|
1537คำว่า Order ในยุคโรมันเก่าแก่ หมายถึง องค์กรทางบ้านเมืองที่ได้รับการสถาปนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งคณะปกครอง "การบวช" (Ordinatio) หมายถึง
ทำให้คนหนึ่งคนใดเข้าในศีลบวช (ordo) ในพระศาสนจักรมีระบบที่แต่งตั้งขึ้น (เทียบ ฮบ.5:6; 7:11; สดด.110:4) ซึ่งธรรมประเพณีเรียกตั้งแต่ยุคเก่าแก่ด้วยนามว่า "taxeis" (ในภาษากรีก) หรือ "ordines" ดังนี้
พิธีกรรมกล่าวถึง "การบวชพระสังฆราช" (ordo episcoporum) "การบวชพระสงฆ์" (ordo presbyterorum) การบวชสังฆานุกร (ordo diaconorum) กลุ่มอื่นๆ ก็เช่นเดียวกันรับนาม "ordo" นี้มา เช่น ผู้เรียนคำสอน ผู้ถือพรหมจรรย์ บรรดาคู่บ่าว-สาว แม่หม้าย...
1538การรวมเข้าเป็นหนึ่งเดียวกับองค์กรใดองค์กรหนึ่งในพระศาสนจักร ก็เข้าโดยการประกอบพิธีที่เรียกว่า "การบวช" เป็นกิจการทางศาสนาและพิธีกรรม ซึ่งประกอบด้วยการเจิม
การอวยพรหรือเป็นศีลศักดิ์สิทธิ์ ทุกวันนี้ คำว่า "การบวช" (ordination) สงวนไว้สำหรับพิธีซึ่งเป็นศีลศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งทำให้คนหนึ่งเป็นพระสังฆราชพระสงฆ์และสังฆานุกร
และเป็นพิธีที่มีความหมายมากกว่าการเลือกตั้งธรรมดา การให้อำนาจ การเป็นตัวแทน หรือการแต่งตั้งจากฝ่ายของชุมชน เนื่องจากว่า เป็นการประทานพระพรของพระจิตเจ้า เป็นการให้ใช้ "อำนาจศักดิ์สิทธิ์" (เทียบ พระศาสนจักร
10) ซึ่งมาจากพระ-คริสตเจ้าเองโดยทางพระศาสนจักร การโปรดศีลบรรพชายังเรียกว่าเป็น "การบวช" เนื่องจากว่า เป็นการแยกตัวและได้รับมอบอำนาจของพระคริสตเจ้าเพื่อพระศาสนจักรของพระองค์ การปกมือของพระสังฆราช
พร้อมกับคำอธิษฐานที่ใช้ ตั้งขึ้นเป็นเครื่อง-หมายที่แลเห็นได้ของการประกอบพิธีโปรดศีลบรรพชา
|
