|
2415พระบัญญัติประการ 7 เรียกร้องเราให้เคารพความครบถ้วนของการสร้างสรรค์ บรรดาสัตว์ต่างๆได้ถูกกำหนดไว้เพื่อประโยชน์ส่วนรวมของมนุษยชาติทั้งในอดีต ปัจจุบัน และอนาคต
เช่นเดียวกับพืชและสิ่งไม่มีชีวิตอื่นๆ (เทียบ ปฐก.1:28-31) การใช้แหล่งทรัพยากรแร่ธาตุ พืช และสัตว์ของจักรวาลนั้น ไม่อาจแยกออกจากการให้ความเคารพข้อเรียกร้องทางศีลธรรมได้ พระผู้สร้างมอบสิ่งไม่มีชีวิต
และสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ให้มนุษย์ปกครอง แบบไม่ครบถ้วน การเอาใจใส่ดูแลคุณภาพชีวิตของเพื่อนบ้าน รวมถึงคนรุ่นอื่นที่จะตามมาในอนาคตมีขอบเขตจำกัด พระบัญญัตินี้เรียกร้องให้เคารพความครบถ้วนของการสร้างสรรค์ (เทียบ
การเฉลิมฉลองปีที่ 100 ข้อ 37-38)
2416บรรดาสัตว์ต่างๆ เป็นสิ่งสร้างของพระเจ้า พระองค์ทรงเอาใจใส่ดูแลพวกมันด้วยพระปรีชา พวกมันถวายพระพรด้วยการเป็นอยู่ตามธรรมชาตินี้ (เทียบ มธ.6:26; ดนล.3:79-81) ดังนั้น
มวลมนุษย์ต้องเอ็นดูมัน เราควรระลึกถึงความอ่อนโยน อย่างนักบุญฟรังซิส อัสซีซี หรือนักบุญฟิลิป เนรี ได้ปฏิบัติต่อบรรดาสัตว์ต่างๆ
2417พระเป็นเจ้าทรงมอบบรรดาสัตว์ ให้ผู้ที่พระองค์ทรงสร้างมาตามพระฉายาลักษณ์ของพระองค์เป็นผู้จัดการ (เทียบ ปฐก.2:19-20; 9:1-4) เพราะฉะนั้น การใช้สัตว์เป็นอาหาร
หรือทำเครื่องนุ่งห่มจึงเป็นสิ่งถูกต้อง มนุษย์สามารถใช้สัตว์เลี้ยงไว้เพื่อช่วยงาน และเพื่อความเพลิดเพลินในเวลาว่าง การนำสัตว์มาทดลองทางการแพทย์และทางวิทยาศาสตร์ เป็นการกระทำที่ยอมรับได้ตามศีลธรรม
ถ้าอยู่ภายใต้ขอบเขตที่มีเหตุผล และมีส่วนช่วยดูแลหรือช่วยรักษาชีวิตมนุษย์
2418ใครจับสัตว์มาทรมาน หรือฆ่ามันโดยไม่จำเป็น คนนั้นทำเสื่อมเสียศักดิ์ศรีที่เป็นคน ใครจ่ายเงินสำหรับสัตว์โดยไม่สมควร แทนที่จะช่วยบรรเทาความทุกขเวทนาของมนุษย์มากกว่า
คนนั้นก็ทำเสื่อมเสียศักดิ์ศรีมนุษย์เช่นกัน มนุษย์สามารถรักสัตว์ได้ แต่เขาไม่ควรทำกับมัน ในสิ่งที่สงวนไว้สำหรับมนุษย์เท่านั้น
|
