ทุกคนโดยปราศจากการแบ่งแยกที่อยุติธรรม ว่าเป็นชายและหญิง สุขภาพที่ดีและผู้พิการ คนพื้นเมืองและผู้อพยพ (เทียบ การทำงาน ข้อ
19,22-23)สังคมต้องมีส่วนช่วยเหลือพลเมืองให้มีงานทำตามสภาพแวดล้อม (เทียบ การเฉลิมฉลองปีที่ 100 ข้อ 48)
2434ค่าจ้างที่ยุติธรรม เป็นผลที่ถูกต้องตามกฎหมายของการทำงาน การปฏิเสธหรือไม่ยอมจ่ายตามที่กำหนดอาจเป็นความอยุติธรรมขั้นฉกรรจ์ (เทียบ ลนต.19:13; ฉธบ.24:14-15; ยก.5:4)
เพื่อกำหนดการตอบแทนที่ยุติธรรม ต้องพิจารณาทั้งความต้องการและการมีส่วนสนับสนุนของแต่ละคน "การทำงานนั้นต้องได้รับค่าตอบแทนในลักษณะที่จะอำนวยให้แต่ละคนและครอบครัวของเขามีชีวิตสมศักดิ์ศรีทางวัตถุปัจจัย สังคม
วัฒนธรรม และจิตใจอย่างสมควร ทั้งนี้โดยต้องคำนึงถึงฐานะทางเศรษฐกิจและประโยชน์ส่วนรวมด้วย" (พระศาสนจักรในโลกสมัยนี้ ข้อ 67.2)
ข้อตกลงระหว่างฝ่ายต่างๆไม่เป็นการเพียงพอที่จะแสดงว่าจำนวนค่าจ้างที่ได้รับนั้นถูกต้องตามหลักศีลธรรม
2435การร้องทุกข์โดยการนัดหยุดงาน (strike) เป็นสิ่งถูกต้องตามหลักศีลธรรม เมื่อไม่สามารถหลีกเลี่ยงมันได้ หรืออย่างน้อยที่สุดเมื่อมีความจำเป็น
เพื่อให้ได้รับผลประโยชน์ที่ได้สัดส่วนกัน การนัดหยุดงานกลายเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้ตามหลักศีลธรรม
เมื่อใช้ความรุนแรงเข้ามาเกี่ยวข้องหรือเมื่อมีการวางเป้าหมายที่ไม่เกี่ยวข้องโดยตรงกับภาวะเงื่อนไขของการทำงานหรือขัดแย้งกับผลประโยชน์ส่วนรวม
2436ไม่เป็นการถูกต้องที่จะไม่ให้การมีส่วนร่วมสนับสนุนความมั่นคงทางสังคม ที่ผู้มีอำนาจที่ถูกต้องกฎหมายกำหนดไว้
การว่างงาน บ่อยๆ เป็นบาดแผลทำลายศักดิ์ศรีของคนคนนั้น
และเป็นการคุกคามความสมดุลของชีวิต นอกเหนือจากอันตรายที่เขาทนรับอยู่โดยส่วนตัวแล้ว ครอบครัวของเขาก็ได้รับการเสี่ยงภัยมากมายด้วย (เทียบ การทำงาน ข้อ 18)
|
