|
1655พระคริสตเจ้าทรงบังเกิดและเจริญเติบโต ในอ้อมอกของครอบครัวศักดิ์สิทธิ์ของนักบุญยอแซฟและพระนางมารีอา พระศาสนจักรไม่ใช่อื่นใดนอกจาก "ครอบครัวของพระเจ้า"
ศูนย์กลางของพระศาสนจักรตั้งแต่แรกเริ่มนั้น หลายครั้งได้รับการตั้งขึ้นโดยบรรดาผู้ซึ่งกลายเป็นผู้มีความเชื่อพร้อมกันทั้งครอบครัว (เทียบ กจ.18:8)ขณะที่มีการกลับใจนั้น เขาก็ปรารถนาให้ทั้งครอบครัวได้รับการช่วยให้รอดด้วย
(เทียบ กจ.16:31; 11:14) ครอบครัวต่างๆ เหล่านี้ที่กลายเป็นผู้มีความเชื่อนั้น เป็นกลุ่มเกาะเล็กๆ ของชีวิตคริสตชนในโลกที่ไม่เชื่อศรัทธา
1656ครอบครัวของผู้มีความเชื่อนั้นมีความสำคัญพื้นฐาน เสมือนเป็นศูนย์กลางของผู้ที่มีความเชื่อ เป็นศูนย์กลางของชีวิตและความเชื่อที่แผ่รัศมีออกไปในยุคเรานี้ เพราะเหตุนี้
สังคายนาวาติกัน ที่ 2 ได้ใช้ในสำนวนโบราณ เรียกครอบครัวว่า "Ecclesia domestica - พระศาสนจักรภายในบ้าน" ฉะนั้น ในครอบครัว "บิดามารดาต้องเป็นคนแรกที่ประกาศสอนความเชื่อให้แก่ลูกๆ
ของตนด้วยวาจาและด้วยแบบอย่าง บิดามารดาจำต้องสนับสนุนกระแสเรียกเฉพาะของลูกแต่ละคน เฉพาะอย่างยิ่งต้องเอาใจใส่เป็นพิเศษต่อกระแสเรียกนักบวช" (พระศาสนจักร ข้อ 11)
1657ครอบครัวเป็นที่ซึ่งมีการฝึกปฏิบัติความเป็นสงฆ์ทางศีลล้างบาป ทั้งบิดา มารดา ลูกๆและสมาชิกทุกคนของครอบครัวก็ปฏิบัติหน้าที่สงฆ์แห่งศีลล้างบาป
"ร่วมมือในการรับศีลศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ ในการบำเพ็ญภาวนา และในการขอบพระคุณ เขายังปฏิบัติหน้าที่อันศักดิ์สิทธิ์ของเขา ด้วยการครองชีพอย่างศักดิ์สิทธิ์ เป็นพยานยืนยันด้วยความเสียสละต่างๆ
และด้วยการออกแรงทำกิจกรรมแสดงเมตตาจิต" (พระศาสนจักร ข้อ 10) ดังนั้น บ้านจึงเป็นโรงเรียนแห่งแรกของชีวิตคริสตชน และเป็น "โรงเรียนของการฝึกความเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ที่สุด" (พระศาสนจักรในโลกสมัยนี้ ข้อ 52)
เป็นที่นี่ซึ่งมีความเข้าใจความเหน็ดเหนื่อยและความปิติยินดีของการงาน ความรักฉันพี่น้อง การยกโทษที่แสดงความใจกว้าง ที่มีการฟื้นฟูใหม่เสมอและโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
การถวายเครื่องบูชาของพระเจ้าโดยทางการอธิษฐานและการมอบอุทิศชีวิตของตน
1658เราต้องระลึกถึงบุคคลที่ถือโสดจำนวนมาก อันเนื่องมาจากสภาพแวดล้อมจำเพาะ ซึ่งพวกเขาต้องดำเนินชีวิตภายใต้ภาวะนั้น และบ่อยๆ โดยมิได้ต้องการเลือกเลย และดังนั้น
จึงสมควรได้รับความโปรดปรานและการดูแลอย่างดีจากพระศาสนจักร และโดยเฉพาะจากผู้อภิบาล พวกเหล่านี้จำนวนมากอยู่โดยปราศจากครอบครัวทั่วไป บ่อยๆ อันเนื่องมาจากภาวะความยากจน
ยังมีบรรดาผู้ซึ่งดำเนินชีวิตตามสถานการณ์ของเขาในจิตตา-รมณ์แห่งมหาบุญลาภ รับใช้พระเจ้าและเพื่อนมนุษย์ในลักษณะที่เป็นแบบอย่าง มีความจำเป็นต้องเปิดประตูบ้าน "พระศาสนจักรภายในบ้าน" แก่พวกเขาทุกคน
และของครอบครัวใหญ่ซึ่งเป็นพระศาสนจักร "ไม่มีใครขาดครอบครัวในโลกนี้ พระศาสนจักรเป็นบ้านและครอบครัวสำหรับทุกคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้ที่ตกทุกข์ได้ยากและแบกภาระหนัก" (ครอบครัวคริสตชน ข้อ 85, เทียบ มธ.11:28)
|
