|
1913"การมีส่วนร่วม" นั้นเป็นภาระรับผิดชอบของบุคคลในการแลกเปลี่ยนกันทางสังคมโดยสมัครใจและด้วยใจกว้างขวาง
เป็นสิ่งจำเป็นที่ผู้มีส่วนร่วมทุกคนและแต่ละคนตามตำแหน่งหน้าที่ที่ทำอยู่และมีบทบาทนั้น มีส่วนร่วมในการที่จะค้ำจุนความดีส่วนรวม ภาระหน้าที่นี้ติดมากับศักดิ์ศรีของมนุษย์
1914การมีส่วนร่วมนั้นก่อนอื่นใดหมดทำให้เห็นจริงได้ด้วยการกระทำหน้าที่ตามความรับผิดชอบของแต่ละคน โดยทางความใส่ใจซึ่งอุทิศให้กับการศึกษาของครอบครัวของตน
โดยทางการงานแบบมีจิตสำนึก และดังนั้น เขาก็มีส่วนร่วมในความดีของผู้อื่นและของสังคม (เทียบ การเฉลิมฉลองปีที่ 100 ข้อ 43)
1915พลเมืองต้องมีส่วนในชีวิตสาธารณชนเท่าที่สามารถทำได้ วิธีการของการมีส่วนนั้นก็แตกต่างกันในแต่ละประเทศ แต่ละวัฒนธรรม "ต้องสรรเสริญวิธีปฏิบัติของชาติต่างๆ
ที่มีพลเมืองมากที่สุด ร่วมมือในกิจการบ้านเมืองโดยมีเสรีภาพอย่างแท้จริง" (พระศาสนจักรในโลกสมัยนี้ ข้อ 31.3)
1916การที่ทุกคนมีส่วนร่วมทำให้ความดีส่วนรวมเกิดขึ้นจริงหมายความว่า เป็นการกลับใจของเพื่อนร่วมสังคมที่ได้รับการรื้อฟื้นให้ใหม่อยู่เสมอ
เสมือนเป็นหน้าที่ทางศีลธรรมของทุกคน การหลอกลวงและความลับลมคมในซึ่งบางท่านได้หลบหนีมาใช้การบังคับของกฎหมายและการออกคำสั่งทำหน้าที่ทางสังคมนั้น
ต้องถูกลงโทษด้วยความเด็ดขาดเพราะว่าเป็นสิ่งเข้ากันไม่ได้กับการเรียกร้องความยุติธรรม ควรส่งเสริมสถาบันต่างๆ ซึ่งช่วยพัฒนาเงื่อนไขชีวิตของมวลมนุษย์ (เทียบ พระศาสนจักรในโลกสมัยนี้ ข้อ 30.1)
1917เป็นหน้าที่ของบรรดาผู้ซึ่งมีอำนาจที่จะทำให้ค่านิยม ซึ่งดึงดูดความเชื่อมั่นของสมาชิกกลุ่มมั่นคง และกระตุ้นให้บริการรับใช้เพื่อนมนุษย์ของตน
การมีส่วนร่วมนี้มีการริเริ่มจากการอบรมศึกษาและจากวัฒนธรรม "เราคิดได้โดยไม่ผิดว่า
โชคชะตาภายหน้าของมนุษยชาติอยู่ในกำมือของผู้ที่รู้จักพูดให้คนรุ่นต่อไปมีเหตุผลที่จะดำรงชีวิต และมีความหวัง" (พระศาสนจักรในโลกสมัยนี้ ข้อ 31)
|
