|
1886สังคมเป็นส่วนประกอบสำคัญที่ทำให้กระแสเรียกของมนุษย์สมบูรณ์ เพื่อบรรลุจุดหมายปลายทางนี้มีความจำเป็นให้เคารพการจัดอันดับที่ถูกต้องของค่านิยมซึ่ง
"จัดอันดับมิติทางวัตถุและสัญชาติญาณให้อยู่ใต้มิติภายในและฝ่ายจิต" (การเฉลิมฉลองปีที่ 100 ข้อ 36:2) พระสันตะปาปา ยอห์นที่ 23 กล่าวว่า
สังคมมนุษย์นั้นต้องได้รับการพิจารณาก่อนอื่นใดหมดถึงเรื่องที่เกี่ยวกับจิตใจ โดยอาศัยเรื่องนี้ ในแสงสว่างแห่งความจริง มนุษย์ควรแบ่งปันความรู้ของตนเอง
เพื่อให้สามารถใช้สิทธิและกระทำหน้าที่ให้สมบูรณ์ หน้าที่ที่ได้แรงบันดาลใจให้แสวงหาค่านิยมฝ่ายจิต ให้ได้รับความพอใจแท้จริงจากสิ่งงดงามร่วมกัน ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตามที่งดงาม
พร้อมเสมอที่จะเผยแพร่มรดกทางวัฒนธรรมที่ดีที่สุดของตนให้แก่กันและกัน พยายามทำให้บรรลุความสำเร็จฝ่ายจิต คุณประโยชน์เหล่านี้มิใช่มีอิทธิพลเท่านั้น แต่ในเวลาเดียวกัน ก็ให้จุดหมายและแนวคิดแก่ทุกคน
ซึ่งยึดสถาบันทางสังคมและเศรษฐศาสตร์ ขบวนการและรูปแบบทางการเมือง กฎหมายและองค์ประกอบอื่นๆ ทั้งหลาย ซึ่งสังคมถูกทำให้มั่นคงอย่างเห็นได้ชัด และพัฒนาอย่างสม่ำเสมอ (สมณสารสันติสุข ณ แผ่นดิน ข้อ 35)
1887การกลับลำดับเครื่องมือและจุดมุ่งหมาย (เทียบ การเฉลิมฉลองปีที่ 100 ข้อ 41) ซึ่งนำพาให้คุณค่าของจุดหมายสูงสุดต่อสิ่งซึ่งเป็นเพียงเครื่องมือเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย
หรือมองบุคคลต่างๆ เป็นเพียงเครื่องมือที่จะทำให้ไปถึงจุดหมายปลายทาง ก่อให้เกิดโครงสร้างที่ไม่ยุติธรรม ซึ่งก่อให้เกิดความยุ่งยากและการประพฤติปฏิบัติแบบคริสตชนเกือบจะเป็นไปไม่ได้
ไม่สอดคล้องกับพระบัญญัติที่พระเป็นเจ้าทรงตราไว้
1888ดังนั้นจึงจำเป็นที่จะเรียกร้องความสามารถทางจิตใจและศีลธรรมของมนุษย์ และเรียกร้องความจำเป็นถาวรของการกลับใจภายใน
เพื่อได้รับการเปลี่ยนแปลงทางสังคมซึ่งมีไว้เพื่อให้บริการอย่างแท้จริง อันดับแรกที่ต้องยอมรับเรื่องการกลับใจไม่จำกัดจริงๆ ยิ่งกว่านั้น ยังวางกฎข้อบังคับไปสู่การรักษาที่เหมาะสมต่อสถาบันต่างๆ และภาวะเงื่อนไขของชีวิต
เมื่อเงื่อนไขนั้นจูงใจให้เกิดบาป เพื่อให้สอดคล้องกับกฎเกณฑ์ของความยุติธรรมและเอื้อต่อสิ่งดีงามแทนที่จะสร้างอุปสรรค (เทียบ พระศาสนจักรในโลกสมัยนี้ ข้อ 36)
1889ปราศจากความช่วยเหลือของพระหรรษทาน มนุษย์คงจะไม่ "ไตร่ตรองวิถีที่บ่อยๆ ครั้งก็แคบๆ ระหว่างความขลาด ซึ่งยอมจำนนต่อความชั่วร้าย
และความรุนแรงซึ่งแฝงในภาพลวงของการต่อสู้ความชั่ว ที่ยิ่งทำให้สถานการณ์เลวลง" (การเฉลิมฉลองปีที่ 100 ข้อ 25) นี่เป็นวิถีแห่งความรัก นั่นคือ ความรักต่อพระเจ้าและต่อเพื่อนมนุษย์
ความรักนั้นเป็นบัญญัติทางสังคมที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ความรักให้ความนับถือคนอื่นและสิทธิของเขา เรียกร้องการปฏิบัติที่ยุติธรรม และความรักเท่านั้นทำให้เราสามารถทำได้ ความรักดลใจชีวิตแห่งการมอบตนเอง
"ผู้ที่พยายามช่วยชีวิตของตนให้รอด กลับจะทำให้ชีวิตนั้นพินาศไป แต่ใครที่จะพลีชีวิตนี้ กลับสงวนชีวิตนั้นไว้" (ลก.17:33)
|
