พระบัญญัติประการสี่ 

"จงนับถือบิดามารดา เพื่อเจ้าจะได้มีอายุยืนอยู่ในดินแดนที่พระเจ้าประทานให้เจ้า" (อพย.20:12)

"จงเคารพเชื่อฟังท่าน" (ลก.2:51)

พระเยซูเจ้าเองได้ทรงจำความสำคัญของ "พระบัญญัติพระเจ้าประการนี้" (มก.7:8-13)  ท่านอัครสาวกสอนไว้ว่า "บรรดาบุตรทั้งหลาย จงนอบน้อมเชื่อฟังบิดามารดา ในองค์พระผู้เป็นเจ้า เพราะการกระทำเช่นนี้ถูกต้อง จงให้เกียรติบิดามารดา เป็นธรรมบัญญัติข้อแรกที่มีพระสัญญาเดิมเสริมว่า แล้วท่านจะอยู่เป็นสุข และมีอายุยืนบนแผ่นดิน" (อฟ.6:1-3)

2197พระบัญญัติประการสี่ เปิดหลักศิลาที่สองแห่งธรรมบัญญัติ กล่าวถึงกฎเกณฑ์แห่งความรัก พระเจ้าทรงประสงค์ให้เรานับถือบิดามารดาของเรา ต่อจากพระองค์ซึ่งเราเป็นหนี้ชีวิตและผู้ซึ่งได้ถ่ายทอดความรู้แห่งพระเจ้าให้แก่เรา เราต้องให้เกียรติและเคารพนับถือทุกๆ ท่าน ซึ่งพระเจ้าได้ทรงมอบอำนาจของพระองค์แก่เขา เพื่อประโยชน์ของเรา

2198พระบัญญัติประการนี้ถูกแสดงออกให้สำเร็จไปในรูปแบบของการกระทำ เป็นหน้าที่ประกาศพระบัญญัติประการต่อๆ มา เกี่ยวข้องกับการให้ความเคารพนับถือพิเศษต่อชีวิต การแต่งงาน ทรัพย์สมบัติฝ่ายโลก และถ้อยคำ พระบัญญัติตั้งอยู่บนรากฐานของข้อคำสอนด้านสังคมประการหนึ่งของพระศาสนจักร

2199พระบัญญัติประการสี่มุ่งถึงบุตรอย่างแจ้งชัด ในความสัมพันธ์ของเขากับบิดามารดา เพราะเป็นสัมพันธ์ที่สากลที่สุด เป็นการเกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ต่างๆ ของญาติๆ กับสมาชิกของกลุ่มครอบครัว เรียกร้องที่จะให้เกียรติกัน รักและกตัญญูต่อผู้สูงอายุและบรรพบุรุษ ท้ายสุดก็ขยายออกไปถึงภาระหน้าที่ของศิษย์ต่อครู ลูกจ้างต่อนายจ้าง ผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาต่อผู้บังคับบัญชา พลเมืองต่อประเทศชาติบ้านเกิด ต่อผู้บริหารและผู้ปกครองประเทศ

พระบัญญัติประการนี้รวมและกินความถึงภาระหน้าที่ของบิดามารดา ครูบาอาจารย์ ผู้นำ ผู้ปกครอง เจ้าหน้าที่รัฐ และทุกคน บรรดาผู้ที่ใช้อำนาจเหนือผู้อื่น หรือเหนือชุมชนที่มีบุคคลรวมกันอยู่

2200การถือตามพระบัญญัติประการสี่จะบังเกิดผลคือ "จงนับถือบิดามารดา เพื่อเจ้าจะได้มีอายุยืนอยู่ในดินแดนที่พระเจ้าประทานให้เจ้า" (อพย.20:12) การถือตามพระบัญญัติประการนี้นำผลทางจิตใจ พร้อมกับผลแห่งสันติสุขและความรุ่งเรืองฝ่ายโลก ตรงข้าม การละเมิดพระบัญญัติประการนี้นำไปสู่หายนะใหญ่หลวงต่อสังคมและส่วนตัว