|
1621ในพิธีลาติน การทำพิธีศีลสมรสระหว่างคริสตชนสองคน โดยปกติจะทำในระหว่างมิสซา เพราะเป็นการเชื่อมศีลศักดิ์สิทธิ์ทุกประการมีความสัมพันธ์กับธรรมล้ำลึกปัสกาของพระ-คริสตเจ้า
(เทียบ พิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์ ข้อ 61) ในบูชามิสซาเป็นการระลึกถึงการบังเกิดผลของพันธ-สัญญาใหม่ ในลักษณะที่พระคริสตเจ้าเป็นหนึ่งเดียวกับพระศาสนจักรเสมอ ทรงประทานพระองค์เองแก่เจ้าสาวสุดที่รัก (เทียบ พระศาสนจักร ข้อ 6)
ฉะนั้น เป็นการสมควรที่คู่บ่าวสาวจะต้องแสดงความยินยอมที่จะมอบตนซึ่งกันและกัน อาศัยการถวายชีวิตของตนเหมือนกับที่พระคริสตเจ้าทรงอุทิศชีวิตของตนเพื่อพระศาสนจักร ซึ่งกระทำให้เป็นปัจจุบันในพิธีบูชามิสซา และเมื่อเขารับศีลมหาสนิทก็จะรวมเป็นกายเดียวกับพระคริสต-เจ้า โลหิตเดียวกับพระคริสตเจ้า พวกเขา "รวมเป็นกายเดียวกัน" ในพระคริสตเจ้า (เทียบ 1คร.10:17)
1622"พิธีศีลสมรส เป็นกิจกรรมที่สร้างความศักดิ์สิทธิ์ตามแบบของศีลศักดิ์สิทธิ์... พิธีศีลสมรสต้องเป็นพิธีที่ถูกต้องสมบูรณ์ มีคุณค่าและเกิดผล"
(ครอบครัวคริสตชนในโลกปัจจุบัน ข้อ 67) ฉะนั้น จึงเป็นการสมควรที่คู่บ่าวสาวที่เตรียมเข้าพิธีสมรสโดยรับศีลอภัยบาปก่อน
1623ในประเพณีลาติน คู่บ่าวสาวในฐานะศาสนบริกรแห่งพระหรรษทานของพระคริสตเจ้า เป็นผู้ประกอบพิธีต่อกันและกันเป็นศีลสมรส ด้วยการแสดงความสมัครใจต่อหน้าพระ-ศาสนจักร
ในธรรมประเพณีตะวันออก พระสงฆ์ (พระสังฆราชหรือพระสงฆ์) เป็นพยานที่คู่บ่าวสาวแสดงความสมัครใจต่อกันและกัน แต่เพื่อความถูกต้องของศีลศักดิ์สิทธิ์จำเป็นต้องมีการอวยพรของพระสงฆ์ด้วย
1624พิธีกรรมต่างๆ ประกอบด้วยการอธิษฐานและการสวดอ้อนวอนขอพระหรรษทานและการอำนวยพระพรต่อพระเจ้ายังคู่บ่าวสาวใหม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจ้าสาว
ในการสวดอ้อนวอนพระจิตของศีลศักดิ์สิทธิ์นี้ คู่บ่าวสาวได้รับพระจิตเสมือนมีความรักร่วมกันของพระคริสตเจ้าและพระศาสนจักร (เทียบ อฟ.5:32) พระจิตทรงเป็นตราของพันธสัญญาของเขา เป็นท่อธารที่เสนอให้กับความรักของเขาเสมอ
เป็นพละกำลังซึ่งฟื้นฟูความสัตย์ซื่อของเขา
|
