กระแสเรียกของเราสู่ความบรมสุข

1716ความบรมสุขคือหัวใจของการเทศนาของพระเยซูเจ้า เป็นคำสัญญาที่ทรงกระทำกับประชากรที่ทรงเลือกสรรตั้งแต่อับราฮัม การปฏิบัติตามคำสอนนี้ ไม่เพียงแต่พบความสุขบนโลกนี้เท่านั้น แต่พบพระราชัยสวรรค์

"ผู้ใดมีใจยากจนก็เป็นสุขเพราะเมืองสวรรค์เป็นของเขา

ผู้ใดทุกข์ระทมใจก็เป็นสุขเพราะเขาจะได้รับการปลอบโยน

ผู้ใดอ่อนโยนก็เป็นสุขเพราะเขาจะได้รับแผ่นดินเป็นมรดก

ผู้ใดหิวความยุติธรรมก็เป็นสุขเพราะเขาจะอิ่มหนำ

ผู้ใดสำแดงความเมตตาต่อผู้อื่นก็เป็นสุขเพราะเขาจะได้รับพระเมตตา

ผู้ใดมีใจบริสุทธิ์ก็เป็นสุขเพราะเขาจะได้เห็นพระเจ้า

ผู้ใดสร้างสันติก็เป็นสุขเพราะเขาจะได้ชื่อว่าเป็นบุตรพระเป็นเจ้า

ผู้ใดถูกเบียดเบียนข่มเหงเพราะความชอบธรรมก็เป็นสุขเพราะเมืองสวรรค์เป็นของเขา

เมื่อพวกท่านถูกเขาดูหมิ่น ข่มเหง และใส่ร้ายต่างๆ นานาเพราะเรา จงชื่นชมยินดีเถิดเพราะบำเหน็จของท่านนั้นยิ่งใหญ่นักในสวรรค์ เหตุว่าพวกเขาได้เบียดเบียนข่มเหงบรรดาประกาศกที่อยู่ก่อนพวกท่านดังนี้ด้วยเหมือนกัน (มธ.5:3-12)

1717ความบรมสุขนั้นวาดภาพพระพักตร์ของพระเยซูคริสตเจ้าและบรรยายถึงความรักของพระองค์  ความบรมสุขนั้นแสดงถึงกระแสเรียกของสัตบุรุษที่สัมพันธ์กับพระสิริแห่งพระมหาทรมานและการกลับเป็นขึ้นมาของพระองค์ ให้ความกระจ่างในกิจการและทัศนคติที่มีลักษณะพิเศษของชีวิตคริสตชนเป็นคำมั่นสัญญาที่ดูเหมือนขัดแย้งกันในตัวเอง แต่ในการเบียดเบียนนั้นก็ก่อให้เกิดความหวัง บรมสุขนั้นป่าวประกาศคำอวยพรและรางวัล ซึ่งบรรดาสาวกได้ลิ้มรสแล้ว แม้ไม่ชัดแจ้งแต่ก็มั่นคง   เป็นการเบิกฤกษ์ในชีวิตของพระนางพรหมจารีและบรรดานักบุญทั้งหลาย